The Bite - Teen Wolf #Netties2017

Hoofdstuk 12

Ik zei tegen de rest dat ik even iets met Isaac en Kayleigh moest bespreken en zei tegen ze dat ik ze wel in de les zag. Scott werd argwanend maar de rest leek er niets achter te zoeken. Toen Isaac en Kayleigh opstonden, zag ik Scott naar Stiles toebuigen en hem snel iets in zijn oor fluisteren. Stiles zette grote ogen op en keek mij beschuldigend aan. Ik wist dat hij zich verraden voelde, want ik was al tijden bevriend met hen en nu dachten ze dat ik partij koos voor de vijand. In feite deed ik dat eigenlijk ook, maar hoe had ik moeten weten dat ze elkaar echt als vijanden beschouwden?

'Wat is er?' vroeg Isaac toen we in een leeg lokaal stonden.

'Zag je hoe Scott naar ons keek? Hij is een weerwolf, net als ons.'

'Dat weten we al,' zei Kayleigh.

'Ja, natuurlijk. Maar hij wist al dat jullie bij Derek hoorden en nu hij mij met jullie samen zag, weet hij ook dat ik voort bij hem hoor.'

Ze zetten beiden grote ogen op toen ze het probleem leken in te zien. Ik ging verder. 'Ik ben al zo ongeveer sinds mijn geboorte met Scott en Stiles bevriend en zij denken nu natuurlijk dat ik ze verraden heb. Ze zullen me nooit meer volledig vertrouwen en dat kan onze missie in gevaar brengen.'

'Maar wat moeten we daar dan aan doen?' vroeg Kayleigh.

'Ik weet het niet,' verzuchtte ik.

'Ik wel. We moeten gewoon doen alsof er niets aan de hand is. En voorlopig zal je niet met ons kunnen optrekken. Je kan zeggen dat Kayleigh en ik bij Derek horen en je kan ook zeggen dat Kayleigh je beste vriendin is waardoor het verklaart waarom je vandaag met ons optrok. Jij bent een weerwolf, dat is waar, maar dat wil niet meteen zeggen dat je bij Derek hoort. Als we er gewoon voor zorgen dat je niet meer met ons of in ieder geval met mij optrekt en dat ze je niet zien met Derek zullen ze je wel weer vertrouwen.'

'Goed plan, maar volgens mij weet Scott al dat ik bij Derek hoor.'

'Dat hoeft niet zo te zijn dus zorg er maar voor dat je voorlopig alleen met hen optrekt. Dat is het beste dat je er nu nog aan kunt doen,' zei Isaac opnieuw.

'Oké, dat zal ik doen.'

En toen ging de bel en liep ik naar de les. Kayleigh en Isaac namen expres een stukje afstand.

Na de les trokken Scott en Stiles me een leeg lokaal in.

'Waar ben je mee bezig?!' vroeg Scott duidelijk uit zijn doen.

'Wat bedoel je?' vroeg ik zogenaamd niet-begrijpend.

'Je hebt je bij Derek aangesloten. Hij is de vijand, Samirah!' zei Scott verwijtend.

'Wat? Hoe kom je daar nu weer bij?' vroeg ik nog steeds gemaakt verward. Ik moest er veel moeite voor doen om mijn hartslag onder controle te houden, want ik was er zeker van dat Scott daarnaar luisterde om me op mijn liegen te kunnen betrappen.

'We weten dat Isaac en Kayleigh bij Derek horen,' viel Stiles hem bij, 'en jij bent ook een weerwolf en het valt wel erg op dat jij nu ook opeens met zijn pack optrekt. Zeker aangezien hij je veranderd heeft.'

'Dat kan ik uitleggen maar hoe weten jullie eigenlijk dat Derek me veranderd heeft?' vroeg ik argwanend.

'Logisch. Je was nog geen weerwolf toen Peter nog leefde en plotseling wel nadat Derek alfa was. Samirah, we zijn altijd al bevriend geweest dus is het toch logisch dat het me opvalt dat je een weerwolf bent?' vroeg Scott.

'Ja, dat wel.'

'En toen we dat eenmaal wisten, was de link vrijwel meteen gelegd,' zei Stiles.

'Maar jij had jezelf nog niet onder controle waardoor je niet kon ruiken dat ik een weerwolf was,' zei Scott. 'En ik wist dat Derek je hielp je onder controle te krijgen, dus daar had ik geen problemen mee. En vervolgens ging je je tegen hem verzetten wat betekende dat je niet bij hem hoorde. Je kunt je niet voorstellen hoe opgelucht we daardoor waren, want je bent immers wel onze vriendin en we willen je niet verliezen door hem. Alleen nu hoor je alsnog bij hem.'

'Luister eens, ik hoor helemaal niet bij Derek. Kayleigh is mijn beste vriendin dus is het logisch dat ik ook met haar optrek en aangezien Kayleigh en Isaac samen in een pack zijn, betekent dat dat ik ook met Isaac op moet trekken. Maar ik hoor helemaal niet bij Derek. Jullie hebben de verkeerde conclusie genomen.'

Ik zag dat ze mijn opmerking overwogen en Scott leek me te geloven, maar het was niet Scott die ik moest vrezen. Stiles was de slimme onder hen en hij leek niet zo makkelijk overtuigd te zijn.

'En waarom wilde je net dan met hen alleen spreken?' vroeg hij opvallend opmerkzaam.

Shit! Daar had ik helemaal niet aan gedacht! Hoe moest ik dat nu weer uitleggen? Onbewust versnelde mijn hartslag een beetje en ik zag dat Scott weer een beetje argwanend ging kijken. Ik richtte al mijn focus erop om die weer onder controle te krijgen en tegelijkertijd een verklarende smoes te bedenken. Dat was me gelukkig al vrij snel gelukt. 'Ik wist dat jullie Derek momenteel als de vijand beschouwen en aangezien Isaac en Kayleigh bij hem horen, wist ik vrijwel zeker dat jullie hen ook als de vijand zouden beschouwen. Zij leken jullie echter ook zo te beschouwen en dus nam ik ze mee om ze te zeggen dat ze zich moesten gedragen. Ik zei tegen ze dat zei dan wel bij Derek mochten horen maar dat ik dat niet deed en dat ik met ze optrok omdat ik ze gewoon aardig vond en dat ik al langer met jullie bevriend was dus dat ze me niet moesten laten kiezen omdat ik dan voor jullie zou kiezen. En toen heb ik gezegd dat ze zich moeten gedragen.'

Nu leek Stiles me wel te geloven terwijl Scott nog steeds twijfelend keek.

'Waarom verhoogde je hartslag dan terwijl ik dat vroeg?' vroeg hij.

Ik had al verwacht dat hij die vraag zou gaan stellen en had daar dus ook meteen een antwoord op bedacht. 'Omdat ik bang was dat jullie me niet zouden geloven en me dus niet meer zouden vertrouwen of me zouden verstoten als vriendin en dat ik er dus alleen voor zou gaan staan.'

'Oké, we geloven je,' zei Scott, 'maar laat ons daar geen spijt van krijgen. Als blijkt dat je tegen ons aan het liegen bent, heb je nog heel wat meer goed te maken.'

'Bedankt,' zei ik duidelijk opgelegd, maar tegelijkertijd maakte ik me ook zorgen, want ik wist dat ik dit niet altijd als schild zou kunnen gebruiken. Ooit zouden ze erachter komen en ik had geen flauw idee wat ik dan zou gaan doen.