İçimde Ki Çığlık

Ayna da ki Kız

Aynaya bakıyorum o,dalgın ve düşünceli kıza bakıyorum.gözlerinin her attığı bakışta ki acıyı sezebiliyorum.Kırılan camlarını ve yırtılan kitap sayfalarının çöküşü gibi görebiliyorum.O,kimdi? Onu tanımakta zorluk çekiyordum.Eski ben'i göremiyordum.Neredeydi. O kız? Mutlu olan,pozitif ve neşeli kız.En azından yalandanda olsa gülümserdi.O bendim! Layla, O kız bendim. Ayna'da ağlamaktan gözleri şişmiş bana bakan kız.Hayatın kalbi ya kırdığı ya da katılaşmak zorunda bıraktırdığı dünyada yaşamak istemiyordum.kim bilir belki arkamdan bir kaç insan ağlar.şuan kimsenin beni düşünmemesindense iyidir.Her düşüncede daha derine ve daha dibe gidiyorum.Eğer ailem benim mutlu olmamı istiyorsa neden mutlu olamayacağım bir gelecek için çalışmamı istiyor?Kendi ölüm fermanımı hazırlayacağım sanırım.Ya da bu dünyadan göçüp gideceğim.Şimdi aşağı inip aileme mutluluk rolü yapmalıyım her nasılsa bunu becerebiliyorum.Mutlu Layla,Neşeli Layla,Pozitif Layla oluveriyorum birkaç saatliğine! sanırım büyük oyuncuyum! Aşağıya sakin ve sessizce adımlarla iniyordum.Annem biraz otoriter ve savunucu bir kadındı,babam ise sessiz lâkin baskıcı biriydi.Evin tek çocuğu olmak beni yormuştu.Tüm baskıları üzerinizde hissedebiliyordunuz.Ah Söylemesi ne kadar da kolay değil mi? "İçinizden ben sadece bu hikayeyi okuyorum devam etsene!" Der gibisiniz peki sizi kırmayıp öyle yapacağım.Kahvaltı masasında en sevdiğim mısır gevreği vardı bu beni bir nebzede olsa sevindirmişti.

- Babam: Hey Layla Bugün Lise'de ikinci yılın oluyor nasılsın bakalım?

Ah! Evet o lanet lisede ki ikinci yılımdı.Insanlar neden? herşeyi okulla bağdaştırabiliyor? Bu cevap bulamadığım sorulardan yalnızca biriydi.Yalandan gülümseyerek heyecanlıyım dedim.Ah ne heyecan ama Güzel gözlerim Asık ve gergin suratları görmeyi bekliyordu.

İstemsizce güldüm.

Annem: Layla çok neşelisin! hadi bir an önce okula gitmelisin diyerek neşemi söndürmüştü Ah işte benim annem!

İstemsizce evden çıkmış ve okula doğru isteksizce adımlarla ilerliyor ve bir yandan da düşünüyordum. Ah lanet olası hayat her geçen dakika ve saniye beni en diplere ve derinlere düşürüyorsun neden? Bunu yapıyorsun derken...

Okulun kapısına gelivermiştim.Sınıfımın yerleri değişmişti.Bu iyi bir haberdi o budalaları görmeyecektim!

Ama tam sevinirken sınıfımın en üst katta olduğunu öğrendim ama belki bu yolla istediğim kadar da zayıflayadabilirdim ne güzel ama! Sınıfımın kapısından içeri girmiştim.

Üstünde siyah ceketi ve beyaz t-shirtlü çocuk bana bakıyordu. Yeşil gözleri,ve Kahve tonunda ki saçları âdeta ben buradayım diyordu.

Hey sen! Yanım boş istersen sıra arkadaşı olabiliriz Ben Robert dedi.Gülümseyerek. Bende Layla dedim tebessüm ederek.

İçeriye sarışın ve göz alıcı bir kadın girmişti. Sanırım bu yeni ingilizce öğretmenimizdi.

Tek,tek tanışmalar bittikten sonra,tenefüs zili çaldı.ve Berk'in de isteği üzerine birer kahve içtik.Bu karanlık ve yalnız dünyamda ki güzel bir gelişme idi.Mutlu olmuştum.Gün öyle giderek bitti. Ve Sessizce ve ufak adımlarla Karanlık ve Sessiz Odama Doğru ilerledim...