The Girly Way

Hoofdstuk 1

Suzannes pov:

“Morgen kunnen jullie nog terug, anders zitten jullie vast aan het contract. Het kan succesvol worden of het wordt helemaal niks. Als het succesvol wordt, kan je niet zomaar meer stoppen, en als het niks wordt, zat je er toch in. Dat moeten jullie goed beseffen.” Hij kijkt ons nog een keer aan. Met een knikje draait hij zich daarna om en loopt weg. Ik voel dat Louis naast me komt zitten en zijn armen om me heen slaat.

“Hoe vaak gaat hij nog zeggen dat ‘we het echt zeker moet weten’?” Vraag ik met een zucht aan hem. Zachtjes grinnikt hij en laat mijn vraag onbeantwoord. Dat zal ik dus zelf maar moeten uitvinden. Hij trekt me mee de deur uit en samen lopen we naar het hotel waar we in slapen. Het is tegenover de studio. Als we in Louis zijn kamer zijn plof ik neer op het bed en trek de dekens om me heen. Louis grinnikt alleen maar naar me en ploft naast me neer en slaat zijn armen weer om me heen. Zo zitten we een tijdje in stilte, allebei onze eigen gedachten, totdat er twee mensen de kamer in komen gestormd. Ik zie dat Lara en Michelle allebei de slappe lach hebben. Ze hebben iets van een tijdschrift in hun handen. Ik zie Harry en Niall er lachend achteraan komen lopen.

“Die vrouw toen ze naar die voorkant van het tijdschrift keek en toen naar ons!” Hoor ik Lara lachen.

“Ze zijn raar, geloof me.” Zeg ik tegen Louis.

“Die hoorden we!” Lara en Michelle proberen me beledigt aan te kijken, maar al snel barsten we alle drie in lachen uit. Serieus zijn is nooit ons sterkste punt geweest.

“Wat is er nou eigenlijk de rede waarom jullie hier als gekken komen binnenstormen, en dan in lachen uitbarsten?” Vraagt Louis.

“We liepen dus in zo’n tijdschriften winkel.” Begint Michelle, gelijk wordt ze onderbroken door Lara die weer de naam van de winkel zegt.

“Ja die dus. We zagen dus zijn tijdschrift waar wij drie op de voorkant stonden. Dus wij stonden daar als gekken naar dat tijdschrift te staren. En toen besloten we het maar om te kopen. Toen we in de rij stonden –ook al bestond die maar uit ons en nog zo’n andere knakker- begon die een heel verhaal op te houden over hoe raar die ene meid nou wel niet was.” “We weten overigs nog niet over wie die knakker het had.” “Ja ja, maargoed toen waren wij eindelijk aan de beurt. Wij legden dus dat tijdschrift op de toonbank en toen keek die vrouw even naar dat tijdschrift, daarna weer naar ons, en daarna weer naar het tijdschrift, naar ons, het tijdschrift, on-“ “Ze weet ondertussen heus wel dat ze zo keek hoor.”

“Wat is er dan zo grappig?” Vraag ik.

“Eigenlijk niks… maar als wij nou eenmaal de slappe lach hebben.” Grinnikt Lara. Dus dan klopt het dat niemand lacht. Opeens voel ik iets op mijn schoot landen. Ik kijk naar het tijdschrift en zie niet mijn aller charmantste foto staan. Het is een foto van ons drieën terwijl ons hoofd is ‘versiert’ door Louis.

“Great.” Mompel ik sarcastisch. Blijkbaar klinkt het grappig of zoiets want iedereen barst in lachen uit. Ik moet eigenlijk wel zeggen dat ik me afvraag hoe vaak wij nog de slappe lach gaan krijgen vandaag…  

Eliannes pov:

Mijn besluit staat vast. Met een zucht klop ik bij Zayn aan. Ik schiet in de lach als hij de deur open doet. Zijn haar zit helemaal in de war en heeft een te grote joggingbroek aan.

“Wat is er?” Vraagt hij terwijl hij me binnenlaat. Het moment is er. Ik plof op zijn bed. Hij komt naast me zitten.

“Ik wil het niet Zayn. Ik wil geen haat krijgen. Ik wil het gewoon niet! Ik wil niet dat de hele wereld me haat omdat ik in een groep zit die een singel heeft met One Direction!” Ik val huilend in zijn armen. Zachtjes streelt hij mijn haar.

“Ik hou van zingen, maar ik zal het nooit lang volhouden Zayn, ik ga het sowieso niet aankunnen.” Fluister ik.

“Dat is goed, dat weet je, het is jouw keuze. Als je het niet wil moet je het niet doen. Maar…” Ik kijk hem vragend aan.

“Als je geen haat wil dan… dan… kan je het best ook niet samen met mij zijn.” Fluistert hij.