The Girly Way

Chapter 13

Amber point of vieuw

's Middags ga ik naar het zwembad. Daar kom ik Lara en Michelle tegen.

"Ik moet gaan, ik moet nog wat doen en anders kom ik te laat." Zegt Lara rond vijf uur.

"Ik denk dat ik dan ook gelijk ga." Zegt Michelle Ik knik.

"Is het goed als ik nog even blijf?" Vraag ik. Ze knikken.

"Zie je vanavond weer!" Zegt ze en loopt weg.

"Tot vanavond!" Zeg ik. Ik draai me om. Er is niemand meer in het zwembad voor zover ik kan zien. Er komt iemand op me afgelopen.

"Ik ga even weg, dus dan is er even geen toezicht. Ik ga ervan uit dat je kan zwemmen?" Vraagt hij lachend. Ik grinnik.

"Natuurlijk, ik zal opletten." Zeg ik.

"Thanks!" Zegt hij loopt weg. Ik besluit om nog een duik te nemen en dan te gaan. Ik duik in het zwembad. Als ik boven kom zwem ik nog een keer naar de bodem. Dan zet ik me af op de grond om weer naar boven te gaan. Zodra ik afzet schiet mijn voet in een gat. Ik krijg hem er niet meer uit. In paniek probeer ik mijn voet los te krijgen. Mijn lucht raakt op. Dan bedenk ik me dat er natuurlijk niemand is. Ik probeer nog meer kracht te zetten. Het lukt echt niet. Een pijnsteek gaat door mijn voet. In een laatste poging probeer ik omhoog te zwemmen, maar zonder succes. Ik begin licht te worden in mijn hoofd. In een keer springt er iemand het zwembad in. De persoon zwemt snel naar me toe en probeert mijn voet eruit te krijgen, zonder succes. Opeens schiet mijn voet er toch uit. De persoon trekt me boven water. Eenmaal boven water begin ik te hoesten. De persoon houdt me stevig vast.

"Gaat het?" Vraagt de persoon. Ik kijk hem aan. Het is de badmeester. Ik knik zwakjes.

"Ik breng je even naar de kant, oké?" Ik laat me meenemen. Hij tilt me op de kant. Ik begin licht in mijn hoofd te worden. Hij lijkt het te merken. Hij tilt me op.

"Rustig ademen, blijf erbij. Probeer anders te praten, dat helpt misschien. Hoe gaat het met je voet?" Vraagt hij.

"Het doet pijn." Piep ik. Ik wordt steeds lichter in mijn hoofd.

"Ik breng je naar de EHBO." Zegt hij vastbesloten. Hij begint te lopen. Er gaat een pijnsteek door mijn voet. Hij lijkt het niet te merken.

"Hoe is het gebeurd?" Vraagt hij.

"Ik zette.... me af.... om..." Ik haal even diep adem. " Weer omhoog te gaan. Toen.... kwam mijn voet-" Hij onderbreekt me.

"Iemand moet het rooster dan weggehaald hebben." Zegt hij nadenkend. Even later komen we bij de EHBO aan. Er komt gelijk iemand aangelopen.

"Wat is er?" Vraagt de verpleger.

"Ze zat vast met haar voet in het zwembad en verdronk bijna." Zegt de badmeester. Ik ben nog net bij bewustzijn. Dingen dringen pas weer echt tot me door als mijn voet in het verband zit.

"Je mag de komende week niet lopen en de komende twee weken zou ik rustig aan doen. Je voet is alleen gekneusd - gelukkig." Zegt de verpleger. Hij overhandigt me een paar krukken en na nog verdere instructies hinkel onhandig naar buiten.

"Lukt het?" Grinnikt de badmeester. Ik grinnik ook.

"Bedankt." Zeg ik en kijk hem aan.

"Het is mijn beroep." Zegt hij.

"Maar toch. Waarom kwam je eigenlijk terug?" Vraag ik.

"Ik wou nog vragen of je zo wegging of nog even zou blijven. Toen zag ik je ineens niet meer. Toen ik zag dat je zo spartelde met je armen ben ik gelijk in het water gesprongen." Legt hij uit.

"Nogmaals bedankt. Hoe heet je eigenlijk?" Vraag ik hem.

"Adam." Zegt hij.

"Mooie naam." Zeg ik.

"Jouwe ook." Zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan.

"Maar ik heb mijn naam nog helemaal niet gezegt." Zeg ik verward.

"Jij bent Amber van SLAM, eigenlijk best stom dat ik je zo heb ontmoet." Ik kijk hem vragend aan.

"Ik ben een fan van SLAM, dus ik wilde jullie graag ontmoeten, vooral jou. Ik heb je ontmoet alleen niet in de meest geweldige situatie." Zegt hij. Ik grinnik.

"Dat klopt." Zeg ik lachend. We lopen al pratend naar mijn hotelkamer. Daar aangekomen maakt hij aanstalten om weg te gaan.

"Zie ik je morgen nog?" Vraag ik. Hij kijkt me verbaasd aan.

"Echt? Zou je dat willen?" Vraagt hij. Ik knik enthousiast.

"Dan zoek ik je morgen nog wel even op. Succes met je voet en.... tot morgen dan!" Zegt hij en loopt daarna weg. Ik kijk hem nog even na en doe dan de deur open. Daar val ik uitgeput op bed neer en val bijna gelijk in slaap.