The Girly Way

Hoofdstuk 3

Lara's pov:

Nog een laatste keer bonk ik op Zayns deur. Hij opent hem niet. Mensen die voorbij lopen kijken me raar aan. Ik ben waarschijnlijk ook echt de enige die als een gek op een deur staat te bonken. Ik zak tegen de deur aan. Waar is Elianne? Niemand weet het, behalve Zayn. Met een zucht sta ik op en loop weg. Wat is er gebeurd tussen Zayn en Elianne?

Iemand slaat zijn armen om me heen. Ik kijk achterom en zie Niall staan.

"Hij doet niet open." Zucht ik. Niall trekt me tegen hem aan en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

"Waar kan Elianne zijn? Ik weet het echt niet meer. Daphne wil ook stoppen, om te gaan studeren. We kunnen ook gewoon helemaal stoppen."

"Je moet niet zo denken! Je kan het, jullie kunnen het, dat weet ik gewoon! Wacht... Wat? Stopt Daphne?" Vraagt hij verbaast. Ik knik.

"Ze wil gaan studeren. Zingen is een hobby, alleen ze wil er niet verder in gaan." Ik hoor Niall zuchten.

"Laten we maar terug gaan, het is al laat. We zien morgen wel verder." Mompelt hij. Ik knik en samen lopen we naar onze kamer.

"Kan het eigenlijk wel met z'n drieën?" Vraag ik zachtjes.

"Natuurlijk kan dat! Het is echt niet zo dat je met veel moet zijn om bekend te worden!" Probeert Niall me op te vrolijken. Ik glimlach even naar hem.

"Het maakt mij niet uit of we bekend worden, mijn droom is gewoon om mijn hele leven te kunnen blijven zingen, en als je daarmee je brood kan verdienen, kan je niemand vinden die gelukkiger is dan mij. Het is gewoon mijn droom om in de muziek te werken, te zingen, dat is alles waar ik van droom. Ik hoef niet rijk te zijn, ik hoef niet bekend te zijn, dat is niet mijn droom, mijn droom is om te kunnen zingen." Zeg ik zachtjes. Even blijft het stil.

"Zo heb ik er nog nooit bij stil gestaan. Ongeveer iedereen die ik ken of ontmoet wil bekend worden, en geld verdienen. Ik..." Zijn stem valt weg en hij glimlacht. Ik lach terug. Ik hoop dat mijn droom waarheid wordt, ik hoop het zo erg. Ik ben zo dichtbij, nooit had ik verwacht dat ik zo ver zou komen. Nooit had ik gedacht dat ik hier, op deze manier, naast Niall zou zitten. Dat ik überhaupt One Direction zou ontmoeten, ook al is dat iets waar ik altijd van zei dat ik dan gillend weg zou rennen. Ik grinnik er zachtjes om. Niall kijkt me vragend aan. Ik glimlach en gebaar dat het niks is. Hij knikt er raakt weer verdiept in zijn eigen gedachten. Ik bestudeer zijn gezicht. Zijn blauwe ogen glinsteren in het zonlicht. Zijn blonde haren zijn nat, waarschijnlijk is hij net wezen douchen. Ik  kan uren  zo blijven kijken. Ik heb geluk. Er zijn weinig mensen die zoveel geluk hebben als ik. Ik heb een enorme kans, vier vriendinnen en het perfecte vriendje. Ik kan wel zeggen dat ik het gelukkigste mens op aarde ben.

__________________________________

Eerst wil duizend maal mijn excuus aanbieden dat ik zolang niet heb geschreven. Ik heb voor het begin van dit verhaal heel erg weinig inspiratie, en ik kan mezelf niet tot schrijven zetten de laatste tijd. Daarom wil ik een aantal comments & votes vragen, zodat ik dan verder kan schrijven. Eigenlijk vraag ik dat liever niet, maar anders ga ik echt heel erg weinig schrijven gok ik.

Een gelukkig nieuwjaar! Bedankt iedereen voor het lezen van het vorige deel, en dit deel. Bedankt voor alle votes en comments, ik kan jullie wel zeggen dat jullie mijn dag maken als iemand een comment achterlaat, vote en soms zelf mijn verhaal toevoegt aan een leeslijst. Heel erg bedankt daarvoor!

Drie comments en vijf votes voor een nieuw chapter?