The Girly Way

Chapter 12

"Oh nee..." Mompel ik.

"Wat?" Jim kijkt me vragend aan.

"Ik ben de code van mijn telefoon vergeten." Ik kijk hem hopeloos aan. Hij schiet in de lach.

"Nu snap ik waarom je altijd eentje doet met een ezelsbruggetje." Lacht hij.

"Hoe moet ik nou mijn telefoon ontgrendelen?!" Vraag ik verontwaardigt.

"Dat wordt even lastig dan, hè?" Lach hij. Ik kijk hem boos aan.

"Ik weet het echt niet meer!" Roep ik. Het maakt hem alleen maar harder aan het lachen.

"Kan je het je echt niet meer herinneren?" Vraagt hij.

"Ik toetste vier random nummers in, natuurlijk weet ik dat niet meer." Zucht ik.

"Dat is dan heel erg onhandig." Lacht hij. Ik zucht en kijk voor me uit.

"Dan ga ik nog maar even zwemmen. Ga je mee?" Vraag ik.

"Ik moet nog repeteren met The Splash, we zijn bezig met een nieuw nummer en we hebben al afgesproken voor vanavond, dus ik kan niet. Sorry!" Zegt hij.

"Ik vind wel iemand anders.... Hoop ik. In ieder geval veel plezier! Ik ben benieuwd! Kan je al wat laten horen?" Vraag ik.

"Morgen denk ik wel. Zullen we morgen anders ook even jammen? Voor die performance lukt het wel, dus dan hebben we daar tijd voor." Zegt hij. Ik knik enthousiast. We bergen allebei onze gitaar op en brengen ze naar onze eigen kamer.

"Veel plezier!" Zeg ik voordat hij weggaat.

"Bedankt, jij ook!" Zegt hij. Ik probeer Lara, Suzanne en Amber te vinden, maar ik kan ze nergens vinden.

"Dan ga ik wel alleen." Mompel ik tegen mezelf. Ik kleed me om en ga naar het zwembad. Daar aangekomen zie ik Suzanne en Key aan elkaar vast geplakt zitten. Ik loop erop af en kuch. Ze kijken op.

"Het is nu officieel neem ik aan?" Vraag ik hun. Suzanne haar hoofd wordt rood. Ik schiet in de lach.

"Dat klopt." Zegt Key.

"Dan euh... Laat ik jullie maar weer even alleen." Zeg ik en loop weg. Ik kijk zoekend om me heen naar iemand die ik ken. Gelukkig zie ik Lara. Ik loop naar haar toe. Helaas kom ik Harry tegen.

"Michelle, luister ev-" Ik negeer hem en loop langs hem. Ik bijt op mijn lip. Het wordt steeds moeilijker. Ik wil dat hij niet meer terug komt, maar ergens diep van binnen hoop ik het toch. Dit is zo ongeveer de hardste afwijzing die je iemand kan geven.

"Is het aan tussen Suus en Key?" Vraagt Lara meteen als ze me ziet. Ik knik.

"Dat is echt snel." Zegt ze verbaasd. Ik knik, weer.

"Hopelijk wordt ze zo weer wat vrolijker." Lara mompelt instemmend.

"Ik heb ze al een tijdje staan observeren en ik weet eigenlijk echt niet wat ik ervan moet vinden. Het klinkt misschien heel stom en ik weet dat ik gewoon blij voor haar moet zijn, maar ergens diep van binnen vertrouw ik hem niet. Hetzelfde mag niet weer gebeuren, dat verdient ze niet." Zucht Lara.

"Geloof me, je bent niet de enige die dat gevoel heeft." Zeg ik. En vanaf dat moment zullen er veel dingen gaan veranderen, voor ons allemaal.