The Girly Way

Hoofdstuk 4

Ik denk dat dit hoofdstuk slecht gaat worden, maar ik heb een klein beetje inspiratie, dus ik ga het proberen

_______________________________________________

~een paar maanden later~

Harry's pov;

Ik loop met Michelle naar de studio. Na onze eerste singel met zijn achten, zijn we er nog een aan het maken. Het was een razend succes. Michelle, Lara en Suzanne zijn erg bekend geworden. In zo'n korte tijd is zoveel verandert. Niemand had verwacht dat The Girly Way zo'n succes zou worden.

"Serieus?" Hoor ik Lara lachen vragen. Ik trek mijn wenkbrauwen vragend op.

"Zelfde kleding?" Ik lach. Michelle en ik hebben allebei een beanie op, een sweater aan met een jogging broek en allebei sportschoenen.

"Why not?" Vraagt Michelle. Lara en Michelle lijken een soort blik gesprek te voeren en krijgen daarna allebei de slappe lach. Met z'n drieën lopen we verder naar de studio, waar alweer allemaal papz staan te wachten. Ik sla mijn arm om Michelle heen en trek haar door de kleine menigte heen. Lara loopt er grinnikend achteraan, maar als ze Niall ziet staan rent ze op hem af alsof ze hem een jaar niet meer heeft gezien. Ik grinnik zachtjes.

Als we binnen zijn zitten we om een tafel heen met Simon.

"De songwriters zullen vandaag nog aankomen denk ik, dus dan beginnen ze met het schrijven." Deelt hij mee. De drie meiden beginnen te lachen.

"Je denkt toch niet dat we niet onze eigen liedjes schrijven?" Vraagt Lara lachend. Iedereen kijkt hun raar aan.

"Wacht. Zijn jullie serieus?" Vraagt Suzanne. We knikken.

"Nee. We schrijven alleen zelf onze liedjes. Sorry, maar we gaan niet zomaar iets zingen zonder zelf iets te doen." Delen ze mee. We kijken ze raar aan. Er zijn niet veel bands die perse hun eigen liedjes willen schrijven.

"Ga daar nou niet moeilijk over doen." Hoor ik Simon zuchten.

"We zijn niet zoals andere bands die alles doen wat hun vertelt wordt." Zegt Lara.

"Wat is er zo slecht aan om een liedje te zingen dat andere voor je schrijven?" Zegt Simon geërgerd.

Michelle lacht en keer zacht en schudt dan haar hoofd.

"Je snapt het niet hé? Je snapt niet dat er nog bands zijn die niet gewoon doen wat je zegt, die zelf hun liedjes willen schrijven, en zelf wat willen doen om te proberen de top te bereiken?" Zegt ze.

"Laten we hier even duidelijk zijn. Jullie zingen gewoon dat stomme liedje, zonder verder gedoe. Anders vertrekken jullie nu maar." Zegt Simon, die bijna op springen staat.

"Dan niet." Hoor ik Suzanne zuchten. Ze staan op en lopen weg. Verbaast kijken we ze na.

"Als we niks te zeggen hebben, dan hebben we hier niets te zoeken." Roepen ze nog voordat ze weg gaan.

"Kijk wat je doet Simon! Je moet niet zo bazig zijn! Anders hadden we nog een hit kunnen maken! Waarom?!" Roept Niall boos.

"Als ze niet naar mij luisteren dan zoeken ze het zelf maar uit." Zegt hij boos.

Ik hoor een dat er een bericht binnenkomt op mijn telefoon.

Het gaat niet net als de vorige keer. Niks te zeggen hebben en maar alles doen wat je vertelt. Sorry.

Het is duidelijk, ze willen geen baas als Simon, die je vertelt wat je moet doen.  

"Jullie gaan niet meer met die meiden om. Nooit meer. Ik wil niet dat jullie ze nog ontmoeten." Deelt Simon mee. Met grote ogen kijk ik hem aan.

"Michelle is mijn vriendin!" Roep ik.

"Ben je gek geworden?!" Schreeuwt Niall boos.

"Ja! Ze zijn onze vriendinnen, dat kan je ons niet verbieden!" Roept Louis, ook boos.

"Het lijkt mij dan logisch dat jullie het uitmaken." Deelt Simon mee die wegloopt. En we weten het alle vijf; zijn wil is wet.

~een tijdje later~

Als ik weer in het hotel kom zie ik dat Michelle haar spullen weg zijn. Het enige wat er nog ligt is een briefje.

Ik hou van je. Maar onze wegen scheiden hier. Ik hoorde dat jullie ons niet meer mogen zien. Ga voor jullie carrière. Sorry. Ik hou van je.

xxx Michelle.

Ik krijg tranen in mijn ogen. Hoe kon ze. Ik had meer van haar verwacht. Waarom. Waarom zou ze dat doen? 

Suzannes pov:

Zodra we weer bij het hotel zijn krijgen we een sms van Simon.

Jullie maken het maar beter uit met de jongens. Ik denk dat dat een stuk veiliger is voor jullie. Voor jullie familie, jullie zelf en natuurlijk jullie muziek:)

Gek. Dat is wat hij is. Met tranen in mijn ogen pak ik mijn spullen. Allemaal laten we een briefje achter. Het is duidelijk. Niemand wil dat we met de jongens omgaan. Het begon al met de vakantie. Alsof dat nog niet genoeg problemen waren. Het gaat duidelijk niet werken. Waarschijnlijk is het dan beter zo. Maar mijn gevoel zegt dat ik moet blijven.

"Simon heeft gedreigd. We moeten echt vertrekken." Fluister Lara huilend achter me. Ik knik en met zijn drieën lopen we weg. Weg van onze liefde. Weg van onze kansen. Weg van onze droom.

__________________________________________

Do you guys like it? Please tell meeeee!!

Ik denk dat ik voorlopig weer wat heb om over te schrijven:) Wat meer dramatisch vind je niet?

Ik maak iedereen in dit verhaal echt slecht. Ik ben echt gemeen.

Anyway, I hope you liked it!

Ik zal het liedje hiernaast zetten wat ik een soort van de hele tijd heb geluisterd tijden het schrijven. I know, thats bad. But, who cares?

Thank you for reading<3 ily

Vijf votes en Drie comments?

Ik wil even wat zegen tegen LuckyXLucky: I love you so much! Ze is een van mijn allerbeste vriendinnen en laten we zeggen dat ze me superveel heeft geholpen met mijn verhaal! Ze stimuleert me om verder te schrijven en geeft me inspiratie. Dus lees alsjeblieft haar ge-wel-di-ge verhaal; Me, Myself & I. Het is mijn favo verhaal op wattpad, en er komt binnenkort een deel twee! Lezen dus! I love you girl, without you I wouldn't be where I am<3