Ik wacht buiten op Edward maar hij is er nog niet. Op het einde van de straat zie ik iemand maar nog steeds niet Edward. Het is al kwart over dus vertrek ik alleen anders kom ik te laat. De hele dag voelde ik me slecht dat Edward niet is gekomen. Me concentreren ging moeilijk. Hij is waarschijnlijk niet gekomen omdat ik te dik ben. De bel gaat en we mogen naar huis. Ik ren naar mijn kamer en begin te wenen. Ik naar de keuken en zie dat er niemand is dus neem ik een mes uit de keukenla. Als ik boven ben snij ik in mijn armen het doet niet pijn maar het voelt goed ik word er weer vrolijk van. Als ik klaar ben leg ik het mes in mijn nachtkastje. Ik hoor de voordeur opengaan en ren naar de kast om een golf aan te doen. Net op tijd. Liefje kom je zo eten? Ja ik kom zo! Ik krijg een appje van Edward:
E: Hey schat van me sorry dat ik er niet was maar ik had me verslapen dus daarom was ik er niet ik hoop dat je niet boos bent op me? Ik voel me echt vreselijk ly xx
V: Ow niet erg. Ik dacht al dat je me niet meer leuk vond of iemand veel leuker had gevonden ly2 xxx
E: Hoe kan je dat denken je bent het meest fantastische perfecte en mooiste meisje dat er bestaat. Zullen we vrijdag iets samen doen?
V: Je bent zo lief. Ja waar en om hoe laat?
E: Ik kom je ophalen bij jou huis om 8 uur. Tot dan ly xxx
V: Ok is goed tot vrijdag ly2 xx
Omg hij houd nog van mij. Ik ga naar beneden en ga aan tafel zitten want iedereen zit al. Mama schept op. "Niet zo veel dat is bijna voor een heel leger!" roep ik. "Victoria dit is echt het minste wat je moet eten." zegt ze koel. Ik sta op en ren naar mijn kamer en doe de deur op slot. Ze willen me vet mesten rot ouders. Ik doe mijn pyjama aan en ga slapen want ik ben dood op.
JE LEEST
Vechten tot je leeft
Short StoryHey dit is mijn eerste verhaal dus wees niet te hard alsjeblieft. Het gaat over de 15 jarige Victoria die na de zomervakantie naar het vierde gaat. Ze begint heel fel over haar eigen te twijfelen want ze is wat aangekomen. Ze vind haar te dik en wi...
