Bu bölümü ayışığı'nin temizliğinde yazmak istedim. Nedense Dünya sadece geceleri temiz geliyor bana.
Bu sessizlik,temizlik,karanlık huzur veriyor.
Bilmiyorum. Açıyorum camımı, çekiyorum bir sandalye, döküyorum bir bardak çayı ve izlemeye başlıyorum bu sonsuz güzelliği...
Sonra başlıyorum yaradanım la sessiz sessiz konuşmaya.
Ne güzel yaratmışsın allahim.
Ne güzel düşünmüşsün bizi.
Ağacın, toprağın, böceklerin, bulutun, denizin, hayvanların bir sürü görevi varken seni hiçbir şekilde ihmal etmiyorlar diyorum. Her defasında şükrediyorlar sana. Sana şükredemedigim zamanlar için senden af diliyorum allahım.
Utanıyorum o an kendimden neden aklıma gelmiyor diyorum. Bizden istenilen pek fazla şey yokken neden su kadarcık şeyler bize ağır geliyor da yapamıyoruz diyorum. Tam olarak ne isteniyor bizden de bu kadar ağır geliyor diyip çelişkiye düşüyorum. Tam çelişkiye düştüğüm anda açıyorum cennet kokan kitabımızı ve okuyorum saatlerce. Ve ışte o an anlıyorum ne için yaratıldığımızı, ışte o an utanıyorum kendimden. Boşuna çelişkiye düşmüşüm diyorum. Ve şükrediyorum. Bilirim sen görürsün bizi. Duyarsın en derin düşüncelerimize kadar...
Senden hakkimiz da hayırlısı neyse bize onu nasip etmeni diliyorum yaradanım. Senden gelecek herşeye razıyım ben. Varsın yoksun gelsin kötülükler. Bilirim ki vardır bunda da bir hayır...
Ve dostlarım Allah sizi cennet bahçelerinde sürüm sürüm süründürsün inşallah :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZLUĞA YOLCULUK
روحانياتSay ki öldün; Yalvardın, yakardın Sana 1 gün daha verildi. Bugünü o gün bil ve öyle yaşa...
