Αγάπη τι δύσκολο πράγμα

Άτιτλο κεφάλαιο 2

  Έβλεπα θολά.Δεν ξέρω γιατί.Ένας άγνωστος με μούσια λίγο στα 1.75 με πλησίασε.Φοβόμουν.
Άγνωστος-Μην φοβάσαι.Είμαι φίλος..
Μου χαμογέλασε..φιλικά.Όχι σαν αυτόν τον Βλάκα.
Άπλωσε τα χέρια του για να με σηκώσει.Αιμορραγούσα.Το κατάλαβε και μου είπε:
Άγνωστος-Αιμορραγείς..θα σε πάω σπίτι μου..
Άννα-Όχι δεν πειράζει.. να μην σε βάζω σε κόπο..
Άγνωστος-Δεν με βάζεις σε κανένα κόπο..Έλα πάμε
Έβαλε το ένα μου χέρι στον ώμο του και με κρατούσε γερά απ'την μέση.Ένοιωθα κάτι διαφορετικό με αυτόν τον άνθρωπο παρ' όλο που δεν τον ξέρω.Ένοιωθα κάτι σαν ασφάλεια.Με έβαλε στο αυτοκίνητο.Συνοδηγό.Στο αυτοκίνητο επικρατούσε ησυχία.Έσπασα την σιωπή ρωτώντας τον:
Άννα-Πώς βρεθηκες εσύ εδώ;Εννοώ σε αυτά τα μέρη..
Άγνωστος-Έρχομαι πάντα εδώ όταν θέλω να ξεχάσω κάτι.Τώρα θα μου πεις τι βρήκες εδω;;Δεν ξέρω είναι πολύ ήρεμα, μοναχικά κι'αυτό μ'αρέσει.
Δεν μίλησα.Απλά του χαμογέλασα.Μου χαμογέλασε κ'αυτός..Έχει πολύ εκφραστικό χαμόγελο..Μετά από λίγο φτάσαμε.
Άννα-Είναι πολύ ωραίο το σπίτι σου
Άγνωστος-Ευχαριστώ
Μπήκαμε μέσα.Έχω να πω πως για γούστα άντρα είναι πολύ ωραίο..Με έβαλε να κάτσω στον καναπέ..Εκείνος πήγε στην κουζίνα.Έφερε μία βρεγμένη πετσέτα.Την έβαλε στην πληγή.Το αίμα σταμάτησε.Έκατσε δίπλα μου.
Άγνωστος-Δεν συστηθήκαμε..Ανδρέας..Ανδρέας Λέοντας❤️
Άννα-Άννα χάρηκα..
Ανδρέας-Και εγώ❤️
Μου χαμογέλασε..
Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος..ήταν το τηλέφωνο του.είχε μια ειδοποίηση
Ανδρέας-Τα μωρά μου..λέει και γέλασε με ένα πλατύ χαμόγελο
Σκέψεις Άννας:
Τιι;;;Έχει μώρα;;Μα πώς;;Πότε πρόλαβε;;
Τέλος σκέψεις Άννας.
Τον κοιτούσα παράξενα και ταυτοχρόνως γεμάτη απορίες.Με κοίταξε και μου είπε.
Ανδρέας-Χαχαχα
Γέλασε.Γελά;;πού το βρήκε το αστείο;;
Ανδρέας-Σίγουρα νομίζεις πως έχω μωρά εε;;
Άννα-Δεν έχεις;;
Ανδρέας-Όχι.Είναι οι φανς μου..
Άννα-Φανς;;τι φανς;;
Ο Ανδρέας με κοιτούσε παράξενα
Ανδρέας-Δεν με ξέρεις;;
Άννα-Όχι από που να σε ξέρω;;
Ανδρέας-Είμαι ο Ανδρέας Λέοντας.ο νικητής του X Factor
Άννα-Δεν το ξερά..Δεν βλέπω και πολύ τηλεόραση..Επίσης συγχαρητήρια❤
Του χαμογέλασα
Ανδρέας Ευχαριστώ❤️
Η ώρα περνούσε και εμείς γνωριζόμασταν όλο και ποιο πολύ..
Ανδρέας-Θες να κάνεις κανένα μπάνιο;;Να ξεκουραστείς..
Άννα-Θα το θελα αλλά δεν έχω ρούχα και είναι και λίγο αγένεια..
Ανδρέας-Μην ντρέπεσαι.και όσο για τα ρούχα θα σου δώσω εγώ..Έχω κάποιες φανέλες που είναι λίγο μεγάλες..θα σου δώσω μια από αυτές..
Άννα-Καλά..
Μου Έδειξε που είναι το μπάνιο μου έδωσε τα ρούχα και εγώ μπήκα μέσα.Μπόρω να πω ότι είναι πολύ φιλόξενος άνθρωπος..και όμορφος..Τελείωσα από το μπάνιο έβαλα την φανέλα τα εσώρουχα μου αφού δεν είχα άλλα και βγήκα έξω..Ο Ανδρέας δεν ήταν στον καναπέ..Πήγα στην κουζίνα..Ούτε εκεί..Φοβήθηκα..Ξαφνικά......