Αγάπη τι δύσκολο πράγμα

Άτιτλο κεφάλαιο 4

  Ξαφνικά βλέπω μια δημοσίευση.
<<Αγόρι τραυματίστηκε σήμερα στην οδό ......... η ώρα 9 μ.μ>>
Τρομοκρατήθηκα.Χωρίς δεύτερη σκέψη πάτησα στη σελίδα για να δω ποιο πολλές πληροφορίες..Ήταν εκείνος.Ο Ιάσονας.Δεν ήξερα τι να κάνω.Ναι ο Ιάσονας ήθελε να με βιάσει.. Αλλά αυτή τι στιγμή με χρειάζεται..Δεν έχει κανένα εδώ.Οι γονείς του πέθαναν σε ένα ατύχημα όταν ήταν μωρό.Ναι υπάρχει και αυτή του η πλευρά.Η καλή.
Σκέψεις Άννας:
Πρέπει να πάω να τον δω.Αλλά πως;;Θα πάρω ταξί.
Κατέβηκα κάτω.Έτρεχα σαν τρελή.Ο Ανδρέας με άκουσε και ξύπνησε.''Που πας;;'' με ρώτησε, εγώ χωρίς δισταγμό του τα είπα όλα ''Τώρα σοβαρά; θα πας σ'αυτόν;Αυτός θα σε βίαζε.'' δεν μίλησα. ''Δεν θα σ'αφήσω να πας.'' μου είπε λες και ήταν η τελευταία του κουβέντα.Θύμωσα.''Δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω.Δικαίωμα μου και χρέος μου είναι να πάω να τον δω.''Του είπα και αμέσως κατευθύνθηκα προς την πόρτα.Καθώς άνοιγα την πόρτα με άρπαξε από το χέρι και μου είπε,''Θα ρθω και εγώ μαζί σου''του χαμογέλασα.
Μπήκαμε μέσα στο αμάξι και ξεκινήσαμε.Στη διαδρομή μας διέκοψε ένα τηλεφώνημα.Ήταν από το αστυνομικό τμήμα.Λογικά θα με πήραν για να μου πουν για το ατύχημα.΄''Παρακαλώ..'' '' Η Άννα;;'' ''Εγώ είμαι, πέστε μου'' ''Σας τηλεφωνούμε από το αστυνομικό τμήμα Λευκωσίας, θα θέλαμε να σας πούμε ..............'' ''Εντάξει ερχόμαστε.'' ''Ποιος ήταν;'' ''Η αστυνομία, ήθελε να μου πει για τον Ιάσονα''.
Φτάσαμε.Βρήκαμε το δωμάτιο.
Ανδρέας-Να ρθω μαζί σου;;
Άννα-Όχι, άστο καλύτερα.. θα μπω εγώ.
Ανδρέας-Οκ
Μπήκα μέσα και........