Als ik s’avonds in bed lig, kan ik de slaap maar niet vatten. Ik blijf woelen en me zorgen maken over de interviews. Wat moet ik zeggen? Wat krijg ik aan? Wat als het publiek me niet leuk vindt? Allemaal vragen spoken door mijn hoofd, vragen waar ik het antwoord niet op weet. Dan hoor ik iets. In de kamer naast me wordt een lampje aangeklikt, en de deur gaat open. Ik zet heel voorzichtig mijn deur op een kier, en zie Delphi op blote voeten door de gang lopen. Haar paardenstaart bungelt vrolijk mee. Maar zelf lijkt ze niet zo vrolijk, ze stampt haast. Ik bedank wie dan ook voor mijn goede gehoor en volg haar zachtjes. Waar zou ze heen gaan? Ik loop de hoek om, en stop onmiddellijk. Delphi staat voor de deur van Katniss’ slaapkamer, en klopt aan. Snel zet ik een stap naar achteren, om te voorkomen dat ze me ziet. De deur gaat open. “Delphi! Wat doe jij zo laat nog uit bed?” Klinkt de verbaasde stem van Katniss. “Ik… Ik wilde het ergens met jou over hebben…” aarzelt Delphi. Katniss knikt en laat haar binnen. Ik loop op mijn tenen naar de deur. Wat zou ze willen zeggen? “Roses… Ze gedraagt zich bazig. Ik weet dat ze jouw dochter is, Katniss, maar ze doet alsof zij de belangrijkste is. En dat is ze toch niet? Of wel?” Een korte aarzeling onderbreekt het gesprek. “Nee, tuurlijk niet, jullie zijn alledrie heel belangrijk, en ik vind het voor elk van jullie heel vervelend dat jullie dit mee moeten maken. Maar laat één ding heel duidelijk zijn: ik ga jullie allemaal even veel helpen. Jullie zijn alle drie even belangrijk voor mij, en jullie hebben dan ook allemaal een speciaal plekje in mijn hart.” Katniss doet er echt alles aan om ons op ons gemak te stellen. Lief. “Roses… Ze heeft mijn trucje gejat tijdens de training! Mijn trucje!!!” Delphi wordt boos. Ze schreeuwt niet, maar boos is ze wel. Dan merk ik wat ik eigenlijk aan het doen ben. En ik schaam me er dood voor. Ik luister ze wéér af. Voor de tweede keer. “Nou, ik zal het er morgenvroeg met haar over hebben, en ik laat jou weten wat ze zegt.” Katniss sluit het gesprek af, merk ik net te laat. Ik sprint op mijn tenen naar de hoek, maar ik weet dat ik het nooit meer ga halen. Ik draai me halverwege de gang om, en doe alsof ik rustig wandel. De deur gaat open en een licht gepikeerde Delphi komt naar buiten. Ik ben er al van overtuigd dat ik de wind van voren ga krijgen, maar zodra ze me ziet klaart haar gezicht op. “Hee Terra!” zegt ze vrolijk. Zo, die schakelt makkelijk. Net was ze nog zo boos. “Hoi Delphi!” antwoord ik. Ik probeer niet schuldig te kijken, wat volgens mij niet echt lukt. “Wat doe jij nog zo laat op?” vraagt Delphi. Ik denk na. Wat doe ik hier, wat doe ik hier? “Ik… Ik moest naar de wc,” lieg ik. Ze knikt, maar dan staat haar gezicht wantrouwig. “Tegenover onze kamer is ook een wc,” merkt ze op. Stik, helemaal vergeten! “Die… die was bezet,” verzin ik snel. “O, dan zal Roses ook wel wakker zijn. Of ze slaapt alweer,” antwoord Delphi. Ik knik. Daar kom ik even makkelijk vanaf! “Slaap lekker,” zeg ik tegen Delphi. Ze knikt. “Slaap lekker,” antwoord ze. “Wacht!” roep ik. Ik trek een elastiekje uit mijn eigen haar, en geef dat aan haar. “Jij moet ook een vlecht in, dat is iets van ons,” leg ik kort uit. Ze knikt en ik loop door en schiet de wc in. Nu ik er toch ben ga ik gelijk even. Ik wacht net zo lang totdat ik zeker weet dat Delphi weg is, en loop terug naar mijn eigen kamer. Als ik in bed lig laat ik de info van net even op me inwerken, en duw hem vervolgens weg. Al snel val ik in slaap.
Als ik wakker wordt zie ik dat het al ochtend is. Snel kleed ik me aan, en loop naar de woonkamer. Daar staan Katniss, en Delphi en Roses in een knuffel. “Wat zijn jullie aan het doen?” vraag ik. Delphi en Roses slaan hun armen naar me uit. “Dit,” is het enige wat ze zeggen, en ik beantwoord het met een dikke knuffel. “Dit gaan we samen doen, oké?” zeg ik. Ze knikken allebei. Opeens hoor ik Peeta zijn keel schrapen. “Oké, zo te horen komt het wel goed met de interviews. Daar gaan we vandaag in totaal een uur aan besteden. De rest van de tijd is voor jullie talenten. Bij Katniss gaan jullie kennismaken met Delphi’s talent, Terra’s talent leren jullie bij jullie stylisten en bij mij gaan jullie Roses’ talent ontdekken. Wat vinden jullie daarvan?” Mijn gezicht klaart op. Leuk! Voor het eerst wordt er zoveel aandacht besteed aan de talenten. Tenminste, voor zover ik weet. Omdat er maar twee mentoren zijn, wordt ik geholpen door de stylisten. Delphi is bij Katniss en Roses bij Peeta. Ik heb drie mensen om me te helpen, want niet alleen Nimmo, maar ook Portia en Cinna zijn voor mij gekomen. We spreken af dat ik voor sportief maar sexy ga. Dat moet wel lukken toch? De rest van het uur – en we hebben nog een halfuur over- laat Nimmo zien hoe goed hij kan tekenen, leert Cinna me hoe je perfect eyeliner opbrengt en leert Portia me op hakken lopen. Dat laatste gaat me nog aardig goed af, als je bedenkt dat ik nog nooit op hakken heb gelopen. De eyeliner schiet een beetje uit, maar Cinna bewerkt het tot sierlijke krulletjes, maar het is toch heel subtiel. Prachtig. Dan komen Delphi en Roses binnen. We lopen naar de tafel, waar drie blokjes hout voor ons liggen. Delphi kan het aardig goed, en maakt er ook echt wat moois van. Ik durf het niet te zeggen, maar Roses kan beter stoppen. Niet omdat ze niet goed is, want haar blokje mist hier en daar al een aantal happen, het begin is er, maar omdat ze zich al drie keer heeft gesneden. Haar vinger zit onder de pleisters. Toen ik de eerste keer een mes vasthield hield ik het gelijk verkeerdom. Ik had zo’n diepe snee in mijn vinger dat het wel vijf minuten bloedde, en er moest een heus verband omheen. Maar ik vond het leuk, en bleef proberen. En op een dag lukte het. Nu kan ik het zonder te kijken, maar dat doe ik toch maar niet. Ik maak een hoofd met een vlecht, ons handelsmerk. Delphi heeft haar haren ook weer in een vlecht. Wij allemaal. Als we klaar zijn gaan we zingen, met Katniss, Delphi’s talent. Ik kan dus totaal niet zingen, ook al zeggen ze van wel. Dan hoor ik het gewoon zelf niet. Roses zingt echt prachtig, alleen een beetje zacht. Maar als ik het haar zeg gelooft ze me niet. Als we klaar zijn gaan we naar Peeta, Roses talent. Schilderen. Dat wist ik helemaal niet. We krijgen een opdracht: een pinguïn. Lekker moeilijk. We gaan aan de slag en als snel weet ik dat Roses dit echt heel goed kan, en ik absoluut niet. Roses’ hand schiet over het papier, en creëert een prachtige pinguïn. Ik ga de hele tijd door de geverfde stukken heen, en maak er één kliederboel van. Als ik klaar ben, heb ik het toch nog aardig weten te herstellen. Je kunt zegmaar zien dat het een pinguin is, maar daar is het eigenlijk ook wel mee gezegd. Daarna komen onze stylisten ons ophalen. Nimmo heeft de kleren al klaargelegd. Er ligt een felblauw baseballpetje met een knalgroene ‘A’ erop, een grijs hemdje met blauwe letters erop, een strakke spijkerbroek, een baseballvestje en een paar gympen met hakken eronder. Het hemdje valt erg laag en laat een sexy decolleté zien. De gympen maken mijn benen langer en slanker, en mijn krullen piepen vrolijk onder het petje uit. Geweldig, dit vindt ik leuk! Eens een keer geen jurk. Ik ga klaarstaan, en al snel komt Delphi eraan. Vlak daarna volgt Roses, ze zien er prachtig uit. We lopen naar beneden, en ik wordt steeds zenuwachtiger. “Maak je maar geen zorgen. Ceasar maak het je makkelijk,” zegt Roses. “Als Ceasar vraagt of we samen gaan werken, zeggen we dan dat we dat gaan doen of laten we het geheim?” vraag ik. “We zeggen wel dat we samen gaan werken, maar we doen heel zenuwachtig, alsof we er geen vertrouwen meer in hebben, dan laten we wat anders zien bij het bloedbad,” oppert Delphi. Ik knik. Roses reageert razend enthousiast. Als de interviews beginnen is Roses als eerste. Ik geef haar een snelle knuffel en ze loopt het podium op. Het gaat allemaal heel goed, de mensen kennen haar al langer dan sinds deze week, tot Ceasar iets vraagt over Skyler. Roses buigt haar hoofd en Ceasar veranderd snel van onderwerp. Roses maakt het interview knap af, en even denk ik dat ze herstelt is. Dan loopt ze lachend het podium af, maar zodra ze achter is rent ze huilend naar de liften. “Het spijt me, Delphi en Terra, maar ik kan het niet!” schreeuwt Roses overstuur. Dan gaan de liftdeuren dicht en is ze verdwenen. Ik kijk Delphi verbouwereerd aan. “Waar ging dat dan over? Wat kan ze niet?” vraag ik verbaasd. Delphi haalt haar schouders op. Dan is het mijn beurt. Snel herstel ik. Ik moet nu heel even aan mezelf denken, aan de sponsors die ik nodig heb. “En hier mensen; de sexy maar sportieve TERRA!!!” Hij schreeuwt mijn naam, en ik vind hem nu al irritant. Maar dat kan ook liggen aan het feit dat ik nu het liefst naar Roses wil. “Hallo Terra! Wat denk je, zijn de kansen in jouw voordeel?” Ik doe alsof ik nadenk. “Nou, ik heb een fijn team, maar er zijn zulke sterke tributen dit jaar…” zeg ik twijfelend. “Ach, nou ja zeg, mensen, kijk nou toch, welke jongen kan zo’n sexy meisje nu vermoorden?” Ik merk dat ik begin te blozen, en snel denk ik aan iets anders. Maar als ik heel eerlijk ben denk ik dat er nu een hoop jongens zijn die mij zouden willen vermoorden. Ik heb de interviews voor mij gezien, en die waren lang niet zo goed als die van mij. “Kun je het goed vinden met je districtpartners?’ vraagt Ceasar. Ik knik. “Het zijn twee hele lieve meisjes. Ik zou ze voor geen goud willen missen.” Dan gaat de zoemer, en is mijn tijd voorbij. “Heel veel succes, en een groot applaus voor onze sexy Terraaaaa!!!” Ik loop lachend het podium af. Het interview gin goed, maar of ik nou wil of niet, ik ben zo geschrokken dat ik alleen maar aan Roses kan denken. Maar het gaat goed, en ik loop naar achter waar ik op Delphi wacht. Als zij klaar is lopen we samen naar ons appartement. We lopen rechtstreeks naar de kamer van Roses, maar Peeta houd ons tegen. “Wij willen naar Rose,” zeg ik koppig. “Dat kan niet,” zegt Peeta. Zijn stem klinkt boos, zijn houding is gealarmeerd, en hij kijkt bezorgd. Ik kijk Delphi aan en weet dat er iets goed mis is.
