Η Λυδια Μαρτιν ειναι μια κοπελα η οποια δεν ξερει τι δυναμη κρυβει μεσα της... θα την ανακαλυψη αλλα θα καταφερει να την κερδισει..θα καταφερει να παρει τον ελενχο ή θα χαθει προσπαθοντας...
Θα ειχε στο πλευρο της φιλους...αλλα
Και εχθρους... τι θα...
Μια βδομαδα μετα τα γενεθλια μου και η ζωη μου παει απο το κακο στο χειροτερο...δεν μιλαω σε κανεναν και προσπαθω να εχω τα χερια μου κοντα..Με την φιλη μου την Ζωη εχουμε να μιλησουμε απο το παρτυ μου...νιωθω τοσο χαλια...μεχρι ποτε θα παιζω αυτον το ρολο....τα παιδια στο σχολειο θελουν μια αφορμη για να με πουν τρελη..και νομιζω οτι ειμαι...αν αυτο συνεχισει πιστευω οτι θα τρελαθω...
Τωρα ειμαι σε ενα παγκακι του σχολειου και κοιταω το κενο... Σκεφτομαι και σκεφτομαι τροπους για να λυσω αυτο το προβλημα αλλα τιποτα..δεν μπορω να σκεφτω κατι..
Καταλαθος ακουμπησα με το χερι το παγκακι χωρις να το καταλαβω και αμεσως εμφανιστηκε το προσωπο μιας κοπελας...
- σε αγαπω Αννα.. Ειπα και την κοιταξα μεσα στα ματια...αυτα τα ματια που λατρεψα απο την πρωτη στιγμη.. Επιασα με το ενα χερι μου το προσωπο της και την εφερα κοντα μου... τοτε εβαλα και το αλλο γυρω απο το κεφαλι της..
Τελος συνδεσης
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ...φωναξα και σηκωθηκα πανω..ολα τα παδια που ηταν γυρω με κοιταξαν και μετα αρχισαν να γελανε...γαμωτο το ηξερα οτι καποια στιγμη θα γινει και αυτο...περπατησα προς το σχολειο και κλειστηκα στην αιθουσα διδασκαλιας...εκλεισα τις κουρτινες και εβαλα τα γαντια μου.
Καθισα στο θρανιο μου και εβγαλα ενα τετραδιο απο την τσαντα... Αρχισα να ζωγραφιζω ενα δεντο και χωρις να το εχω παρει χαμπαρι μετα απο ωρα ζωγραφισα εναν ανθρωπο.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Πως το εκανα αυτο...εβαλα το χαρτι μεσα και σηκωθηκα πανω ... πηγα κοντα στον πινακα και κοιταξα την ασκηση στα μαθηματικα που ελυσα πριν...ολοι λεγανε διαφορα πραγματα σιγουρα για μενα..και ειδικα εκεινη η χαζη η Ολιβια..παντα να με μειωνει θελει.. κοιταξα το θρανιο της και μου ηρθε μια ιδεα.. Εβγαλα το ενα γαντι και ακουμπησα την κρυα επιφανεια.
Αμεσως ενιωσα να γινομαι η Ολιβια.. Και να με βλεπω..
Καλα αυτη ειναι για το τρελοκομειο..πρεπει να πω κατι στα παιδια για να τελειωνουμε μαζι της.. ψυχασθενης δεν θελουμε εδω μεσα.. Πηρατα χερι αμου απο το θρανιο για να γραψω σε ενα χαρτακι..
