Διαισθηση

Κεφ. 8 "Στον Δρομο"

Στον δρομο ειμασταν μονοι .
Ειχε αερακι και τα φωτα στους δρομους ηταν πολυ λιγα.... και τοτε ειδαμε μπορστα μας  εναν ανθρωπο στο  δρομο ....

- Άιντεν κοιτα εκει;
Με το χερι μου του δειχνω το σωμα ενος ανθρωπου που βρισκοταν στον δρομο..

Αυτος μολις το ειδε ετρεξε προς τα εκει και εγω απο πισω του

Μολις φτασαμε εκει ειδαμε τον ανθρωπο μεσα στα αιματα.. το βλεμμα του κοιταγε προς το δασος....
- Άιντεν τι επαθε;... Σαβαντ το εκανε αυτο..;
Ρωτησα και ηθελα τοσο πολυ να ακουσω το οχι ως απαντηση... δεν θελω να ξερω οτι υπαρχουν και κακοι...γενικως οσο περισσοτερα μαθαινω τοσο το χειροτεροο..

- Ναι Σαβαντ το εκανε αυτο....και πιστευω οτι αυτος ο Σαβαντ εχει νυχια και οχι τα απλα.... τον εχει σακατεψει....

- θα γινει καλα;.
Ρωτησα τον Άιντεν αλλα οταν με κοιταξε  καταλαβα οτι ο ανθρωπος δεν ζουσε πλεον.... δακρυα εκαναν την εμφανιαη τους στο προσωπο μου και φοβος γιαυτο που θα ακολουθησει..

Ο Αιντεν σηκωθηκε και με αγκαλιασε.
- Ηρεμησε..μην φοβασε ειμαι εγω εδω..δεν θα αφησω κανεναν να σε πειραξει... οκ;
Μου ειπε και αρχισε να χαυδευει το προσωπο μου με το χερι του..
Εγω απλα τον κοιταγα  δεν μπορουσα να κανω κατι αλλο..
Τα χερια μου ετρεμαν αλλα εκεινος οταν το καταλαβε..τα επιασε και προσπαθουσε να τα ηρεμησει...

Ο Άιντεν μετα απο λιγο με αφησε και ξανα κοιταξε τον πεθαμενο πολιτη...
Αυτο το βλεμμα του...
Κοιταξα για μια στιγμη τα ρουχα του..
Φορουσε μια Αλυσιδα..
Δεν ειπα τιποτα στον Αιντεν... απλα την πηρα μαζι μου οταν αυτος κοιταζε προς το δασος... φοβαμε να κοιταξω εδω μεσα στην μεση του δρομου... το παρελθον του αντικειμενου..

- Λυδια πρεπει να φυγουμε....δεν μπορουμε να κανουμε κατι για να τον βοηθηεουμε...κλαητερα να παμε σπιτι σου..
Μου ειπε και κοιταξε παλι προς το δασος...
Εγω κοιταξα για μια τελευταια φορα το νεκρο σωμα.... και μετα σηκωθηκα πανω.