Ένα μήνυμα σε εκείνον .

Θα σε περιμένω

Γεια σου ,..

Πως είσαι;Όλα καλά;

Ναι,έχεις δίκιο ,δε σε πήρα για αυτό τηλέφωνο..Σίγουρα με ενδιαφέρει αν είσαι καλά,πως περνάς ...Να μάθω τα νέα σου,αφού πλέον δεν ζω την καθημερινότητα σου...Είμαι έξω από τη ζωή σου..Σίγουρα με νοιάζει αν χαμογελάς ή αν κλαις...Μα περισσότερο με νοιάζει αν γελάς χωρίς εμένα..Αν κλαις για μένα ή αν εκείνη σε πληγώνει ..Σε κάνει να γελάς;Είναι αστεία ή με άφησες για μια ξενέρωτη; Γίνομαι κακιά ξέρω,..Μην κλείσεις όμως το τηλέφωνο,σε παρακαλώ..Τουλάχιστον όχι ακόμα...Πες μου λοιπόν,άξιζε;Άξιζε η φυγή σου ή είναι ακόμη μία από τις πολλές ; Θα περάσει και θα φύγει(ς) όπως με τις προηγούμενες;Σε ζαλίζω,λυπάμαι...Μα εγώ ,δε κοιμάμαι..Τα σκέφτομαι όλα αυτά, τα βράδια και κλαίω αγάπη μου,κλαίω..Κλαίω ,ώσπου με πιάνουν οι λυγμοί και η ανάσα πια δεν βγαίνει..Εσύ λείπεις ,δεν είσαι εκεί να μου πεις να ηρεμήσω..Θα πεθάνω έτσι..Αυτό πιστεύω..Ξέρω θα με πεις υπερβολική..Δεν πιστεύεις στο θάνατο από αγάπη ή μάλλον καλύτερα από έλλειψη αγάπης..Μου λείπει η αγάπη σου κι ας ξέρω πως στην πραγματικότητα δεν με αγάπησες και ποτέ...Μα έστω κι αυτό που ζούσα εγώ μαζί σου το έβλεπα σαν αγάπη,ένιωθα σαν να με αγαπάς...Είσαι σαν πουλί αποδημητικό .Εσύ δεν φυλακίζεσαι,δεν μένεις για πολύ..Έρχεσαι ομορφαίνεις τον κόσμο και μετά από λίγο φεύγεις ,γιατί αν μείνεις θα είναι σαν να σου κόβουν τα φτερά...Έτσι κι έγινε..Ήρθες στη ζωή μου ,την ομόρφυνες και μετά πέταξες για άλλα μέρη..Δεν σου ζητάω να αλλάξεις,έτσι είναι η φύση σου,έτσι σε αγάπησα..Με το πνεύμα της ελευθερίας και της φυγής να σε κυριεύει ..Μα ας ξαναγυρίσουμε στο παρόν σου,στη ζωή σου,ας αφήσουμε τις φιλοσοφίες μου και τα συναισθήματα μου..Μίλα μου,μίλα μου εσύ, να σε ακούσω και λίγο..Ξέρεις πως μου λείπει η φωνή σου τα βράδια;;Ξυπνούσα και ήσουν εκεί..Με κρατούσες αγκαλιά και δεν φοβόμουν...Άκουγα τη  φωνή σου να μου μιλάει ψιθυριστά και να με ησυχάζει..Κάθε φορά που κοιμόμασταν μαζί,ο ύπνος μου ήταν τόσο ήρεμος και γαλήνιος...Όσες φορές όμως κοιμηθήκαμε χώρια ,ο ύπνος δεν ερχόταν...Τα μεσάνυχτα έφταναν και εγώ ακόμα ξύπνια..τα μάτια μου ορθάνοιχτα και πάντα με ένα τσιγάρο στα χείλη...κάθε ήχος με φόβιζε και όταν πια κοιμόμουν οι εφιάλτες λεηλατούσαν το μυαλό μου ..Πρέπει να κλείσεις ε; καταλαβαίνω ,έχεις δίκιο..Συγνώμη,ξέρω ότι δεν έχω θέση πια στη ζωή σου,μα σε σκέφτομαι ...Σε αγαπώ αηδόνι μου..Σε αγαπώ...Όταν θα έρθουν οι βροχές και τα χιόνια στη ζωή σου,μη διστάσεις ....Έλα..Έλα,όποτε θες..Η αγκαλιά μου θα υπάρχει πάντα για να σε ζεσταίνει ,σαν τη φωλιά το πουλί που περιπλανιέται μες στη βροχή τις κρύες νύχτες του χειμώνα ..Έλα και μη διστάσεις..

Εγώ,θα σε περιμένω..