Ψίθυροι στο σκοτάδι.

Κεφαλαιο 2ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο

Το αυτοκίνητο ήταν μαύρο και πολύ μεγάλο, έμοιαζε με εκείνα τα αυτοκίνητα που βλέπεις στις ταινίες και αναρωτιέσαι αν υπάρχουν τέτοια αυτοκίνητα στη πραγματικότητα και αν υπάρχουνε τελικά, πόσο άραγε να κόστιζαν! Ήταν καταπληκτικό ,σιγα σιγα άρχισε να καταιβαίνει το παράθυρο και έτσι φάνηκε το αγόρι που οδηγούσε που ήταν περίπου στην ηλικία μου!

- Θές να σε πάω κάπου?

- Εμ... πηγαίνω στο σχολείο...στο Secret Harbour...Mου έγνεψε να μπώ μέσα και αυτό έκανα! Το αυτοκίνητο ήταν άνετο και ζεστό, εφόσον είχε αναμένο το κλιματιστικό. Το αγόρι δεν φαινόταν πολύ κοινωνικός αφού δεν μου έχει πεί τίποτα απο τότε που μπήκα μέσα, αλλά ήταν πολύ όμορφος. Είχε γκριζοπράσινα μάτια, μαύρα μακριά μαλλιά και κάτασπρη επιδερμίδα, η γνώμη μου όμως για αυτόν άλλαξε όταν επιτέλους αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή και να μου μιλήσει.

- Το ξέρεις ότι και εγώ, πηγαίνω σε αυτό το σχολείο?

- Δηλαδή είσαι καινούριος στο σχολείο, γιατί εγώ δεν σε έχω ξαναδεί.

- Γενικά είμαι καινούριος σε όλη τη χώρα.

- Καλωσήρθες λοιπόν! Του είπα χαμογελώντας, και εκείνος μου χαμογέλασε επίσης, δείχνωντας τα κατάλευκα και τέλεια δόντια του.

Η διαδρομή ήταν ευχάριστη, αλλά μόλις είχα στεγνώσει, είχαμε κιολας φτάσει στο προορισμό. Κατέβηκε απ'το αυτοκίνητο και μου άνοιξε τη πόρτα ρωτώντας ευγενικά.

- Θές να μοιραστούμε την ομπρέλα μου?

- Κανένα πρόβλημα! (ποιος και θα αρνιόταν). Περάσαμε τη μεγάλη σιδερένια πύλη του σχολείου κι όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω μας, βασικά πάνω του, ζήλεψα λιγάκι που τον κοιτούσαν όλα τα κορίτσια αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι.

Διασχίσαμε την αυλή του σχολείου και μπήκαμε στο κτίριο όπου εκεί έκλεισε την ομπρέλα και απομακρυνθήκαμε λιγάκι, και με το που μας είδε η Τσέλσι έμεινε με ανοιχτό στόμα. Την ξέρω την κολλητούλα μου θα με πρήξει για μια εβδομάδα, και στις ερωτήσεις και θα με βάλει στην αίθουσα ανάκρισης, ουφ! Διάσχησε την απόσταση που μας χώριζε με μεγάλες δρασκελιες και με τραβηξε απ΄το χέρι ενω εγώ παράλληλα πέταξα σε εκείνο το αγόρι ένα ''Ευχαριστώ''.

- Κορνέλια ποιος είναι αυτός ο ''θεός''?

- Ξέρω εγώ!

- Αν δεν ξέρεις εσύ ποιος ξέρει?

- Κοίτα, σήμερα το πρωί... Δεν πρόλαβα να συνεχίσω και το παλιοκουδούνι χτύπησε! Έτρεξα γρήγορα να πάρω απ'το ντουλάπι μου το βιβλίο αγγλικών και ύστερα ξανα έτρεξα γρήγορα στη τάξη μου, έκατσα στη θέση μου και περίμενα να μπεί η κρεατοελια, βέβαια με το που μπήκε όλοι το βουλώσανε, ποιος ήθελε να κάτσει μετά απο το σχολείο να κάνει εργασίες ή ακόμα χειρότερα να τακτοποιήσει κανένα εργαστήριο ή βιβλιοθήκη?