Ψίθυροι στο σκοτάδι.

Κεφαλαιο 4ο

Κεφάλαιο 4ο

Με το που μπήκα στο μεγάλο κήπο του σπιτιού μας, ο Ροκι (το λυκόσκυλό μου) , έτρεξε πάνω μου και άρχισε να μου γλείφει το χέρι, πέξαμε λίγο με ένα ξυλάκι και ενω δεν ήθελε να μπω σπίτι, τελικά του φώναξα και ηρέμησε. Μπήκα στο σπίτι και ανέβηκα δύο-δύο τα σκαλοπάτια, για το δωμάτιό μου. Το δωμάτιό μου ήταν πεντακάθαρο και τα πάντα ήταν στη θέση τους, μάλλον η μητέρα μου το καθάρισε παρόλο που τις είχα πεί να τα αφήσει όλα όπως είναι γιατί δεν μου αρέσει η τάξη. Πέταξα τα παπούτσια μου όπου να' ναι, πέταξα και τη τσάντα μου στο πάτωμα και μετά άρχισα να πετάω τα ρούχα μου απ'τη ντουλάπα, μέχρι να βρώ το σκισμένο μαύρο κολάν και μια μαύρη μπλούζα με μια νεκροκεφαλή. Άλλαξα στα γρήγορα και κατέβηκα πάλι τα σκαλιά δυο-δυο.

- Κορνέεεεεεεεεεεεελια!!! Θα γκρεμίσεις ολόκληρο το σπίτι! Φώναξε η μητέρα μου, αλλά δεν της απάντησα απλά πήγα και έκατσα στο σαλόνι περιμένοντας να πάει 10 και μισή για να πάω στη Τσέλσι εφόσον με είχε πάρει νωρίτερα και συμφωνήσαμε στο να πάω σπίτι της!

- Γύρισες νωρίς, συμβαίνει κάτι? Μην μου πείς αποβολή...

- Όχι, απλά βαριόμουνα και είπα να γυρίσω! Της είπα χωρίς να την κοιτάω, δεν ήξερα ούτε εγώ γιατί αποφάσισα να γυρίσω σπίτι, όχι πάντως για την Τσέλσι, καθώς με πήρε τηλέφωνο ενω ήμουνα ήδη, έξω απο το σχολείο, στο δρόμο για το σπίτι.

- Πρέπει να συμορφωθείς και να μην κάνεις συνέχεια κοπάνες όποτε θές,... Συνέχισε να μιλάει, αλλά εγώ δεν την άκουγα απλά έκοβα βόλτες στο σαλόνι και ύστερα πήρα το μπουφάν, φόρεσα τις μπότες μου, πήρα την ομπρέλα μου και κοπάνησα την πόρτα, πίσω μου.

Είχε σταματήσει η βροχή και μπορούσα να μυρίσω τον καθαρό αέρα. Ο ουρανός άνοιξε και τα σύννεφα άφηναν τις ακτίνες του ήλιου να περνάνε ανενόχλητα. Το σπίτι της Τσέλσι βρισκόταν τρία τετράγωνα πιο κάτω απο το σπίτι μου, ζούσε στη πιο μεγάλη και μοντέρνα μονοκατοικία της περιοχής, και όλοι θαύμαζαν το σπίτι της, εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Είχα είδη φτάσει μπροστά απο το σπίτι της οπότε έσπρωξα τη μεγάλη σιδερένια πόρτα και προχώρησα, ο κήπος ήταν περιποιημένος με όλα τα είδη λουλουδιών αλλά μου άρεσε ιδιαίτερα η ορτανσία, βέβαια τώρα με τη βροχή ο κήπος έγινε όλο με λάσπες.

Στάθηκα μπροστά απο τη μεγάλη πόρτα και χτύπησα το κουδούνι, και μετά απο λίγα λεπτά αναμονής, η πόρτα άνοιξε και φάνηκε η Τσέλσι, που μάλλον ήταν μόνη της, γιατί μου άνοιξε τη πόρτα, ασυνήθιστο για τη Τσέλσι, γιατί είναι πολύ κακομαθημένη και η μητέρα της κάνει τα πάντα ενω αυτη τίποτα. Φαινόταν αλλιώς απο το πρωί, ήταν χλωμή και τα καστανόξανθα μαλλιά της μου φαινόντουσαν πιο ανοιχτά, επίσης πρόσεξα και τα γαλάζια μάτια της που συνήθως ήταν σαν το γαλάζιο της θάλασσας αλλά τώρα έμοιαζαν με ξεπλυμένο γαλάζιο. Μπορεί όλα να ήταν ιδέα μου τελικά, αλλά και όταν με καλωσώρησε, η φωνή της ήταν πιο γλυκιά και κουδουνιστή.