Ψίθυροι στο σκοτάδι.

Κεφάλαιο 10ο

Κεφάλαιο 10ο

Το κουδούνι χτύπησε και έτρεξα για να βάλω τα βιβλία μου στο ντουλάπι. Ύστερα κατευθύνθηκα προς την πισω μεριά του σχολείου για να βρω τον Λιαμ. Δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη οτι ήθελα να μάθω τι είναι, με ανησυχούσε πιο πολύ οτι με ήθελε να τον βοηθήσω σε κατι και  δεν μπορούσα να κάνω πίσω! 

  Στο στέκι των καπνιστών δεν ηταν κανείς, μόνο ο Λιαμ που καθόταν στο μικρό πεζούλι. Τον πλησίασα και εκείνος μου χαμογέλασε. Δεν έδειχνε καθόλου νευρικός αλλα ίσως σοβαρός.

-Είσαι έτοιμη να μάθεις? Με ρώτησε και δίστασα πριν απαντήσω. -Ναι...

-Θα πρέπει να τηλεμεταφερθουμε κάπου πιο ασφαλές. Χωρίς να περιμένει την απάντηση μου, με έπιασε απο το χέρι και ένιωσα ναυτία. Μετα απο λίγα λεπτά βρέθηκα σε ενα τεράστιο σαλόνι, ακόμα πιο μοντέρνο απο το σπίτι του Κρίστιαν. Η ζαλάδα που είχα πριν υποχώρησε και ένιωσα τα χέρια του Λιαμ στη μέση μου που με γύρισε προς το μέρος του σιγά σιγά.

-Τι στο διάολο καν... Διέκοψα τη φράση μου οταν κοίταξα μες τα μάτια του. Δυο δίδυμα φεγγάρια που με καθρεφτιζαν και ύστερα χάθηκα μες το φως τους.

Παρακολουθούσα εναν Λιαμ αλλα ακόμα πιο γλυκός, με τα μαύρα του μαλλιά μαζεμένα σε εναν κότσο, με ρούχα μάλλον του 18ου αιώνα και τα γκρίζα του μάτια ηταν γαλάζια, σαν της θάλασσας. Ηταν πολύ γλυκός αλλα η μαύρη κάπα που φορούσε σε συνδυασμό με τη σοβαρότητά του, του έδινε μια άγρια όψη. Ανέβηκε σε ενα άλογο και άρχισε να καλπάζει μες τα καταπράσινα δασοι. Το μόνο που ακουγόταν ηταν η σιγανή βροχή που ολοένα δυνάμωνε, τα βήματα του αλόγου και η ανάσα του Λιαμ. Ήταν ολα τοσο σιγανά οταν ενας άντρας, επίσης με άλογο βγήκε μπροστά του. Ηταν ίδιος με τον Λιαμ αλλα σε μια παλιότερη εκδοχή. Του φώναξε να τον ακολουθήσει αλλα εκείνος δεν άκουγε. Μπορούσα να νιώσω τα συναισθήματα του Λιαμ, που ηταν ανάμεσα σε οργή και αγάπη...για τη θνητή του ζωή.

Μια αστραπή ξεσκισε τον μαύρο ουρανό και την ακολούθησε ο χτύπος απο μια καραμπίνα που διαπέρασε τη σάρκα του Λιαμ. Έχασε τον έλεγχο και έπεσε. Ο άλλος άντρας που τον κυνηγούσε τον πλησίασε και τον σήκωσε.

-Σου ειπα, δεν μπορείς να ξεφύγεις τη μοίρα σου. Θα θυσιαστείς για όλους τους υπόλοιπους!

Αμέσως άλλαξε το τοπίο. Τωρα  έβλεπα τον ιδιο άντρα σε ενα απόμακρο μέρος του δάσους με τον Λιαμ που αιμοραγουσε.

-Σας καλώ άρχοντα του σκότους να πάρετε τη ψυχή του και να κλείσει η συμφωνία.

Μετα απο λιγα λεπτα αναμονής η γη άρχισε να ταρακούνιετε, σαν να γινόταν σεισμός και μια ριπη κρύου αέρα έκανε τα δέντρα και τα πεσμένα φύλλα να χορεύουν βαλς. Ξαφνικά εμφανίστηκε απο το πουθενά ενας άντρας με μακριά μαύρα ρούχα που ανεμιζαν απο τον άνεμο. Δεν μπορούσα να δω το πρόσωπό του, το έκρυβε μια κάπα παρόμοια με του Λιαμ. Η παρουσία εκείνου του αντρα σε έκανε να νιώθεις...δεν ξέρω, ίσως αυτό που πάντα έλεγε η Ταμι "αρνητική ενέργεια".