Εσύ, η σωτηρία μου

2.

Yes, there is a place where someone loves you both before and after they learn what you are.

《.》

Προσοχή: Αυτό το κεφάλαιο έχει αναφορά σε self harm συμπεριφορά.
Καλύτερα να το αποφύγετε αν είστε ευαίσθητοι με αυτό το θέμα.
Please be kind to yourselves.

《.》

Ξύπνησε μέσα στους πόνους, όπως κάθε άλλο πρωί.

Τόσο πόνο δεν μπορούσε να αντέξει η ταλαιπωρημένη του καρδιά - ή ό,τι έμεινε απ' αυτή τέλος πάντων.

Ήταν τόσο εγωιστικό να θεωρεί τον εαυτό του πληγωμένο, αλλά δεν αρνήθηκε ποτέ πως ήταν εγωιστής. Κάθε του κίνηση έκρυβε έναν αυτοσκοπό, δεν ήταν ο τύπος του ανθρώπου που θα έκανε πράγματα απλά για να τα κάνει, ήθελε μια αιτία η οποία συνήθως είχε τις ρίζες της σ' αυτόν και στις επιθυμίες του.

Κοίταξε τα σημάδια στον καθρέπτη. Ξεθώριαζαν και δεν ήξερε αν έπρεπε να κλάψει ή να γελάσει.

Περίμενε τόσο καιρό να εξαφανιστούν αλλά συνειδητοποίησε πως ένιωθε χαμένος χωρίς αυτά.

Είχε γραμμένη μια ιστορία στο δέρμα του.

Έγραφε πάνω του από όταν θυμόταν τον εαυτό του.

Από παιδί είχε πάντα κρυμμένη μια ορμή και επιφύλαξη, κοιτούσε πάντα τρεις φορές πριν περάσει απέναντι, λες και του χρωστούσε η ζωή μονάχα δυστυχίες και πόνους.

Ο κόσμος ήταν σκληρός και εκείνος αποφάσισε να φορέσει τα σημάδια του σαν χρυσά κοσμήματα στο δέρμα του, να φαίνεται σκληρότερος.

Πρώτα ήταν άτσαλα σχέδια φτιαγμένα με στυλό.

Μετά έγιναν, τατουάζ ζωγραφισμένα με μελάνι.

Και στις χειρότερες μέρες του, τα χειρότερα χρόνια του, γίνονταν σημάδια από αίμα και λεπίδα, χάραζαν διαδρομές πάνω στο δέρμα του, σαν να έδειχναν στους ανθρώπους τον δρόμο για να φύγουν μακρυά του.

Εκείνος τα ζωγράφιζε σε μια προσπάθεια να φυλακίσει το ταραγμένο του μυαλό μέσα, σαν τον μινώταυρο στον λαβύρινθο, αλλά αυτό πάντα έβρισκε τρόπο να ξεφύγει από το κενό που άφηνε εσκεμμένα στον λαιμό του για να αναπνεύσει.

Τα σημάδια του ήταν οι δαίμονες, οι εφιάλτες του και ό,τι είχε γίνει, όσες κακές σκέψεις είχε κάνει ποτέ στην ζωή του διεκδικούσαν μια θέση πάνω στον δέρμα του, να τις κουβαλάει και να τις δείχνει παντού σαν τρόπαια, γιατί τουλάχιστον κατάφερε και τις έβγαλε απ' το μυαλό του κι ας καρφιτσώθηκαν στο σώμα του.

Κάποιες φορές βλέπει τα σημάδια του εντελώς ποιητικά. Αυτό συμβαίνει όταν θυμάται τα δάκτυλα και τα χείλη της να ακολουθούν τις γραμμές, μαύρες γραμμές τατουάζ να μπλέκονται με λεπτές λευκές γραμμές που ξετρύπωσαν με τρόπο σχεδόν μυστικιστικό στην επιφάνεια. Ταξίδευε πάνω του και ταξίδευε και αυτός μαζί της και σκεφτόταν πως ίσως τελικά τα σημάδια δεν ήταν ένας χάρτης για το πώς να φύγει μακρυά του αλλά για το πώς να μείνει και να τρυπώσει στην καρδιά του, να την κουβαλάει παντού μαζί του κι ας πάνε στον διάολο και τα σημάδια και όλα.

Με το δάκτυλο του ακουμπάει τα σημάδια στο χέρι του. Το άγγιγμα του είναι τραχύ, καμία σχέση με το απαλό δικό της, αλλά είναι μια ανθρώπινη επαφή που στέρησε από τον εαυτό του εγωιστικά για πολύ καιρό.

Κανείς δεν θα χάραζε διαδρομές πάνω του αν δεν μπορούσε να το κάνει εκείνη.

Έκλεισε τα μάτια και αφέθηκε στην μνήμη.

Η πρώτη του σκέψη μόλις την είδε, εκείνη την μοιραία φορά που συναντήθηκαν οι δρόμοι τους, ήταν ότι κάποιος δανείστηκε λίγο πρωινό μπλε του ουρανού για να ζωγραφίσει τα μάτια της.

Και όταν άνοιξε το στόμα της να τραγουδήσει, η φωνή της έμοιαζε με φιλί που έσταζε μέλι, την ώρα που καλοκαιρινός αιθέρας ανεμίζει ανέμελα δύο πλεξίδες.

Πάντα όταν ρομαντικός, αλλά με μια φανερά κρυμμένη ωμότητα, ρομαντικός για να γράψει ποιήματα για κάποια και κυνικός αρκετά για να τα κάψει την ώρα που εκείνη φώναζε ηδονικά το όνομά του.

Για εκείνον ο έρωτας ήταν κόκκινο και μαύρο και φωτιά και φωνές και πάθος και μίσος και φύγε και έλα αλλά ποτέ μείνε. Φύγε και έλα αλλά μην μείνεις. Θα γίνω πολύ ευάλωτος αν μείνεις.

Ίσως για αυτό δεν το κατάλαβε αμέσως, όταν το συναίσθημα συνωστιζόταν στο στομάχι του και απειλούσε να ταΐσει κάθε πεταλούδα που είχε τρυπώσει μέσα του από όταν τις ζωγράφιζε στο δέρμα του.

Για αυτό δεν συνειδητοποίησε τι γινόταν παρά μόνο όταν ήταν πια αργά.

Γιατί με εκείνη, ο έρωτας είναι γαμημένο γαλάζιο, δακτυλικά αποτυπώματα και χείλη σε ζωντανούς χάρτες και μείνε. Σε παρακαλώ, αν μ' αγαπάς, μείνε.