Εσύ, η σωτηρία μου

γράμμα 4

The entire history of human desire takes about seventy minutes to tell. Unfortunately, we don't have that kind of time.

《.》

Μάτια μου,

Είναι τρεις το πρωί και σκέφτομαι τα μάτια σου.

Μεθάω με βότκα και αναμνήσεις και πίνω τον πόνο γουλιά γουλιά. Προσπαθώ να ξεχάσω την εικόνα σου, μα θα μείνει για πάντα κολλημένη στο εσωτερικό των ματιών μου, να μπορώ να την βλέπω ακόμα και με κλειστά μάτια, ακόμα και στα απόλυτα σκοτάδια μου.

Το χρώμα των ματιών σου.

Πάντα λάτρευα το πόσο γαλάζια είναι τα μάτια σου. Έχουν αυτή την τέλεια απόχρωση της θάλασσας που συναντά τον καθαρό ουρανό στο τέλος του ορίζοντα, στο τέλος του κόσμου.

Είσαι ένα αριστούργημα όλο αντιθέσεις. Λες και ανταγωνίζεται η ψυχή σου την καθαρότητα των ματιών σου.

Όμορφα μάτια, όμορφος άνθρωπος, όμορφη ψυχή.

Διάολε, ποτέ δεν έχω δει πιο έντονο γαλάζιο.

Με κοίταζες και άδειαζε το μυαλό μου, με μια σκέψη να χορεύει τρελά.

αγαπησεμεαγαπησεμεαγαπησεμε

Σε παρακαλώ αγάπησέ με, χρειάζομαι αυτά τα μάτια να με κοιτάξουν με αγάπη και στοργή, να αναπληρώσουν για όση στοργή δεν ένιωσα, να είναι αρκετά και για τις επόμενες ζωές.

Μεθυστικό γαλάζιο τα μάτια σου, άλλοτε φουρτουνιασμένη θάλασσα με μένα ναυαγό και άλλοτε καλοκαιρινός ουρανός, με μένα χαρτατετό, να πετάω αρκετά κοντά σου για να σε βλέπω και να σε νιώθω μα όχι αρκετά κοντά για να σ' αγγίξω.

Μπορούμε να αγγίξουμε τους μεγάλους έρωτες; Ή επιτρέπεται μόνο από μακρυά να τους θαυμάζουμε;

Οι μεγάλοι έρωτες στην ιστορία έληξαν άδοξα, αλλά για αυτό έμειναν στην ιστορία, το καλό τέλος είναι κλισέ και ανήκει στα παραμύθια, στην ζωή οι μεγάλοι έρωτες είναι ανεκπλήρωτοι ή χαμένοι ή ταλαιπωρημένοι ή δύο μέτρα κάτω από την γη. Στην ζωή οι μεγάλοι έρωτες κάνουν καλές ιστορίες γιατί δεν αφήνουν πίσω τους πολλές μνήμες.

Ο ήλιος έκαψε τα φτερά του Ίκαρου από φόβο, γιατί κανένας δεν τον είχε πλησιάσει πάλι τόσο κοντά, κανένας δεν θέλησε ποτέ να βρεθεί τόσο κοντά του. Και ο φόβος είναι χειρότερος από τον θάνατο, ο θάνατος είναι μια σταθερά, ο φόβος είναι ασταθής, ριζώνει στο στομάχι σου και μαρμαρώνεις, σαν δηλητηριώδης κισσός ανεβαίνει στα πλευρά σου και τυλίγεται σφικτά στα κόκκαλά του στέρνου σου. Ο Ίκαρος ξεπέρασε τον φόβο του, έφτασε πιο κοντά από κάθε άνθρωπο, μα πριν αγγίξει τον ήλιο, βρέθηκε πνιγμένος στην θάλασσα, με λιωμένα φτερά και σπασμένη καρδιά, τρανό παράδειγμα πως μπορείς να πεθάνεις από αγάπη.

Όλοι οι μεγάλοι έρωτες τελειώνουν πριν το άγγιγμα.

Το άγγιγμα έχει κάτι το ιερό, κουβαλά μια ευχή και μια κατάρα, μπορεί να σε αναστήσει από τους νεκρούς ή να σε ξανασκοτώσει.

Μου άρεσε να σε αγγίζω.

Η γλώσσα της αγάπης μου ήταν πάντα το άγγιγμα. Στην στοργή, στην θλίψη, στην απόλαυση, στην ηρεμία, στην ευτυχία, η λύση βρισκόταν πάντα στα χέρια, στα χείλη, στο κορμί μου ολόκληρο, να σε αγγίξει μέχρι να μην μπορεί πια.

Νομίζω θα ήμουν πιο ευτυχισμένος αν μπορούσα να ζήσω στο δέρμα σου.

Θυμάμαι πως σου ταιριάζει η ευτυχία. Τα μάτια σου γίνονταν ακόμα πιο φωτεινά - αν είναι δυνατόν - και τα χαμόγελα σου αγκάλιαζε το πρόσωπό σου απ' άκρη σ' άκρη. Οι ώμοι σου χαλάρωναν και γελούσες, πόσο γελούσες, ρίχνοντας τις άμυνες σου, επιτρέποντας στον εαυτό σου αυτή την ευτυχία, αγαπώντας με.

αγαπησεμεαγαπησεμεαγαπησεμε

Φυσικά και μ' αγάπησες. Και μ' αγάπησες με αυτή την αγάπη που έσπασε τα κόκκαλα του στέρνου μου για να μπορέσει να χωθεί καλύτερα στην καρδιά μου. Και μου χάρισες εσένα, μου προσέφερες αγάπη και ευτυχία και ήμουν ευγνώμων, τόσο ευγνώμων, γιατί πια δεν ήμουν μόνος, και ακόμα κι ήμουν, ήμουν μόνος μαζί σου.

Θυμάμαι πως μου ταίριαζε η ευτυχία. Οι μέρες μου φαίνονταν πιο φωτεινές, τα χείλη μου πονούσαν από τα φιλιά και τα χαμόγελα, κοιμόμουν καλά και ξυπνούσα ακόμα καλύτερα αφού ήμουν δίπλα σου και ευχόμουν να μην σταματήσω ποτέ να αισθάνομαι την ευτυχία τόσο έντονα στο πετσί μου, να μην σταματήσω ποτέ να βλέπω την ευτυχία να καθρεφτίζεται στο βλέμμα σου.

Και τώρα, τι;

Μια ωμή δυστυχία και μια γεύση κενού και φαρμάκων στο λαιμό μου και μην με ρωτάς τι γεύση έχει το κενό, δεν ξέρω, πάντως δεν έχει την δική σου.

Και προσπαθώ να επιβιώσω, δυστυχισμένος, να πνίγομαι σε μια θάλασσα σκούρα, που καμία σχέση δεν έχει με τα μάτια σου, να κοιτάω έναν ουρανό συννεφιασμένο, να φαίνεται λες και αντανακλά την δυστυχία μου.

Και σε περίπτωση που ο έρωτας μας μείνει στην ιστορία, θέλω να ξέρεις πως στην σκέψη μου τριγυρνάει μεθυσμένη μία φράση σε λούπα, και είναι ο φόβος μου μεταμφιεσμένος σε παράκληση, ο ίδιος φόβος που έκανε τον ήλιο να κάψει τα φτερά του Ίκαρου, ο ίδιος φόβος που σπάει τα πλευρά μου από μέσα.

μηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξεχασειςμηνμεξε-

Με όση αγάπη έχω
Αυτός που λατρεύει το γαλάζιο των ματιών σου