2

9 0 0
                                    

Gisteren was een gewone basic day.
Zaterdag word ik om negen uur gewekt door mijn wekker. Vandaag is het match dag tegen Antwerpen. Mama rijdt me naar de voetbal. Coach Henri plaatst me vandaag in de spits. Ons damesteam staat tweede in de tweede klasse. Ik voel dat we dit seizoen een grote kans hebben om te stijgen. Als het pauze is staat we 1-0 achter, maar ze spelen niet veel sterker dan ons. Een kwartier later lopen we het veld weer op. Ik zie Lou aan zijlijn staan met Ann, zijn mama, die is druk in gesprek men mijn mama. Dat ziet hij dat ik hem heb gezien en we zwaaien naar elkaar.
We lopen in de aanval en Frea geeft me de perfecte voorzet. Ik dribbel en schiet op doel. GOAL!
Iedereen juicht luid. Ik scoorde!
Tegen het einde van de match is het 1-2 voor ons. Het fluitsignaal klinkt heilig, we hebben gewonnen. Voor het douchen loop ik naar Lou. Hij neemt me in zijn armen en zwiert me door de lucht.
'Heey! Queen van de match!'
'Oh Lou, tof dat je kwam kijken!', zeg ik.
'Graag gedaan,hoor. Maar alé hop, douchen jij!'
'Jaja!', zeg ik met rollende ogen.
'En treuzel niet,de picknick wacht niet!', roept Lou me na.
'Picknick?'
'Jazeker, buren onder elkaar, de papa's zijn er al!'
Overenthousiast loop ik naar de kleedkamer. Alle meisjes kijken naar me.
'Mirre, moet je ons iets vertellen? Bijvoorbeeld over je vriendje?', vraagt Kato.
'Heh? Lou? Nee, hij is gewoon mijn beste vriend!', zeg ik. Leek het maar zo of zat er een beetje twijfel in die woorden.
'Oh hij leek toch wel ietsje meer dan een vriend, hoor',vult Nina aan.
'Ach, gekkerds! Maat kom ik moet opschieten.'
'Hm?',is de rest hun reactie.
'Ik ga picknicken met Lou en zijn gezien!'. Na die woorden sla ik met mijn hand hun woorden weg en spring onder de douche.
Onze mama's zijn al weg met de auto, dus spring ik achterop bij Lou.
'Houd je vast, want dit word een beetje hobbelig!', waarschuwt hij. Zonder aarzeling leg ik mijn handen op zijn heupen. Onderweg blijft hij me bestoefen over onze goede match. Dan komen we aan bij onze ouders, die genieten van verse fruitsalade onder de bakkende zon.

Until eternityWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu