*18
´kom op Isa opstaan straks komen we te laat voor het ontbijt en ik wil Hogsmeade echt niet missen!´. snel spring ik op uit bed en pak mijn uniform. Gelukkig had ik gisteravond al gedoucht dus hoef ik dat nu niet meer te doen. Ik kijk even naar buiten. Mmh toch maar warme kleren aandoen. Ik kleed me aan en doe mijn mantel om. Ik doe mijn haar in een staart en sprint dan met Hermione de trap af richting de grote zaal. Snel ga ik naast Harry zitten en Hermione weer naast mij. Ron zit tegenover ons en glimlacht even. Harry kijkt somber naar zijn bord. ´we zullen heel veel snoep voor je meenemen Harry´. Probeert hermione Harry op te vrolijken. ´ja een heleboel´. Voegt Ron toe. Hermione en Ron waren door Harry´s probleem gelukkig hun ruzie over knikkebeen vergeten. ´maak je geen zorgen ik red me wel´. Probeert hij zo nonchalant mogelijk te zeggen. Ik glimlach even naar hem en volg hermione en Ron dan naar buiten. Harry loopt mee en zwaait ons uit. ik glimlach even schuldig en loop dan naar Filch die alle namen afstreept. ´a miss Snape, heb een goede dag in Hogsmeade´. Ik rol met mijn ogen en loop achter Ron aan naar buiten. Dan bedenk ik me. ´gaan jullie maar zonder mij. Ik blijf hier bij Harry´. Het feit dat ik me niet zo goed voelde vanmorgen werkt nu in mijn voordeel. Ron en Hermione knikken en lopen verder. Snel draai ik me om en ren de school weer in. opzoek naar Harry. Ik vind hem uiteindelijk buiten met professor Lupin. Ik ga wat langzamer lopen. ´ik dacht eerst ook aan Voldemort maar toen herinnerde me toen in de trein. De Demontor´. ´dat is heel dapper van je Harry, dat betekent dat je bang bent voor de angst zelf´. ´voor ik flauwviel in de trein hoorde ik iets. Ik hoorde iemand schreeuwen. Een vrouw´. ´dementors halen onze ergste herinneringen naar boven. Onze pijn geeft hen kracht.´. Harry zucht even. ´ik denk dat het mijn moeder was. Op de avond dat ze vermoord werd´. ik slik even moeilijk. Arme Harry vandaar dat hij flauw viel. Lupin knikt. ´weet je, toen ik je voor het eerst zag herkende ik je meteen. Niet aan je litteken maar aan je ogen. Je hebt de ogen van je moeder Lily´. Harry kijkt Lupin verbaasd aan. ´ja Harry ik kende haar. Heel goed zelfs. Je moeder hielp me toen ik helemaal alleen was. Ze was niet alleen een begaafde heks maar ook een uiterst vriendelijke vrouw. Ze zag altijd de schoonheid in een ander. Zelfs als die ander het zelf niet zag´. Harry krijgt een glimlach op zijn gezicht en ik ook. Ik wou dat ik de kans had om harry´s ouders te ontmoeten. Uit alles wat ik over ze gehoord heb lijken het geweldige mensen die altijd het belang van anderen voor hen zelf zetten. Maar boven al wou ik dat Harry de kans gehad had om zijn ouders te leren kennen. Ik ken Harry nog niet zo lang maar toch is hij mijn beste vriend geworden in zo´n korte tijd. Ik weet hoe Harry zich voelt. Ik heb mijn moeder nooit gekend. Ik weet niks over haar. Niet eens haar naam. Pap wil niet over haar praten, het doet hem te veel pijn. Maar toch heb ik niks te klagen. Ik heb pap nog en hij houd van me ookal laat hij dat niet vaak aan anderen zien. Ik weet dat hij het doet. Ik schrik op uit mijn gedachten als Lupin weer begint te praten. ´je vader, James was een heel ander verhaal´. Het is een wonder dat ze me nog niet opgemerkt hebben. Maar ik wil hun gesprek niet verstoren. ´hij had het talent om altijd in de problemen te komen´. zegt lupin grinnikent. ´een talent dat jij geërfd blijkt te hebben. Je lijkt meer op ze dan je denkt Harry. Maar daar kom je nog wel achter´. Hij draait zich om en kijkt me even geschrokken aan. Mijn haar word uit mijn gezicht geblazen door de wind en ik glimlach even verontschuldigend naar professor Lupin. ´Lily´. Fluistert hij zachtjes. Daarna schud hij zijn hoofd en rent er snel vandoor. Ik kijk hem verbaasd na. ´Isa waarom ben je niet met Hermione en Ron mee naar Hogsmeade?´. Harry kijkt me vragend aan. ´ik voelde me niet zo lekker´. Zeg ik glimlachend tegen Harry. Hij rolt met zijn ogen en slaat een arm om me heen. ´laten we maar naar binnen gaan dan. Voor je ziek word´. Lachend lopen we weer terug richting het kasteel.
----
he jongens het spijt me echt verschrikkelijk dat ik zo lang niet meer geschreven heb aan dit verhaal en ik hoop ook echt dat er nog steeds mensen zijn die het lezen. ik had gewoon even geen inspiratie meer. maar ik heb gister harry potter 7 gezien en ik kreeg weer inspiratie, ik heb al weer een paar hoofdstukken geschreven dus ik hoop dat ik weer een tijdje vooruit kan. xxx
