Zaman, insanoğlunun hiçbir zaman çözemediği ve çözemeyeceği tek bilinmezliktir. Zaman, çözülemez. Hiçbir eşitliği yoktur, koca bir boşluktur.
Bu boşluk insanın çözemediği büyük bir sırdır. Hiçbir zaman çözemeyeceği koca bir sır. Ama bu zamanın yönet...
Arkadaşlar, uzun bir aradan sonra nihayet ilk bölümü bitirebildim. Umarım beğenirsiniz.
Multi şarkısın: Fall Out Boy - Centuries
MUTLAKA ŞARKIYLA OKUYUN!!!
İyi okumalar,
Kalabalık olan sokakta, atların toynakları teker teker yere çarpıyor, şehrin saati her saniye o klasik sesini çıkartıyordu.
Enerjisinden en ufak şey kaybetmeyen çocukların kahkahaları, bu dayanılmaz gürültüde kaybolurken birşeyler satabilmek için debelenenlerin sesi, bu gürültüde bir nebze olsun seçilebiliyordu.
Bu sesler ise birleşiyor, ortaya karışık bir ritim çıkarıyordu.
Yüzümü gizleyen pelerinden sıkılıp suratımı öğlen ışığının yakıcı sıcağına kavuşturdum. Gözlerim refleks olarak güneşe karşı kısılırken, adımlarımı yavaşlattım.
Geriye kalan son zamanlarımı insanları, hatta bazen mimarileri inceleyerek harcamak istiyordum.
O sıra bağıran ama sesini pek fazla duyuramayan bir çocuk seçti gözümü. 7-8 yaşlarında sarı saçlı, şirin bir çocuktu.
El ilanı dağıtıyordu. Çocuğun önüne geçip diz çöktüm. Boylarımız eşitlenirken çocuk az olan dişleriyle gülümsedi.
"Quid nomen tuum?" -Adın ne senin?
"Arnaldo"
"Salve Arnaldo, gavisus sum ad" -Merhaba Arnaldo, tanıştığıma memnun oldum.
Başını sallayıp tekrardan tek tük olan dişlerini ortaya çıkardı. Başını eğmişti ama yanaklarının kızardığı anlaşılıyordu.
Tekrar başını kaldırıp elime bir kağıt tutuşturdu ve koşarak kalabalığa karıştı. Gülümsedim buna.
Yerden doğrulduktan sonra üstümü silkeleyerek ilana bakmaya başladım. Gladyatörler'in Savaşı hakkındaydı ve birazdan oynanacağından bahsediyordu.
Herkes gibi adımlarım oraya yönelirken biraz heyecanlıyım. Sonuçta bende ilk defa izleyecektim.
Arka sıralarda ve kimsenin kolay kolay göremeyeceği bir yere yerleştikten sonra heyecanla beklemeye başladım.
Kısa sürede Colesium* insanlarla dolmuş, çıkan büyük gürültüye ev sahipliği yapmıştı.
*Colesium : Gladyatörlerin savaştığı alan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Etrafı biraz daha inceledim. Çoğu insan o günün şartlarına göre güzel giyinmişti. Defterime bir insan figürü oluştururken gözüme kestirdiğim kadının beyaz elbisesini ve aksesuarlarını çizdim.
Çizim yeteneğim hızlı ve bir o kadar da iyiydi. Ben çizimimi bitirirken gladyatörler çoktan İmparatora saygılarını sunmuştu bile.
İmparator giydiği, yine o kültürü yansıtan tek kollu elbise ve ona özel tacıyla dikkatleri üzerine çekiyordu.
