Sonsuz Kadar Sev

5.BÖLÜM

Hayırlı akşamlar Canlar 😍😘

Biliyorum upuzun bir ara oldu yeni bölüm yayınlamayalı ama gerçekten zor bir dönemden geciyorum ve diger kitaplarımla da uğraşıyorum. 😔😢

Ama fırsat buldukça yeni bölüm yayınlamaya devam edeceğim. Desteklerinizi bekliyorum.💞💕Umarım beğenirsiniz🙏

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum...

Keyifli okumalar Canlarr... 😘😍

"Senin ne işin var burada?" Karşımda elinde üç poşet ve takım elbiseli bir adet Yağız vardı. Çok şaşırmıştım çünkü onu beklemiyordum.

"Yarım saat sonra toplantım var. Ben de biraz erken geldim. Belki birlikte kahvaltı yaparız diye ama istemiyorsan-"

"Yok... Hayır... Yani istemediğimden değil de çok şaşırdım. Seni sabah sabah burada görmek şaşırttı doğrusu."

"Niye beklemiyordun? Dur tahmin edeyim. Ben zenginim,sabahlara kadar kulüplarde eğlendiğim ve içtiğim için akşama kadar yatarım ve işle hiç alakam yok." diyerek elindeki poşetleri masanın üzerine koyarak içindeki paketleri açmaya başladı.

"Hayır... Yani tam olarak öyle değil. Off... Yani evet. İlk başta ukala, kendini beğenmiş birisi gibi duruyorsun ama sanki öyle değilsin."

"Sanki?"

"Daha birbirimizi yeni tanıyoruz. Olumlu veya olumsuz konuşmak için erken olduğunu düşünüyorum."

"Haklısın ama yine de sen şanslısın. En azından benim hakkımda az çok bir şeyler biliyorsun. Ben onu da bilmiyorum."

"Zamanla öğrenirsin." Yağız poğaçaları da paketin üzerine çıkarmış bana bakıyordu.

"Ee... Poğaçalar senden olduğuna göre çaylar da benden o zaman."

"Sen daha maaşını almadın. Çay da benden olsun."

"Olmaz. Çay benden. Hem hep böyle mızıkçılık yapacaksan işimiz var."

"Bu sefer benden olsun. Bir çayla yırtabileceğini sanma. Maaşını alınca bir akşam yemeğine çıkartırsın."

"Benim bildiğim bir centilmen olarak önce erkekler yemeğe çıkarır."

"O iş önceden öyleydi. Şimdi bu işlerde kız-erkek yok. Hem işinize gelince kadın erkek eşittir demesini biliyorsunuz."

"Tamam,tamam. Yemeğe çıkaracağım. İyi ki bir şey söyledim."

Yiğit çayları söyledikten sonra kahvaltımızı yapmıştık. Şu an yaptığım şey etik değildi aslında. Çalışma saatleri içerisinde kahvaltı yapıyordum ama Yağızla kahvaltı yapmak güzeldi.

"Patronum beni dosyaların başında değil de poğaça ve çayın yanında görse beni işten atardı herhalde."

"Hiç kimse seni işten atamaz. Buna asla izin vermem."

"Şu an mesai saati içindeyim ama iş hariç her şeyle uğraşıyorum. Kovulmayı hak ediyorum aslında."

"Bir şey olmaz. Kim açken çalışabilir ki? Gerçi senin patron daha yurtdışındaki işin başında. Neredeyse bir ay gelmez. Bu güzellikle illaki sana yaklaşmaya çalışacaktır, sakın izin verme." Bu sözlerine utanmıştım. Kafamı önüme eğip dudaklarımı dişlemeye başladım. Elini çeneme koyup kafamı kaldırdı. Gözlerini gözlerime dikip;

"Güzelliğinden utanan ilk kızsın. Utanınca daha güzel oluyorsun. Çok masumsun." Beni daha fazla utandırmasına izin vermeden onu göndermem lazımdı. Ayağı kalkıp;