Lekelenmeye müsait o beyaz ellerinin duvarları yumruklayışıyla tanıştım can kırmızısıyla.
Ağlamaktan helak sanki fırında fazla kalıp kızaran zeytinli poğaca gibi gözlerin farklı söylemiyordu dudaklarından.
Gitmem gerektiğini biliyordum bilmesine de acın zevk veriyordu böyle.
Benim için olmasa da seni böyle talan olmuş görmek , anlaşılabilmek içindi.
Güzel ağladın , güzel oynadın. Ben gittim. Sen yine ona doymadın.
