Sana son kez sarılmıştım bugün , tam 3 yıl geçti üzerinden. Ne sen kaldın ne de ben , o soğuk o şiran yerlerden. Üstümüze yeşillendi sonra tüm börtü böcek. Biz kaba toprağa birbirini gömen iki kürektik senle , öyle de kaldık. Sevmedi bizi romantizmi hiç sonbaharın. Bize vedası kaldı hep ve dökülmesi yapraklarının. Ben gök yüzünde açamasam da tek bir sabah , sen yine gül, benim içim oynar kıpırtıdan. Sen aç yine koca kalbini yelkenlere , yeni Ufuk'lara. Sen sev yine , öğrettiğim gibi , bana bu da yeter...
