Bir tanrıdır kendi mevsiminde
Uçsuz bucaksız manzaralar yaratır.
Bütün esansları denemiştir kendi teninde
Görmek için o parlak cevapları,
Her geceyarısı o günkü kendinden arınır.
Zincirlidir günahlarına kalbi.
Bu yüzdendir şiirle arındıkça arınır
Yine de dokunur parmak uçlarıyla
Dokunur ve hisseder sahipsiz bedeni.
Bir düşün ki,
Koynunda ateş besleyen bir adam vardır
Cımbızla ayıkladıkça yalnızlıkları,
Gider bir güzel gün sonlarına saklanır.
Ve şu yaşantı denilen şey,
Kendi içinde epey acınasıdır.
Hep derim,
Her insan aşıktır biraz kendine.
Öyle olmasa hangimiz hak ederdik
Hangimizi?
Günün birinde ölürüz
Ölüm öylesine bir fiildir ki,
Anlatılmaz,anlayamayız.
Yaşatacaksan
Avuç içlerinde yaşat bizi.
Meksika sokağında akşam oluyor.
Ve Meksika sokağı'nda tanrım.
Ne inanılmaz olaydır altın rengi saçlar
Rüzgarda nasıl savruluyor
Nasıl savruluyor insan baktıkça,
Soldan sağa.
İki farklı melek taşıyor omuzlarında.
Ve ikisi de ölesiye küstür bir birbiriyle.
Bir sevişme oluyor bir kargaşa.
Ve sen tanrım,
Adımız kazılı gün sonlarına.
