Sowon memandang luar tingkap cermin jendela hospital yang didudukinya sekarang sambil mengenang nasibnya yang kini sowon hanya boleh hidup dalam 7 or 8 bulan sahaja lagi ...
bukan itu sahaja ...sowon juga difitnah dan dibuang dari keluarganya...disebabkan itu...tidak ada seorang pun ahli keluarganya menjenguknya di hospital....
pintu bilik dimana sowon ditempatkan dibuka dan terpancul muka doktor namjoon iaitu doktor yang menjaga pemakanan dan pakar bedah yang dikhaskan menjaga sowon semasa sowon masih hidup...
"so sowon how you today..."kata doktor namjoon sambil menulis sesuatu di fail sebelah kanan katil sowon..sowon hanya senyum dan mengeleng..... walaupun hatinya terasa seperti dihiris hiris waktu itu..
doktor namjoon meletakkan fail sowon di atas meja sebelah katil sowon dan memandang sowon...
"kenapa pucat ni...awak tak tidur dari semalam ke.."kata namjoon memandang sowon...sowon memberikan reaksi yang sama iaitu geleng dan senyum...
namjoon mengeluh sendirian...
"lupakan tentang masalah awak..dan bergembiralah...selagi masih ada masa.."kata namjoon lembut...sowon hanya senyum dan mengganguk..
"saya tahu takde sesiapa yang jenguk awak kan...and rasa macam diri ini tak berguna kan.."kata namjoon dan duduk di birai katil sowon ..sowon menunduk ...air mata sowon yang ditahan dari tadi jatuh menimpa selimut putih yang menutup tubuhnya waktu itu .
"saya cuma nak awak kuat..boleh kan.." kata namjoon memandang tepat anak mata sowon yang sedang menunduk....sowon menganggkat mukanya....
sowon senyum dan mengangguk
namjoon senyum ke arah sowon dan berdiri..."walaupun awak rasa awak tak diperlukan...tetapi awak tak tahu kan kalau ada seseorang yang awak tak kenal memerlukan awak..."
namjoon berjalan keluar dan berhenti di depan pintu dan bercakap membelakangi sowon.."awak rehat ye.."dan pastu namjoon keluar dari bilik sowon...
namjoon menganggkat fail fail pesakit dan letakkan di kanan mejanya...nomjoon duduk dan merehatkan kepalanya di bangku pejabatnya sambil mengurut urut dahinya..
"kenapa kalau aku tengok kau nangis hati aku sakit sowon.."kata namjoon menutup matanya dan masih lagi mengurut urut kepalanya...
......................................................
"good morning sowon" kata namjoon sebaik sahaja membuka pintu bilik sowon....
mata sowon yang memandang ke luar jendela cermin hospital beralih ke arah namjoon dan menguntum senyuman bak madu "apa kena dengan mamat ni harini" kata hati sowon bila melihat namjoon ceria semacam je..
"so how are you today..."kata namjoon menulis sesuatu di fail sowon dengan senyuman yang manis....."baik"....finally selepas 2 bulan sowon di hospital ...baru hari ni sowon bersuara walaupun hanya sepatah kata je..
senyuman namjoon semakin lebar bila dapat dengar suara sowon...namjoon meletakkan fail sowon di atas meja sebelah kanan katil sowon dan duduk di birai katil sowon...
"i'm happy bila dapat tengok awak happy harini" kata namjoon dengan lembut dan senyuman yang boleh mencairkan hati mana mana perempuan yang melihatnya...
sowon senyum "kenapa awak banyak ambil berat tentang saya.." kata sowon melihat ke arah nomjoon...nomjoon sedikit terkejut dengan pertanyaan sowon tetapi dia cuba untuk jawab..
"saya memang ambil berat dengan pesakit pesakit saya" kata namjoon yang dah mula berpeluh dengan pertanyaan sowon..."tapi saya tengok awak layan pesakit lain dengan biasa je...dan kenapa kalau awak check saya awak mesti bagi kata kata semangat dan senyuman yang manis" kata sowon meluahkan pertanyaan nya yang tersimpan baik sejak beberapa bulan yang lalu..
pertanyaan sowon itu membuatkan namjoon semakin berpeluh...ya dia mengaku pesakit lain dia tak layan seperti sowon...senyum manis,kata kata semangat...pesakit lain namjoon memberikan riak muka yang tegas dan sering bercakap secara dingin dan memberikan kata kata semangat acuh tak acuh je..
"err..sebab.."kata namjoom tersekat sekat.."ye..?" kata sowon ternanti nanti percakapan seterusnya dari mulut namjoon ..
"sa-saranghae.."kata namjoon dengan perlahan tapi masih boleh didengari sowon...
sowon senyum dan dia ingin menjawab "nado saranghae" pada namjoon tapi bila mengenang akan nasibnya air mata sowon mengalir ...sowon baring dan membelakangi namjoon...
"sa-saya minta ma-aaf saya tak se-sesuai untuk awa-k"kata sowon tersekat sekat ...air mata nya laju mengalir..."tapi awak boleh belajar mencintai saya" kata namjoon lembut...
"tak doktor ....doktor lupa ke saya cuma boleh hidup dalam 6,7 bulan lagi ..saya tak sesuai untuk awak" kata sowon dengan air mata nya masih laju mengalir...
"takpe ...asalkan awak boleh menggunakan masa yang ada untuk bersama dengan saya...nae" kata namjoom memegang bahu sowon...
sowon mengangguk dan terus memeluk namjoon..."nado saranghae "bisik sowom di telinga namjoon...membuatkan namjoon tersenyum bahagia ...
hubungan namjoon dan sowon selepas kejadian itu semakin erat dan semakin hampir jugalah sowon untuk menemui ajalnya...
setiap hari namjoon datang ke bilik sowon dengan membawa pelbagai jenis hadiah...seperti
bunga,anak patung, cincin , rantai,makanan kegemaran sown dan banyak lagi ....
beberapa jam sebelum sowon meninggalkan kehidupan dunia nya...sowon memandang mesin pengesan jantung di sebelah kirinya yang berbunyi tit....tit...tit...tit....
sowon mengeluh sendirian "adakah namjoon lupa harini ajalku telah tiba"kata hati sowon...pintu bilik dimana sowon berada terbuka dan terpancul wajah ceria namjoon dengan beberapa makanan kegemaran sowon dipegangnya..
sowon senyum gembira...walaupun harini hari terakhirnya di dunia..."morning chagiya oppa bawa makanan kegemaran chagiya harini"kata namjoon ceria dan mengeluarkan makanan makanan tu...
sowon berasa pening sedikit tetapi di tahan nya..."oppa lupa something lah..chagi makan lah dulu"kata namjoon dan berlalu keluar dari bilik sowon ...sowon terasa gatal dilehernya...sowon mengambil tisu yang berada di atas meja dan menutup mulutnya..
sowon terbatuk batuk...beberapa saat kemudian sowon ingin membuang tisu tu...secara tak sengaja mata sowon terpandang tisu tadi ade beberapa titik darah...
"dah nak hampir"kata sowon..sowon membuang tisu tu..sungguh badan nya sangat lemah waktu itu...
pintu bilik sowon dibuka dan namjoon masuk mendapatkan sowon..."err chagiya ...oppa ada something nak cakap.."kata namjoon secara tiba tiba "apa dia"kata sowon menggunakan seluruh tenaganya menannya apa yang ingin dikatakannya..
namjoon mengeluarkan sesuatu benda bebentuk love dan membuka tepat di hadapan sowon ...benda berbentuk hati itu berisi cincin berlian biru.."be my wife" kata namjoon mengharapkan sowon mengambil cincin itu...
sowon nak tolak tetapi kesian melihat muka bersungguh sungguh namjoon melamarnya.." yes i will" kata sowon dan mengambil cincin itu lalu dipakai nya...tetapi malang tak berbau ...lepas je sowon memakai cincin itu penglihatan sowon gelap dan segala galanya telah berakhir pada hari itu...
titttttttt bunyi mesin pengesan jantung sebelah kiri sowon menandakan sowon telah tiada di dunia lagi..membuatkan namjoon terkejut...dan terus memeluk sowon sambil menjerit kesal"arrrghhhhh!!!!!"
bersambung...
sojoon couple...
huhu cite ni sedih...
vote
comment
