Wraak van Hayat

4. Drugsdeal

Nadat we Tarik zagen begonnen Maroua en ik hem te volgen. Hij liep door allerlei steegjes en achterbuurten, we hadden geen idee waar hij naartoe ging. Maroua: 'Waar gaat deze naartoe het is zo afgelegen wtf gaat hij hier doen.' Ik: 'Wollah ik weet niet, maar ik heb er geen goed gevoel over.' Na ongeveer een kwartier lopen kwam hij aan bij een grote loods. Hij liep er naar toe en stond een tijdje bij de deur. Na enige tijd te hebben staan wachten werd de grote deur geopend. Ik: 'We kunnen niet naar binnen, want er staat iemand vanbinnen bij de deur.' Maroua: ' Kom we gaan opzoek naar een raam.' Ik: ' Goed idee, ik kom er aan.' We liepen een rondje om de loods toen we een klein raampje zagen. Daar gingen we rustig bij staan zodat niemand ons kon horen of zien. Er begon een man in het Marokkaans te praten en switchte toen snel naar het Nederlands. Man: ' Ewa Tarik, heb je het pakketje opgehaald van onze leverancier en niemand heeft je gezien toch?' Tarik: ' Ja ik het opgehaald en maak je niet druk niemand heeft ons gezien.' Man: ' Ik ben onder de indruk. Ik kan zien dat je er echt bij wilt horen.' Maroua en ik stonden met gespitste oren te luisteren, maar hadden geen idee waar zij het over hadden. Ik: 'Pakketje, leverancier, erbij horen? Wat is hij van plan.'
Ik hield snel mijn mond, want die man begon weer te praten. Man: 'De afgelopen weken heb ik je opdrachten gegeven die je goed hebt volbracht, maar er is nog 1 ding dat je moet doen om bij de Cobra's te horen.' De Cobra's waren 1 van de meest beruchtste Mocro maffia's in de onderwereld. Zij zaten achter de meeste moorden in Amsterdam, maar wat ik nou niet begrijp is waarom Tarik hierbij wilt horen. Het zijn moordenaars. Tarik is veel dingen, maar een moordenaar. Nee, dat nooit. De man begon weer te praten. Man: 'Tarik het enige wat jij nog moet doen is iemand doodschieten zodat wij kunnen zien dat jij bereidt bent om alles te geven voor deze organisatie.' Ik: DOODSCHIETEN! Maroua zette net op tijd haar hand voor mijn mond voordat ik te veel lawaai kon maken. Ze brachten een geblinddoekte man naar binnen die onder het bloed, blauwe plekken en zweet zat. Man: 'Deze echekem (verrader) hoorde vroeger bij ons maar hij begon ons te snitchen bij onze rivalen. Hij vertelde alles over onze plannen, stashplekken etc. Maar we kwamen erachter en hij zal straks zijn schepper ontmoeten en daar ga jij voor zorgen. Hij gaf Tarik een pistool. Hij keek met open ogen naar het geweer. Ik: 'Alsjeblieft doe het niet je kunt nog terug gaan. Alsjeblieft Tarik gebruik je hersenen.' Ik hoopte dat hij het pistool zou laten vallen en hem zou vertellen dat dit niks voor hem is, maar in plaats van dat zij hij 'oke ik doe het.' Tarik richtte het pistool op de geblinddoekte man en haalde de trekker over. Het moment dat hij de trekker overhaalde ging het geluid van de kogelschoten door mij heen. Hij schoot hem 2 keer door het hoofd. Door de schrik schreeuwde ik het uit, maar ik realiseerde mij later dat ze me hebben gehoord. Maroua en ik begonnen te rennen en rennen. We hoorde schoten achter ons en een paar mannen begonnen zelfs achter ons aan te rennen. We wisten ze na enige tijd af te schudden zonder dat onze identiteit bekend werd. Ik kon het niet geloven dat mijn broer iemand heeft vermoord. Dat was niet de Tarik die ik ken. Dat was een koelbloedige moordenaar. We gingen snel naar centraal en pakte de bus terug naar west. Helemaal in shock zaten we in de bus niemand zei wat. Het was doodstil, maar wat zou je na deze gebeurtenis nog kunnen zeggen. Voordat we allebei naar huis gingen zworen we dat er nooit meer over dit incident zou worden gesproken. Na 10 min was ik thuis. Ik trok me schoenen en kleren uit en nam een warme douche. Nadat ik klaar was trok ik me abaya aan en ging in de woonkamer zitten. Mijn ouders waren vannacht naar Marokko vertrokken en komen pas na 3 maanden terug. Mijn oma is ziek dus gaan ze haar verzorgen. Dat betekent dat ik 3 maanden lang alleen met een moordenaar thuis ben. Ik hoorde de sleutel de deur in gaan en wist dat het Tarik was. Hij trok ze schoenen uit en deed net alsof er niks was gebeurt. Tarik:' Ewa Hayat, hoe was stad?' Ik stond op en liep naar hem toe. Ik keek hem voor een minuut doodstil aan en gaf hem dan een klap in zijn gezicht. Ik: KETEL! (Moordenaar). Hij keek me vol verbazing aan. Ik wist niet wat er zou gebeuren, maar 1 ding was zeker. Het zou niet goed aflopen.

Chapter 5 coming soon.