-Hikaye 11. Bölümün sonundan, yani Denizle Tunanın otobüste yakınlaştığı sahneden itibaren başlamaktadır. Bu bir tanıtım bölümü niteliğindedir. Kurgu TuDen üzerinden devam etmesinin yanında ileriki bölümlerde yaş sınırı içeren sahneler yer alacaktır. Bana mesajlar kısmından rahatlıkla ulaşabilirsiniz. İyi okumalar.-
Genç adam giden otobüsün arkasından kaldırımın kenarına oturmuş gözleri kapalı bir şekilde düşünüyordu. Elleri başının iki yanına siper oluşturmuştu. Aklı bir hayli karışıktı. O geceden, reddedildiği geceden itibaren kalbinde hiç bir şekilde umut barındırmayacağına yemin etmişti. Fakat bir kaç dakika önce olanlar onu zorluyordu. Her şey bir anda gelişmişti. Nasıl o kadar yakınlaştıklarına dair hiç bir fikri yoktu.
Onu orada öpebilirdi ama yapamamıştı işte. Kıyamamıştı sevdiğine, onu öpmeye. Hem pişman olurdu belki. Üzülürdü. Başkalarının açtığı yaraları sarmaya çalışırken nasıl bir halde olduğuna en yakınından o tanıklık etmişti. Onu o hale getirme düşüncesi bile canını fazlasıyla yakıyordu.
Yavaşça oturduğu yerden doğrularak taksi durağına doğru yürümeye başladı. "Belki..." diye bir fısıltı dudaklarından dökülüverdi. Hafif bir tebessüm eşlik etti arkasından. Herkesin herkesle şansı olabilirdi öyle değil mi?
