Oda Servisi

4. bölüm 'Yeni başlangıçlar denemek'

Sevgili günlüğüm,

Biliyo musun normalde annemin beni fazla sevmediğini düşünürdüm ama bugün lunaparkta bana tam 5 tane şeker aldı ve nedense bugün biraz farklıydı çok yumuşak davranıyor,hep gülüyordu.Babam gittiğinden beri onu ilk defa böyle görüyorum.Moralini charles ın huysuzlukları bile bozamadı.Herneyse şimdi uyumam gerek yarın görüşürüz..

Ah buna inanmıyorum.Bu benim kaç sene önceki günlüğüm.Onları saklamakla gerçekten iyi etmişim.Böylece gülücek bi şeyler buluyorum.Bu daha ne ki? neler neler buldum daha.Ama bunların yerlerini değiştirmeliyim ki Charles gülmekten ölmesin.

Bu arada bugün pazar ve ben yarın okula gidiyorum.Kafam öyle karışık ki sanki birinci sınıfa yeni başlayan çocuk gibiyim,sanki okula ilk defa gidiyorum.Yarın olucakları gerçekten merak ediyorum,beni tanıdıklarını sananlar gelip saçma saçma konuşacaklar yine veya bana acıyan gözlerle bakanlar yanıma gelmeye cesaret edemeyecek.Bir ay önce yanımdan ayrılmayanlar napacak merak ediyorum gerçekten.

Sabahın köründe uyandığımda saatin gece 3 falan olduğunu düşünmüştüm.Daha güneş bile doğmamıştı ama maalesef saat 7ydi.Tam bir saat sonra okulda olmam gerekti.Bu yüzden ağırdan alıyordum.Zaten yataktan çıkmam 10 dakikamı almıştı.Gardrobumu açıp siyah kazağımı buldum ve altına da kotumu giydim.Hiçbir zaman okula abartılı giyinmezdim.Canım hiç kahvaltı yapmak istemediği için elmayla geçiştirdim.Evden okula yürüme mesafem yarım saat falandı bu yüzden yürümeyi tercih ederdim genellikle bugün de yürüyecektim.Tam evden çıkarken annem "bugün okulun ilk günü ben bırakırım seni"

"Anne sadece benim için ilk günü bunu kabullenmeye çalışıyorum lütfen zorlaştırma. "

Annemin yüzündeki gülümseme bir anda yokoldu ve hayal kırıklığına uğramış bir şekilde"sarah biliyorum son zamanlarda çok sık dışarı çıkmıyorsun ama hava inanılmaz derecede soğuk bu havada okula yürürsen yaşıyor olman mucize olur herhalde"

"Haklısın anne ben sadece biliyorsun çok gerginim"

Annem son derece haklıydı neden öyle dediğimi bile bilmiyorum.

Annemin yüz ifadesi tekrar değişmişti ve aceleyle arabanın anahtarını aramaya başladı."biliyorum hayatım biliyorum merak etme harika bir gün- ah sonunda buldum! Hadi geç kalmayalım"

Tahmin ettiğim gibi neredeyse tüm herkes bana bakıyordu.Başımı kaldırdım ve kulaklığımda çalan müziğin sesini son ses açtım.

Daha sonra karşıma iki tane kız geçip özür dilermişcesine üzüntülerini anlatmaya başladılar.Hiçbir şey demedim,zaten müzikten dolayı onları duymuyordum.Yoluma devam edip tarih sınıfına girdim.Ve tekrar tüm bakışlar benim üzerime çevrildi.Umursamadım.En arkada iki sıra boştu.Ben de onlardan daha arkada olana oturdum.Bu sınıfı seviyorum çünkü kimse bana bi şey sormadı tabi henüz.Sıkıcı bayan colins ve onun bitmez tükenmez soruları gelince ne olacak bakalım.Gerçi daha dersin başlamasına 15 dakikadan fazla vardı.Kafamı sıraya koyup uyumaya çalışırken önümdeki boş sıraya birinin oturduğunu farkettim.Kafamı kaldırıp bakmayı düşündüm ama gerek kalmadı."Sarah?inanmıyorum bu sensin sarah?!!! Diye bağırmaya başlayan bi deli.Bu sesi tsnıyorum bu Emilynin eski sevgilisinin sesi.O çocuğu hiçbir zaman sevmemiştim zaten."Evet burdayım ve yaşıyorum" diyerek ona ters ters baktım.Cevap vermesine zaman kalmadan bayan Colins içeri girdi.Aslında düşündüğüm gibi olmadı yani benim düşündüğüm bayan Colinsin içeri girer girmez bana bir sürü şey anlatmasıydı ama neredeyse beni görmezden geldi.Sadece bi ara başıyla selam verdi.Şaşırmıştım ama bu kadının ne yapacağı hiç belli olmazdı.Ders sonunda jeremy (emilynin eski sevgilisi)"sarah bekle! Olanları duydum." Ani bir hareketle arkamı döndüm."Aslında olanları herkes duydu." Ve tekrar dönüp yürümeye başladım ama bu çocuk vazgeçmiyordu.Arkamdan koşarak"Kimin yaptığını biliyorum."

----------------------------------------------