Oda Servisi

9. Bölüm "her şey yolunda"

Kendimi yerde buldum.

Gözleri açtım.İlk hissettiğim şey hastanedeki o tuhaf kokuydu.Hemen hastanede olduğumu hatırladım bu sayede.Sonra aklıma annem geldi ve üzerinde olduğum bu basit hasta yatağından kalkmaya çalıştım ama koluma takılı olan serum yüzünden olmadı.Dışarıdakiler kalkma çabalarım sonucundan çıkan sesleri farketmiş olmalı ki içeri genç yaşlarda uzun boylu bi hemşire girdi.

"Uyanmışsın ..... Mmm"

"Sarah"

"Doğru anneniz de bu katta zaten"

"O iyi mi onu görebilir miyim?"

"Merak etmeyin o çok iyi sadece birkaç gün burada kalması gerek o kadar"

"Ben bayıldım mı ? Hiç bi şey hatırlamıyorum en son arabadaydım ve gözlerimi kapayıp açtım burdayım"

"Aşırı stresden dolayı bayıldınız sadece heralde annenizi merak ettiniz"

Heralde anlamında başımı salladım.Sonra da bana bi şeye ihtiyacım olursa söylememi söyledi ve odadan çıktı.

Tekrar bu sıkıcı odada yalnız kalmıştım.Etrafı incelemeye başladım. Yanımdaki komodinde iki tane paket bardak su duruyordu.Bir de küçük bir şeker.Duvarların yarısı tahta döşemeyle kaplıydı diğer yarısı da beyaza kaçmış sarıydı.Sade bir odaydı ama sıkıcıydı.

"Tak tak ben geldim!"

"Travis sen misin?"

"Görmek yeterli değil mi? Haha"

"Ben bayılmışım"

"Evet sana kötü düşünmemeni söylemiştim "

"Hakkısın bu sefer çok abarttım galiba"

"Merak etme annen iyi Sarah"

"Az önce gelen hemşire az sonra onu görebileceğimi söyledi"

"Harika birazdan birlikte gidebiliriz."

Travis sürekli bi şey söyleyecekmiş gibi ağzını açıyor ama sonra vazgeçiyordu.

Yine böyle yaptığı bi anda kapı tıktıklandı.

"Girin"

İçeri şu an da en ihtiyacım olan kişi girdi;David.

Odaya girdiğinde ilk yaptığı bana sarılmak oldu sonra da iyi olup olmadığımı sordu.Travisi unutmuştuk.Hatta her şeyi.Bir hastane odasında olduğumu bile!

"David bu Travis.Çok eski arkadaşım.Travis bu da David"

David bi açıklama bekler gibi gözlerimin içine bakıyordu ama onu nasıl tanıtacağımı bilmiyordum.Sonra devam ettim.

"Emm in ölümünden sonra tanışsak da gerçekten bana çok yardımcı oldu."

David in suratına baktım.Sanki bozulmuştu.Onu öyle tanıttığım için pişman oldum keşke sadece erkek arkadaşım deseydim.Keşke.

Saatler sonra her şey normale dönmüştü.Kolumdaki serum çıkmıştı.

Ve artık benim kaldığım oda yerine annemin kaldığı odadaydık.Annem biraz solgun dursada durumu iyiydi.Saat geceyarısına geliyordu.Doktorlar annemin yarın gidebileceğini söylediler.Biz de bu yüzden bekliyoruz.

Aradan yarım saat geçmişti.İçeri yine bir doktor girdi ve annemin dinlenmesi için odadan çıkmamızı rica etti.Biz de yine mekan değiştirmiş olduk.Bu sefer de annemin odasından koridordaki beklme koltuklarına geçtik.

David ve Travis hala yanımdaydılar.

"Sabaha kadar burada beklemenize gerek yok ben tek başıma kalabilirim."

Travis'in yüzünde gülümseme belirdi.

"Olmaz,seni de anneni de yalnız bırakamam."

"Travis gerçekten bugün çok yardımın dokundu bundan sonrasını ben hallderim."

Tamam anlamında başını salladı.Sonra Travis'e baktım.Kımıldamamıştı bile.

"David benim için bu kadar yorulmana izin veremem zaten elinden gelenin en iyisini yapıyorsun."

"Seni burada sabaha kadar yalnız bırakamam"

Travis bize doğru kafasını çevirdi.

Yanımızdakilerin duyamayacağı şekilde "lütfen"dedim.David ikna olmuşa benziyordu.Ayağa kalktı ve başımı ellerinin arasına aldı.Aynı kısık ses tonuyla

"İyi olucaksın öyle değil mi?"

Sadece kafamı salladım.Bu yeterli olmuştu.Daha sonra Travisle birlikte çıkış kapısının bulunduğu kata indiler.Saat 1.30 a geliyordu.Yine etrafımdakilere gözleri gezdirdim.Gözlerim çok yorulmuştu bu yüzden yavaş yavaş kapandığını hissediyordum.