Oda Servisi

10. bölüm 'Erkek arkadaşım'

Dün gece annemi düşündüğümden mi yoksa hastanenin bekleme koltuklarının rahatsızlığı yüzünden mi bilmiyorum ama sürekli uyuyup uyandım.En son uyandığımda saat yediye doğru geliyordu ve ben de o rahatsız koltuktan kalkıp annemin odasının önünde durdum.

Kapıyı tıklasam acaba onu uyandırır mıyım diye düşündüm ya da kim bilir belki uyanmıştır.Kapıyı yavaşça açtım.Annem uyanmış hatta yatağından da kalkmıştı.Kapıyı açtığımı farketmemişti.Arkası dönük telefonda konuşuyordu.Tam ağzımı açıp bi şey söylicektim ki annem konuşmasına devam ediyordu.Ama bu bildiğimiz geçmiş olsun konuşması değildi.Annem gayet ciddiydi.

'Hayır ona daha söylemedim---bak söylemeyi de düşünmüyorum çünkü başından çok şey geçti---evet ona anlatacağımı söylemiştim ama dün gece bayıldı'

Burdan sonra konuşmanın benimle ilgili olduğunu anladım.Dayanamayarak söze karıştım.

'Anne,bana neyi söylemeyi düşünmüyosun acaba?'

Annem telefondaki kişi her kimse ona bi şey demeden yüzüne kapattı ve bana döndü.

'sarah ne zamandan beri konuşmalarımı dinler oldun?'

'Anne ben ciddiyim önemli bi şey yani öğrenmem gereken bi şey varsa mutlaka öğrenmeliyim.'

'sandığın kadar önemli bi şey değil.'

'Haklısın kaldıramayacağımı düşünüyosun ama gerçekten yanılıyosun.'

'Sarah ben de isterim aramızda hiç sır kalmasın ama ben seni düşünüyorum hayatım,dün gece bayıldığını söylediklerinde çok korktum.O kadar çok şey yaşıyorsun ki yani bazen düşünüyorum,kendimi senin yerine koyuyorum nasıl dayanırdım bilmiyorum.Sen çok güçlüsün.'

'seni çok seviyorum anne'

tam o anda telefonum çalmaya başladı.Daviddi.

'David '

'Günaydın güvercin'

'Nee ahah güvercin mi? o da nerden çıktı ama sevdim bunu hoşmuş.'

'Peki bu gülüş güvercin ve annesinin iy olduğunu mu açıklıyor.'

'Bir saniye'

telefonu aşağı indirerek 'Anne David seni soruyorr'

Annem kafasını salladı ve telefonumu istedi.

'David annem istiyor'

annem telefonu kulağına götürdü ve konuşmaya başladı.

Ben de tuvalete gitmek için odadan dışarı çıktım.

Aynaya baktığımda hiç bakmamayı istedim. Yorgun ve bitkin görünüyordum.Sanki supernatural ın bir sezonunu bir gecede izlemiş gibi.

Gözlerimin altında mor halkalar oluşmuştu ve saçlarım... Diyecek söz yoktu. Çok makyaj yapmasamda yine de çantamdan makyaj çantamı ayırmazdım.Gözlerimin altına biraz kapatıcınsürdüm ve saç spreyimle saçıma şekil vermeye çalıştım.Bu bildiğimiz saç spreylerinden değil saç bakım spreyi.Bunu da kuafördeki kadın saçımın kırıklarla dolu olduğunu söylediği için almak zorunda kalmıştım ama açıkçası pek bi faydasını görmedim şu ana kadar.

Ve işte şimdi biraz daha düzelmiştim yani en azından yataktan kalkmış gibi görünmüyordum.Odaya geri döndüm.

Annemin keyfi gayet yerindeydi.Aslında şu benden sakladığı şeyi çok merak ediyordum ama keyfini bozmak istemedim.

"Hazırlanman iyi olmuş.David'le konuştum birazdan seni almaya gelicek"

"Yani annem bana bir randevu ayarlamış"

"Tabii beni eve bıraktıktan sonra"

"Pekii bana uyar"

"Sarah aslında seninle bi şey konuşmak istiyorum"

"Ne hakkında?"

"David.Gayet iyi biri ama sana da biraz tuhaf gelmiyor mu? yani bizi hiç tanımayan biri için fazla ilgli öyle değil mi?"

"Hiç tanımayan mı? anne bu aylar önceydi.Artık hepimiz birbirimizi çok iyi tanıyoruz"

"Söylemeye çalıştığım şey de bu işte! Birkaç ay için biraz fazla samimi.Yanlış anlama sakkn hayatım yani biliyorum ona değer veriyorsun ama lütfen işleri biraz ağırdan al tamam mı?"

"Anne endişeni anlıyorum ama lütfen ben 13 yaşında değilim ve merak etme hamile değilim"

"Demek istediğim bu değildi ama sanırım anlaşıldı ve gerçekten Sarah insanlara bu kadar çok güvenme.Ben bu hatayı hep yapıyorum ama sen dikkatli ol."

"Peki"

Annemin bu endişesine hiçbir anlam veremedim ya da sanırım daha önce karşısına David gibi bi melek çıkmadığındandır.David gerçekten bambaşka diğer insanlardan... Ve sevdiğim bir insanı kaybettim ama onun yerini alabilecek mükemmel bir insan daha geldi işte.Onun sayesinde hayata tutundum.Bu kadar basit irdelemeye gerek olduğunu da sanmıyorum.

Bir süre sonra David gelmişti.Annemin eşyalarını aşağı indirmemize yardım etti ve annemi eve bıraktı. Çok durgun görünüyordu bu anormal bi durumdu çünkü david genelde neşeli olur ya da öyle olmasa bile öyle görünürde.

"Dün konuşamadık,travis yani birlikte geldiğin çocuk kimdi o?"

"Aa travis mi? eskiden aynı okula giderdik aslında uzun zamandır görüşmüyorduk tesadüfen karşılaştık."

"Anladım"

"David,annemle tam olarak ne konuştunuz?"

"Annenle mi? pek bi şey değil sadece seni dışarı çıkarmamın iyi olabileceğini söyledi ve ben de yapıyorum."

"Yani zoraki mi yapıyorsun?"

Şakayla karışık soru sorarmışcasına suratına baktım.

"İsteyerek yaptığım söylenemez."

Suratıma baktı bi an ciddi olduğunu düşündüm ama hemen sonra gülmeye başladı.

"Amaa bugün için öyle bi planım var ki..."

"Neymiş o?"

"Arkadaşımın doğum günü partisine gidiyoruz"

"Güzel."

"İtiraf et daha heyecanlı bi şey bekliyodun değil mi?"

"Aslındaa evet."

"Tamam o zaman bi de mekanı söyleyince düşün; Sportmax otelinde vee parti gece yarısında başlıyor harika değil mi?"

"Bir dakika bu bir doğum günü partisi ama gece yarısından sonra başlıyor öyle mi? biraz saçma değil mi? yani geldbilir miyim bilmiyorum."

"İşin eğlenceli kısmı da bu işte bütün gece uyanık kalıcaksın ayrıca daha önce böyle bi partiye gitmiş miydin?"

"Tabi ki hayır ama bilmiyorum"

"Bana güven harika olucak hem emilyde sportmax oteli severdi."

"Evet,ne!? bunu nerden biliyosun?"

"Yani sevmez miydi sadece tahmindi benimkisi orayı herkes sever."

"Ah doğru herneyse ee ne zaman bu parti?"

"Bu gece"

"Bu gece mi ama ben-"

"Sarah benim için gel lütfen yorgun olduğunu biliyorum hatta istersen şimdi seni dinlenmen için evine bırakabilirim.Ne dersin?"

"Yapılabilecek en mantıklı şey gibi görünüyor."

Ve evimin önüne gelmiştik.Kendimi birdenbire yorgun hissetmeye başlamıştım.Davide teşekkür ettim ve akşam görüşüceğimizi söyledim aslında pek istemesemde.