Oda Servisi

5. Bölüm "suçlu kim?"

"Bunu kimin yaptığını biliyorum."

Durdum.Bir kaç dakika boyunca kıpırdamadan durdum.Bu çocuğu gerçekten anlamıyordum uğraşmak da istemiyordum ama...

"Sen nerden bilebilirsin ki ayrıca ne bildiğin hakkında bi şey duymak istemiyorum.Eğer gerçekten bi şey biliyosan..."

"Haklısın polislere anlatmalıydım ama kanıtım yoktu."

"Ahh tahmin etmeliydim."

Tekrar arkamı dönüp ilerlerken kolumdan tutup çekti.

"Sarah! Onu gördüm. "

'Bana güvenmediğini biliyorum hatta belki de benden nefret ediyorsundur ama konu emily olduğunda-'

'Bu konu 1 ay önce kapandı'

'Anlamıyorum o senin en yakın arkadaşındı neden katilini bulmaktan bu kadar korkuyorsun?'

'Korkmuyorum!'

Aslında Jeremy tamamen haklıydı.En yakın arkadaşımın katilini bulmaktan korkuyordum.Neden bundan kaçtığımı bilmiyorum belki de gerçekleri öğrenmekten korkuyorum.

'Tamam sen kazandın hadi anlat dinliyorum jeremy'

Yüz ifadesi birden değişip yerini tebessüme bırakmıştı.'Fikrini değiştireceğini biliyordum,öyleyse kahveni yudumlarken her şeyi anlatabilirim'

Bugün okula tekrar döndüm ama şansa bakın yalnızca bir derse girip jeremyle kahve içmeye gidiyorum.Buna inanmıyorum.Daha doğrusu bunu yaptığım için kendime inanamıyorum.Açıkçası jeremyden her zaman nefret etmişimdir.Kimseye hakettiği değeri vermez özellikle de Emilye.Ama Emily onu her şeyden herkesten çok severdi.Nedenini bilmiyorum ama onun farklı olduğunu söylerdi.SÜREKLİ.Sonra jeremy onu aldattı ve neredeyse iki ay boyunca kavga ettiler.Artık kesin ayrılırlar diye düşünürken tekrar barıştılar.Ve bu olay bi daha tekrarlandığında ise Em onu affetmedi sonra da birden kayboldu.Şimdi de Jeremy karşımda oturup kahvesini yudumluyor.

'Anlatmayı düşünüyor musun?'

'Emilyle birlikteyken sürekli bi adamla görüşüyordu.

'nasıl yani?'

'İlk önce aldattığını falan sandım ama yanılmışım.Beni o adamla tanıştırdı ve o an anladım ki o adam katildi.'

'Nee jeremy beni bunun için mi buraya çağırdın?birinin yüzüne bakarak onun katil olup olmadığını anlayamazsın.'

'Tabi ki anlayamam ama katilin o olduğuna adım gibi eminim.'

'ahh tamam bu kadar yeter saatlerdir burdayız ve saçma sapan şeyler söyleyip duruyorsun ben gidiyorum.'

'Aslında sana kanıt olarak bi şeyler gösterebilirim.Hem zaten okula gitmiyor musun?'

'Neden sen de mi okula gidiceksin beni bırakabilir misin?'

'Tabii .

Bu çocuktan git gide korkmaya başlıyorum.Galiba sorunları var.Zaten çok tuhaftı.Yani her zaman tuhaftı.Nasıl kanıtı olabilir ki?Üstelik bir kazan dairesinde.Okulun kazan dairesinde!!!

''Onu burada mı öldürmüş.Çünkü burada ölsem kimsenin haberi olmaz.Okulda böyle bi yer olduğundan bile haberim yoktu benim.'

Jeremy sırıtıyor muydu yoksa benim konuşmamdan mı sıkılmıştı pek anlayamadım.Kapıya doğru ilerliyordu.

'Ne yani kanıtı bulamadın mı?'

Birden kapıyı itip kapattı ve kapının kapanma sesi odada yankılandı.

"Ne yapıyorsun kapıyı aç hemen!"

Delirmek üzereydim çünkü söylediklerimin hiçbirine cevap vermiyordu.Ondan umudu kestim ve kapının yanına gittim kapıyı açmak için yeltendim ama kapının kolu yoktu!

Sanırım sadece dışardan açılıyordu.

"Harika burada öleceğim"

Yüzünde tekrar o sırıtma belirdi.Katil gibi...

"Jeremy? Jeremy sen iyi misin?"

Yüzündeki bu sırıtış bir kahkaya dönüştü.

"Benden korkuyor musun yoksa Sarah?korkmana gerek yok her şey yolunda aslında uzun zamandır bu anı planlıyordum."

"Jeremy neden bahsediyorsun sanırım oksijensizlikten başın döndü bekle Davidi arıyorum bizi buradan çıkarması için"

Çantamdan telefonumu çıkardım ve 1 e basmam yeterli oldu hızlı aramada 1. sırada.

"Ahh hayır bu şaka olmalı telefon çekmiyor."

"Bırak o telefonu ve beni dinle Sarah Emilyi hiç sevmedim hiçbir zaman."

Ben tam ağzımı açıp biliyordum gibi bi şey söylicekken eliyle ağzımı kapadı.

"Bunu biliyordun değil mi ?Ben de bildiğini biliyordum çünkü sen Emily ve diğer kızlardan farklısın bunu görebiliyorum çok zeki ve aynı zamanda dayanılmazsın ve tabi-"

"Yeterrr yeter daha fazla dinleyemem "

Bunları söylerken ağlıyordum bu pisliğin böyle düşündüğünü biliyordum ama..

Kapıya vurarak çığlıkla karışık bağırmaya başladım

"İmdatt burada kilitli kaldım ve yanımda bi sapık var yardım ediin imdaaat!imdat"

Kimsenin beni duyamayacağını biliyordum çaresizce arkamı döndüm.

Jeremy bana doğru yaklaşıyordu ve yüzünde yine o pis sırıtma vardı.

"Sarah benim istediğim hep sendin. Bu hiç değişmedi. Emilye neden yalan söylediğimi sorarsan, sana başka türlü nasıl ulaşabilirdim ki bak görüyorsun şimdi burdayız ikimiz başbaşa"

İyice yaklaşmıştı.Ondan nasıl kurtulabilirdim ki. Bu aptal pisliğin oyununa gelmiştim.Onu bayıltmak için etrafımda kafasına vurabileceğim bi şey aradım ama yoktu.Çaresizce tekrar kapıya vurup bağırmaya başladım.Daha sonra beni kapının tersine doğru itti.Artık yapacağım bi şey kalmamıştı sadece gözümü kapatıp akışına bırakmalıydım.Sonra kapıdan bi ses geldi.Biri kapıyı zorluyordu.Açılmadı kilitlenmişti.Uzun bi süre sessizlik oldu.Sonra birden tekrar kapıdan bi ses geldi.Kapı kırılmıştı.Kapıya doğru koştum.

"David! İnanmıyorum bu sensin"