Shawn And Snow

-2-

İlk adımı o atmalı. Tabi eğer gerçekten beni seviyorsa. Belki de sevmiyordur. Önemli değil. Hislerimi saklamam gerekiyor.

Shawn, tanıdığım en iyi ve eğlenceli kişiydi. Kafeden çıktıktan sonra öylesine yürümeye başlamıştık. Shawn, yanından geçtiğimiz evlerin zilini çalıp kaçıyordu. Son yaptığım evdekiler onu yakaladığı için bir daha yapmamıştı. Bir süre sonra Cam gitmiş ve sadece Nash, Shawn ve ben kalmıştık.

Harika! Çaktırma.

"Hey! Jes, şuna bak!" Nash'in gösterdiği tarafa baktım. Günbatımının arasından havayi fişekler patlıyordu.

"Daha hava tamamen kararmadı ki. Niye şimdi?" Diye sordum.

"Bilmiyorum. Ama çok güzel görünüyor." Mavi gözleriyle uzun bir süre izledi.

"Bir dakika. Adının Neh-" bir kere daha telafuz edememişti.

"Evet. Adım Nehir. Ama ikinci adım Jessie." Diye cevap verdim.

"Bunu bana niye söylemedin Snow! Ben de aptalca bir takma isim bulmuştum." Kahkaha atıyordu.

"Çabucak alıştın bana sanırım. Yanımda utanmadan gülüp aptalca davrandığına göre..." konuyu değiştirmeye çalıştım.

Yere bakıp gülümsedi.

"Snow mu?" Dedi Nash. "Harika ve Garip." Sözünü yeni bitirmişken telefonu çaldı.

Birkaç dakika konuştuktan sonra gitmesi gerektiğini söyleyip yanımızdan ayrıldı.

"Biz de gidelim mi?" Dedim soğukkanlılıkla.

"Onlar yok diye eğlenemez miyiz?" Dedi.

***

"Aman Tanrım! Evin çok güzel." Dedim hayranlıkla. Piyona tuşlarına dokunarak salona geçtim. "Teşekkürler." Kapıyı kapatıp yanıma oturdu.

"Hangi filmi seversin?" Diye sordu.

Film izlemek istemediğim için boş boş baktım.

Aklıma bir fikir geldi. "Benim daha iyi bir fikrim var."

Kaşımı kaldırdım. Daha ne olduğunu soramadan yastığı alıp kafasına geçirdim. Biraz sert vurmuş olabilirdim. Ama yastık hafifti.

"Sen istedin." Diyip bir yastıkla kafama vurdu.

Canımı yakmak istemiyordu. Çok hafif vurmuştu.

"Hadi ama Shawnie! Güçlü vur. Acıma!" Bir hamle daha yaptım. Ayağa kalkıp ardardına vurmaya başladım. Sonunda gücünü kullanıyordu. Ama karnıma daha çok vuruyordu.

Kazağını çıkardı. Kaslı vücudu gözlerimin önündeydi.

"Ayıp Shawnie." Utandığımı göstermemeye çalıştım. Bir süre sonra yerde, başım çıplak göğsünde olacak şekilde yatıyorduk.

"Çok yoruldum." Dedim nefes nefese.

"Ben de." Elimdeki yastığı koltuğa fırlattım. "Çok iyi bir arkadaşsın Mendes." Dedim. Doğruldu. Başımı kaldırdım. Ayağa kalkıp üstünü giydi.

Yanlış birşey mi söylemiştim?

"Sen de." Dedi sonunda.

Gülümsedim. Verdiği havluyla kurulandım.

"Artık gitsem iyi olur. Senle olmak güzeldi." Dedim.

Yanına gidip sarıldım.

Saçlarımı okşamasıyla beraber uyku bastı. Sırt kaslarını hissedebiliyordum.

Kapıyı açıp çıktım.

"Sevidiğimin çok yakın arkadaşı benim de yakın arkadaşımdır." Diye mırıldandım.

"Çok."

Sevdiniz mi? Lütfen vote verin.