Pencereden baktıklarında, şehirde o insan dışı varlıklardan daha az insan kalmıştı. Sabah olmasına çokta bir şey kalmamıştı. Tuna, "Annem arabaya binerken veda eder gibi konuşmuştu, hatırladın mı Timur? Bence bizi almaya gelmeyecekler, kendi çabamızla hayatta kalmalıyız. Sen benim bu dünyada en değer verdiğim insansın, seni korumak için elimden gelen her şeyi yapacağıma söz veriyorum kardeşim," dedi. Timur abisine öyle içten bir şekilde sarıldı ki, aralarındaki abi-kardeş bağını anlamak çok zor değildi. Bu ağır günün sonunda biraz uyuyup dinlenmeye karar verdiler.
İki kardeş içinde duygusal, ilginç ve korkunç bir gün olmuştu. Sabahın ilk ışıkları Timur'un gözüne vuruyordu. Bu nedenle ilk uyanan Timur oldu. Saat 08:35'i gösteriyordu. Pencereden baktığında büyük bir korkuyla abisini uyandırdı. Neredeyse şehrin her tarafı o yaratıklar ile dolmuştu. Karşı binaya baktıklarında evin içinde de olmaları dikkatlerini çekti. Timur abisine, "Ya buraya da girerlerse abi," dedi. Tuna, "en kısa zamanda yola koyulmalıyız, bir araç bulmamız ve buradan uzaklaşmamız gerek," dedi.
---------------------------------------------------------
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Z" YOLCULUĞU
HorrorNe yaparsan yap, hayatta kal. Ya yaşamak için mücadele edersin, Ya da onlardan biri olup merhamet edilmeyi beklersin. Ailenin koyduğu kurallar kadar basit değil. İtiraz etme gibi bir şansın yok. Burada onlar ne istiyorsa o olacak. Tek seçeneğin, hay...
