Ταμίας° Rap Monster (Greek BTS ff)

10.

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου

Όλα ήταν ήσυχα και γαλήνια και κοιμόμουν τυλιγμένη με μια ζεστή κουβερτούλα μέχρι που κάτι με ξύπνησε😑.

Ήταν ένας γδούπος που ακούστηκε κάπως σαν "μπαμ" αλλά ήμουν υπερβολικά βολεμένη και νυσταγμένη για να ενδιαφερθώ.

Μετά όμως ακούστηκαν και άλλοι ήχοι...
Ένα "Αου", κάτι "Aishh" και "Fuck" που μου κίνησαν την περιέργεια οπότε άνοιξα το ένα μου μάτι για να δω τι γινόταν.

Ο Namjoon ήταν λίγο πιο πέρα και έκανε κουτσό κρατώντας το γόνατο του ποδιού που είχε σηκωμένο στον αέρα με μια έκφραση πόνου ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, ενώ το τραπέζι του σαλονιού έδειχνε λίγο στραβό.

Όλα αυτά δεν έβγαζαν κανένα νόημα στο κοιμισμένο ακόμα μυαλό μου οπότε έκλεισα και πάλι το μάτι μου μπας και ξανακοιμηθώ.
Δυστυχώς όμως όλα όσα έγιναν το προηγούμενο βράδυ με χτύπησαν κατακέφαλα και αμέσως ανακάθησα στον καναπέ και καθιστή πλέον κοιτούσα τον Namjoon με γουρλωμένα μάτια.

"Δεν το πιστεύω ότι όλα αυτά όντως έγιναν... Κοιμήθηκα στο σπίτι του.... Ωχχχ τι κάνουμε τώρα;
Αυτό θα είναι πολύ άβολο."

- Καλημέρα. Μου είπε με ένα χαμόγελο προσπαθώντας να φανεί άνετος.
- Καλημέρα. Κατάφερα να απαντήσω.

Φορούσα ακόμα τα ρούχα μου από χθες και ήμουν ξαπλωμένη στον ίδιο καναπέ. Ναι στον καναπέ όχι πάνω στον Namjoon.
"Μα καλά πως κατάφερε να σηκωθεί χωρίς να με ξυπνήσει;"

- Εμμ κοιμήθηκες καλά; με ρώτησε μετά.
- Ναι μια χαρά. Απάντησα συνοφρυωμένη. Ήθελα να σηκωθώ να φύγω δεν άντεχα άλλο την ψιλοκουβέντα.

- Εεε χμμ συγγνώμη που σε ξύπνησα. Προσπαθούσα να είμαι αθόρυβος αλλά δεν το 'χω και πολύ με το να κινούμαι ήσυχα μέσα στο σπίτι... Χτύπησα το γόνατο μου στο τραπέζι...

Δεν απάντησα. Απλά τον κοιτούσα που έξυνε αμήχανα το πίσω μέρος του κεφαλιού του.

- Ναι εεεε... Aishhh... Χίλια συγγνώμη για χθες το βράδυ. Η αλήθεια είναι πως σπάνια μεθάω μην νομίζεις ότι είμαι κανένας μεθίστακας ή κανένας ανώμαλος. Είπε τελικά και άρχισε να δικαιολογεί τον εαυτό του. Φαινόταν αρκετά ταραγμένος και μετανιωμένος οπότε αποφάσισα να τον πιστέψω.

Βασικά ήταν πολύ γλυκούλης έτσι όπως προσπαθούσε να εξηγήσει την κατάσταση μιλώντας ασταμάτητα γεγονός που με έκανε να χαμογελάσω.