Hepinize merhaba arkadaşlar yeni bölüme hoş geldiniz...
Yağmur çok güzel çıkmamış mı? 😍😍
Onur 😍😍
Onur arabayı bir kez daha durdurdu. "Aşağı in!" Dedi sert bir sesle . Itiraf vakti gelmişti. Hala sertti ve bana emir vermesini sevmiyordum. "Hadi bağır! Durma içinde ne varsa söyle! " dedi. Gayet ciddiydi. Boğazımı temizledim ve konuşmaya başladım.
"Ilerde ne olur hiçbir fikrim yok. Ben seni seviyorum" daha burda kızarmaya başlamıştım. "Devam et!" Dedi. "Bana emir veremezsin ben senin kuklan değilim! Ben senin bile değilim! Bana değer veriyormuş gibi davranmayı kes! Artık rol yapma ! Bir insanı sevmek zorunda kalmak çok kötü birşey bunu biliyorum ama...ama yine de..."
"Ne yinede?" Dedi . Çok sakindi . Sesi fısıltı gibi çıkmıştı. "Yinede senden vaz geçemem. Sen gitsen bile yüzünü asla unutamam. Bende bıraktığın duyguları. En azından değer veriyor gibi yapmanı unutamam"
Gözümden bir yaş süzüldü . Onur bana dik dik bakıyordu. "Sıra sende " dedim.
"Biliyor musun senin baştan beri farkındaydım. Başından beri her şeyi biliyordum. Sanırım beni sevdiğin kadar kimse beni sevmedi. Teşekkür ederim. Sanırım bende senin yanında kalmak istiyorum" deyince azım açık kaldı.
Yanımda
Yanımda
YANIMDA
SIZIN DIIL BENİM YANIMDA !Bana doğru yürümeye başladı ve bana sarıldı. Kokusu... çok güzeldi. Benim oksijenim onun kokusuydu. "Kokunu seviyorum " dedi. Kelimelerime tercüman olmuştu."Bende "
Onura siniriniz biraz geçti mi bari?
SEVILIYORSUNUZ....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇOCUKLUK AŞKIM
Romansa"dur"dedi.Ama ben durmadım her zaman inatçı ve huysuz ben çocukluk aşkımın onu sevdiğini öğrenmiş olduğundan dolayı kıpkırmızı bir şekilde yürüyordum.Her zamanki içe kapanık ben... bana ne yaptın böyle? bana ne yaptın? senden kendimi saklayamıyorum...