Έρωτας αυτός ο καθηγητής!

Ηρθε η ωρα!

Καποια στιγμη ημουνα τοσο πολυ ερωτευμενη που δεν μπορουσα να κανω τιποτα! Ουτε να διαβασω, ουτε να δω τηλεοραση, ουτε τιποτα! Σκεφτομουν μονο τον Μιχαλη. Ποσο λατρευα να λεω το ονομα του.. Και σιγα σιγα ξεκινησα να παθαινω εμμονη με αυτο και να εγω ενα τεραστιο αγχος που συσσωρευοταν στο στηθος μου διοτι ειμαι ο τυπος που θελει να εκφραζει αυτα που νιωθει αλλιως τρελαινομαι και σ'αυτη την περιπτωση προσπαθουσα να μην εξομολογησω τον ερωτα μου γιατι ηξερα οτι θα πληγωθω και εκτος αυτου θα εδινα τελος στην καλη ως τοτε σχεση που ειχαμε και παλευα μεσα μου να μην το κανω. Οπως ομως συνεχιζοταν το ιδιο τροπαριο δεν μπορουσα να το αποφυγω! Πηρα την αποφαση και ειπα "ηρθε η ωρα" .. Ημουν στο φροντιστηριο ενα απογευμα και ημασταν μια αλλη φιλη μου που γνωριζε την ιστορια. Στο διαλειμμα λοιπον συζητηγαμε γι'αυτον και ξαφνικα..:
-Θελω μια χαρη..
- Ωχ! Τι χαρη??
- Θελω να τον παρω τηλεφωνο με αποκρυψη να του πω να βρεθουμε.
- Αφου σου ειπε οχι ηδη μια φορα
- Ναι αλλα αυτο ειναι διαφορετικο γιατι τωρα θα μιλησουμε.
- Και ποια ειναι η χαρη που θες?
- ......να μιλησεις εσυ.
-Ρε οχι θα κομπλαρω!
- Ελα σε παρακαλω αφου δεν ξερει καν ποια εισαι! Σε ικετευω!!!
- Και γιατι δεν μιλας εσυ?
- Δεν θελω να αναγνωρισει την φωνη μου
- Καλα ενταξει..
- Τελεια!!! Σ'αγαπω! Θα σου χρωσταω!!!
- Αντε παρ'τον..
*καλει..*
-Λες να χει δουλεια?
- Δεν πειραζει. Ξαναπαιρνουμε. Τωρα που βρηκα θαρρος γιατι μετα...
*Ξανακαλει..*
- Εχει δουλεια σιγουρα.
-Ελα θα παρουμε σε 5 λεπτα να ξαναδοκιμασουμε
-Οκ. Πφφφ..
-Τι αγχωνεσαι ρε?! Εγω θα μιλησω, εσυ αγχωνεσαι?
- Και αν δεν το σηκωσει?
-Υπαρχει παντα και το απο κοντα.
-Αντε 3η και φαρμακερη!
- Εχω ενα προαισθημα οτι αυτη την φορα θα το σηκωσει..δεν ξερω γιατι!
*καλει και παλι*
- Ναι?
- Ελα .. Εγω ειμαι η κοπελα που σε καλει
- Αα εμ τι κανεις?
- Καλα, ακου θελω να βρεθουμε.
- Κοιτα σου χω ξαναπει οτι δεν εχει νοημα ολο αυτο. Εχω κοπελα.
- Ναι αλλα θελω να βρεθουμε! Αν δεν δεις ποια ειμαι θα σκασω! Θελω να το βγαλω απο μεσα μου. Να προχωρησω!
- Μα δεν εχει νοημα..
- Σε παρακαλω απλα θελω να το βγαλω απο μεσα μου!
- Οκ. Παρε με απο βδομαδα να κανονισουμε.
- Τελεια!!! Θα σε παρω!
- Γεια
- Γεια!!!
*κλεισιμο τηλεφωνου*
Ουρλιαχτα χαρας ξεφωνησαμε και οι δυο! Ηδη αρχισα να σκεφτομαι μερη που θα μπορουσα να του πω να συναντηθουμε, τα ρουχα που θα φορουσα, το βαψιμο που θα εκανα, τι δικαιολογια θα βρισκα να πω στους δικους μου και προετοιμαζα για το τι θα ελεγα σε εκεινον. Η εβδομαδα αυτη περασα τοσο αργα και βασανιστηκα και εφτασε επιτελους η κυριακη. Θα πηγαινε στο σπιτι της Μαριας (η κοπελα που χε μιλησει στο τηλεφωνο μαζι του) για να τον παρουμε παλι να μαθουμε ωρα και μερα συναντησης, ισως και μερος. Τον καλεσα απο το κινητο μου και δεν το σηκωνε και αρχισα να πιστευω πως κατι θα παει στραβα. Εφοσον δεν το σηκωνε απο το δικο μου νουμερο δοκιμασαμε να παρουμε απο του κολλητου της Μαριας ο οποιος ακουσε την ολη ιστορια και πιστευει οτι σιγουρα θα νιωθει κατι και δεν του φαινοταν περιεργη η ιστορια μου διοτι στο σχολειο του μια κοπελα απο το τμημα του (εκεινος παει Β' Λυκειου) τα εχει με εναν καθηγητη του σχολειου που ειναι 50 χρονων και μια αλλη κοπελα στι σχολειο του τα ειχε με εναν 35αρη καθηγητη. Και οι δυο παντρεμενοι με παιδια. Τελος παντων καλουμε απο το κινητο του Ιωσηφ..
*καλει..!*
- Ναι?
- Ελα εγω ειμαι(Μαρια)
- Ναι ελα ..να σου πω κατι ομως ενοχλεις!
- Μα δεν μου ειπες να σε παρω να βρεθουμε?
- Ναι αλλα τελικα δεν θελω να βρεθουμε! Ειμαι πολυ καλα με την κοπελα μου και δεν χρειαζομαι κατι αλλο!
- Ναι αλλα εγω θελω να το βγαλω απο μεσα μου!
- Ναι αλλα γω ειμαι πολυ ευτυχισμενος με την κοπελα μου και δεν θελω να το χαλασω αυτο..
*θυμωνω και παιρνω εγω το τηλεφωνο να μιλησω*
- Και αφου εισαι τοσο ευτυχισμενος με την κοπελα σου γιατι δεχτηκες να βρεθουμε?!!
*σιωπη λιγων δευτερολεπτων, μαλλον καταλαβε την αλλαγη της φωνης*
- Οριστε?
- Λεω αφου εισαι τοσο ευτυχισμενος και καλα με την σχεση σου γιατι δεχτηκες πριν απο μια βδομαδα να βγουμε?!
- Γιατι την ωρα που με πηρες ηταν μπροστα η κοπελα μου και με αιφνηδιασες
- Και αφου αλλαξες γνωμη γιατι δεν το ακυρωνες! Γιατι με αφησες να περιμενω μια βδομαδα και γιατι δεν το σηκωνες οταν σε πηρα πριν?!
- Γιατι πιστευα οτι θα το καταλαβαινες
- Να καταλαβω τι? Δεν μπορω να μυριζω τα νυχια μου ολη την ωρα!
- Τελος παντων δεν εχει νοημα ..εσυ εισαι μαθητρια μου?
- Μπορει...
- Ε να ..δεν μπορω να ρθω να σε συναντησω, δεν θα ηταν σωστο και ενας παραπανω λογος ειναι επειδη ειμαι καθηγητης σου. Εσυ τωρα εσυ 16-17 εγω ειμαι 40.. Θα μπορουσα να ειμαι πατερας σου
- Δεν εισαι ομως!!! Αν το εβλεπα με την ηλικια δεν θα γινοταν ολο αυτο!
- Κοιτα αν δεν ειχα κοπελα θα ερχομουν να σε ακουσω οχι οτι θα γινοταν κατι, απλα να δω τι ειχες να μου πεις..
- Ωραια ελα τοτε..γιατι με παιδευεις εδω και εναν χρονο!
- Δεν μπορω γιατι μετα θα νιωθω αμηχανα οταν θα μαθω ποια εισαι και δεν θα μπορω να μπω σε μια ταξη ενω ξερω οτι μια μαθητρια απο κει μεσα ειναι ερωτευμενη μαζι μου. Θα νιωθω πολυ αμηχανα για να κανω μαθημα, συγγνωμη.. Αστο καλυτερα. Το ξερουμε ολοι το στορυ καθηγητη-μαθητριας. Θα σου περασει..
*σιωπη για λιγο*
-Ενταξει??
-... Και τωρα?
- Τωρα θα κλεισουμε και θα πουμε καληνυχτα και προσπαθησε να ξεχαστεις. Ενταξει?
- Ενταξει..
- Αντε καληνυχτα και καλη συνεχεια
- Καληνυχτα
Και γυρισα σπιτι το βραδυ και αρχισα να κλαιω οσο δεν ειχα ξανακλαψει..Δεν κοιμηθηκα ολο βραδυ καθως σκεφτομουνα οτι μολις την ημερα που θα ξημερωνε θα τον ξανααντικριζα στο σχολειο και ειχαμε και μαζι του..