Έρωτας αυτός ο καθηγητής!

"Τυχαια.."

Απο εκεινη την μερα αρχισα να νιωθω ακομα πιο εντονα και αποφασισα να το πω στην κοντη οτι μ'αρεσει..
-Θελω να σου πω κατι αλλα να μην με κρινεις γι'αυτο και κυριως να το παρεις στον ταφο σου!
-Λεγε μαρη!
-Μ'αρεσει καποιος αλλος...
-Κατσε εσυ δεν εχεις αγορι?
-Ναι αλλα προεκυψε και αυτο τωρα..
-Κοιτα αν σου αρεσει τοσο πολυ ο αλλος και ειναι τοσο σημαντικος για σενα να το διαλυσεις με τον δικο σου.
-Λιγο δυσκολο αυτο..
-Γιατι?
-Γιατι δεν νομιζω οτι αυτος με θελει και γενικοτερα ειναι ακομα πιο δυσκολο να γινει κατι μεταξυ μας.
-Θες να μου πεις ποιος ειναι? Βασικα τον ξερω?
-Ναι αλλα θα σου φανει περιεργο.. Μην φρικαρεις..
- Ο Μιχαλης ρε?!(το μικρο του καθηγητη)
- Ναι αλλα που το καταλαβες??
-Ναι λες και δεν φαινεται αφου μονο γιαυτον μιλας και τον κοιτας σαν να σου ρχεται το φως!
-Τοσο πολυ φαινεται??
-Ναι να σου πω να σε κλεισω να τα πουμε αργοτερα στο facebook γιατι αρχιζω μαθημα?
-Ναι φυσικα! Καλο μαθημα, φιλακια
-Αντε μακια.
Και τα ειπαμε και απο το facebook και καταληξαμε στο οτι ειμαι φουλ ερωτευμενη μαζι του. Μετα περναγα, οποτε εβρισκα την ευκαιρια, μπροστα απο το σπιτι του σχεδον σε καθημερινη βαση μηπως και τον πετυχω, να τον δω εστω για ενα λεπτο και οντως τον εβλεπα αρκετα συχνα!Παντα "τυχαια" αφου δεν ηξερα που μενει. Μια μερα στο μαθημα με ρωτησε που μενω ακριβως και του εξηγησα στο περιπου.Μετα απο αυτα εκανα μια ερευνα στο διαδικτυο μηπως μπορουσα να βρω κατι για αυτον και καταφερα να βρω το κινητο του! Υστερα απο καποιες μερες διλημματος τον πηρα τηλεφωνο με αποκρυψη για να τσεκαρω οντως αν ειναι αυτος και οταν ακουσα την φωνη του διστασα να μιλησω και το εκλεισα.. Συνεχιζοταν το ιδιο πραγμα αρεα και που αυτο με τις κλησεις με απορρητο και καποια στιγμη λιγο πριν κλεισουν τα σχολεια τα Χριστουγεννα του ειπα να συναντηθουμε στελνοντας του μηνυμα. Μολις λιγη ωρα αργοτερα μου ηρθε η απαντηση οτι δεν εχει νοημα επειδη εχει κοπελα. Ενιωσα χαλια και μισουσα τον εαυτο μου που ειχα μπει σε εκεινο το τρυπακι και πανω απο ολα που το εκανα αυτο στο αγορι μου. Μετα δυο βδομαδες πριν κλεισουν τα σχολεια καναμε καταληψη, ειμαι ενθουσιασμενη καθως δεν ειχα παει ποτε να βοηθησω στο κλεισιμο του σχολειου και να ειμαι ενα απο τα παιδια που ηταν οι αρχηγοι της καταληψης. Την επομενη μερα οι καθηγητες αρχισαν να διαμαρτυρονται και εκεινος με κοιταξε με απεχθεια καθως δεν του αρεσουν αυτα.. Εκει καταλαβα πως οτι συμπαθεια ειχε προς εμενα εξαφανιστηκε. Ενιωσα ασχημα. Το σχολειο καταφεραμε να το κρατησουμε κλειστο μια βδομαδα εφοσον την τελευταια μερα κανενας απο εμας που κρατουσαμε το σχολειο σταθερα κλειστο δεν μπορουσε να βρισκεται εκει. Και ετσι ανοιξε. Την Δευτερα ειχαμε 1η ωρα γυμναστικη και συνηθως ερχοταν παντα στην μεση εκεινης της ωρας για να παρει κατι απο το κυλικειο και εμεις συνηθως καθομασταν σε ενα σημειο στο οποιο περνουσε απο διπλα μας και μας χαιρετουσε. Οταν με ειδε το πρωι γελασε και μου ειπε:
-Τι ειναι μαρη? Μαρη επαναστατρια!(με ευθυμο υφος)
Του απαντησα με την ιδια ευθυμια:
-Δεν καταλαβαινω τι εννοειται..
Και περασε ομαλα και αυτη η εβδομα και μετα κλεισαμε για τις γιορτες...