Έρωτας αυτός ο καθηγητής!

Η σκέψη φέρνει πόνο

Αφου βγηκα για περπατημα, περναω εξω απο το σπιτι του και τον βλεπω εκεινη την στιγμη εξω απο το μπαλκονι μαζι με την μητερα του. Με ειδε και εκεινος αλλα δεν μιλησαμε.. Μπαινω λοιπον facebook και στελνω μηνυμα στην φιλη μου να του στειλει εκεινη μηνυμα στο κινητο να με παρει τηλεφωνο. Μετα απο 3 λεπτα με παιρνει..
-Μελινα?
-Ναι..
-Τι κανεις?
-Καλα εσυ?
-Καλα
-Ενοχλω?
-Τι εννοεις?
-Ρωταω επειδη ειδαμια κυρια πριν στο μπαλκονι..
-Αα η μητερα μου ηταν..
-Αα οκ.. Εμ να περασω να παρω το δωρο?
-Εεε ναι.. Σε ποση ωρα θα εισαι εδω?
-Σε 2 λεπτα
-Οκ κατεβαινω να στο δωσω
-Οκ τα λεμε
Φτανω και βλεπω το φως της πολυκατοικιας να αναβει και σε ενα λεπτο ανοιγει η εξωπορτα.. Βγηκε με το μποξεραξι! Βρε ηλιθιο ζωον μαθητρια σου θα συναντησεις οχι τον αδερφο σου! Τελος παντων..
-Οριστε..
-Δεν θελετε να κρατησετε το cd?
-Ποιο cd?
-Εχω βαλει ενα cd μεσα με τραγουδια
-Οχι σε παρακαλω.. Παρ'το πισω και αλλαξε το και παρε κατι που να σ'αρεσει εσενα.
-Καλα..
*αρχιζω να βουρκωνω*
Μου δινει το δωρο
-Ευχαριστω παντως..
-Ναι! Σιγουρα!
Και φευγω.. Εφυγα με τοσο γρηγορο βημα. Δεν ηθελα να με δει να κλαιω! Δεν ηθελα να φανω αδυναμη μπροστα του, ουτε να με περασει για κανα μωρο. Ετσι εκατσα σε ενα σκαμνι μια πολυκατοικιας στο πισω στενο και αρχισα να κλαιω με λυγμους και να σπαραζω.. Ενιωθα ενα μουδιασμα σε ολο μου το σωμα και ενα πονο ψυχικο. Και οπως θα καταλαβαινε κανεις μετα απο αυτο το περιστατικο δεν ηθελα κανεναν και τιποτα. Εκλεισα το facebook, εκλεισα κινητα, τηλεφωνα, καθομουν στο δωματιο μου .. Και δεν εκανα απολυτως τιποτα! Ενω επρεπε να διαβασω για τις Πανελληνιες δεν ειχα ορεξη ουτε να φαω, ουτε να κανω μπανιο, ουτε να διαβασω, ουτε καν να μιλησω.. Γραφω ενα γραμμα λοιπον που ελεγε το εξης:
"Αυτο το δωρο ειναι για τα γενεθλια σου. Ειναι για σενα! Δεν προκειται να το δεχτω πισω δευτερη φορα οποτε κανονισε μονος σου τι θα το κανεις.. Και πραγματικα καν'το οτι θες! Πετα το, καψ'το, κρατα το, δωσ'το, ειλικρινα δεν με ενδιαφερει. Ειναι δικο σου! Ηθελα να μαθεις οτι ειμαι τοσο ερωτευμενη μαζι σου που θα εκανα τα παντα για να σε κανω χαρουμενο και ευτυχισμενο. Ειτε βρισκομαι διπλα σου, ειτε επιλεξεις να βρισκομαι μακρια σου. Εχεις μια σχεση και το σεβομαι. Δεν μπορω να πιεσω κατι γιατι δεν ειμαι ατομο που θα χαλασει μια σχεση ειδικα αν ειναι μετα να καταστραφει ενα χαμογελο και ποσο μαλλον αυτο το χαμογελο να ειναι το δικο σου! Γιατι εχεις απιστευτο χαμογελο και μα το Θεο σταματαει η καρδια μου οποτε χαμογελας. Δεν πειραζει.. Ισως ετσι πρεπει να γινει. Και ισως θα ηταν καλυτερα να μην μιλαμε γιατι δεν μου κανει καλο. Ελπιζω να μην με ξεχασεις αν δεν ζηταω πολλα, γιατι εγω δεν θα σε ξεχασω ποτε..
Σ'αγαπω. Χρονια πολλα.
Με αγαπη,
Η γνωστη-αγνωστη θαυμαστρια σου!
Υ.Γ. Να ακουσεις το cd
Υ.Γ. Μην μου στειλεις μηνυμα να ερθω να το παρω γιατι αυτη την φορα δεν θα απαντησω!"
Το κολλησα στο εσωτερικο της τσαντας του δωρου ωστε να εξεχει και λιγο για να φαινεται και το αφησα παλι στην αυλοπορτα.
Την Δευτερα εδινα το πρωτο μαθημα Πανελληνιων, Εκθεση! Επεσε θεμα εκθεσης φιλια. Ακου θεμα! Μας ειχαν πρηξει με ανθρωπισμους, ρατσισμους και με παγκοσμιοποιηση για να πεσει φιλια!!! Και το χειροτερο? Στις ασκησεις ηθελε να βρεις το αντωνυμο της λεξης αξια! Το οποιο ηταν απαξια και θα σκεφτεις ευκολο ηταν μωρε! Ναι σκεψου το εσυ μεσα απο τετοια πιεση.. Χωρις να εχεις διαβασει κιολας! Τελος παντων.. Γυρναω σπιτι βλεπω και τις απαντησεις λεω κανα 14-15 θα το χω γραψει. Ειχαμε μια βδομαδα μετα για φυσικη. Δεν ανοιξα βιβλιο και προσθετω οτι η φυσικη ειναι το χειροτερο μου και το πιο αδυναμο μου μαθημα. Ημουν τοσο στενοχωρημενη που δεν μπορουσα. Ανοιγα το βιβλιο και προσπαθησα πολυ να διαβασω και απλα δεν μπορουσα. Ερχεται η Δευτερα.. Φυσικη. Περιμεναμε τα θεματα. Ετρεμα σαν ψαρι. Ερχονται τα θεματα, τα βλεπω και απλα κοκκαλωνω. Αυτο ηταν! Δεν ξερω τιποτα! Και αυτα τα λιγα που ηξερα ειχαν χαθει μεσα σε τοσο αγχος! Τα ελυσα (λαθος), αξιοποιωντας ολο το 3ωρο που μας δινοταν και γυρναω σπιτι τοσο απογοητευμενη με τον εαυτο μου. Εκλαψα τοσο πολυ με την αποτυχια μου! Δεν ειχα γραψει ουτε 6! Και την Παρασκευη εγραφα Βιολογια Κατευθυνσης. Επρεπε να σωσω οτι ειχα καταστρεψει. Επρεπε να γραψω τουλαχιστον 17 στην βιολογια! Και ειπα στον εαυτο μου "ΤΕΡΜΑ! Αρκετα επαιξες με την ζωη σου! Δεν θα τον σκεφτεις αλλο! Η σκεψη φερνει πονο και ο πονος μη αποδοτικο διαβασμα!!!" Ξεκινησα να διαβαζω μερα νυχτα βιολογια! Δεν εκανα διαλειμμα, δεν τον σκεφτομουν! Την θεωρια την ξεσκισα! Πηγα την
Παρασκευη λοιπον και επιασα ολη την θεωρια αλλα εχασα ολο το Δ θεμα! 5 μοναδες τις χαρισα για πλακα.. Απογοητευτηκα αλλα δεν πτοηθηκα! Ειχα την Χημεια που εδινα την δευτερα και ηταν το δυνατο μου μαθημα! Παω λοιπον την Δευτερα, βλεπω τα θεματα και απλα γελαω!!!