In Another World (a MORTHON UNIVERSITY fan fiction)

6

Matatapos na ang first semester ng pag-aaral namin dito sa England and not much has changed. As in not much. Hindi pa rin alam ng mga kaibigan namin sa Pilipinas kung nasaan kami. Pero ang kwento sakin ni Rhys ay grabe raw ang pagtotorture sa kanya nila Cham para lang sabihin kung nasaan kami ni Nalu. But nanaig ang loyalty ni Rhys sa kuya niya, kahit bansa eh hindi niya sinabi kanila Cham. Nalu and Sham, wala akong pakialam sa kanila. I see them hanging out around the Univ a few times pero dine-deadma ko lang sila. I stopped hoping for Lirie and Ace to happen anyway. After that incident happened not so long ago, never ko nang minention yung topic na yon kay Nalu at tuwing io-open up naman niya ay umiiwas ako. Tinatak ko na sa isip kong Ace will always be Ace, ruthless in everything.

"Lilie, King is drooling at you." puna ni Adel habang nginunguso si King. Napatingin naman ako don sa tinuturo niya, a few tables away from us here sa cafeteria, at nang magtama ang mga mata namin ni King ay ngumiti siya. Napayuko na lang ako at feeling ko eh nag-init ang mga pisnge ko.

Lilie ang tinatawag nila Adel sakin dahil sa LIrie eLIE. Mga baliw lang. At iyong King naman na sinasabi niya ay si Clover King Churchill. Hindi naman siya literal na nag-ddrool sa akin gaya ng sabi ni Adel. Nakatingin lang siya sakin nang mataman. Uhh, well.. King is a very handsome guy. Briton siya though may lahing pinoy rin pero 1/4 lang siguro yon. He kind of showed an interest in me, well technically not kind of. He really is interested in me. At sobrang vocal niya don. A few months ago when Ace asked me kung sino yung palagi kong nakakasama sa univ ay si King iyon. Ang persistent niya kasi. I turned him down not once but already a few times. But he just won't stop! Sunod nang sunod sa akin and King is a very likeable guy. Ako na nga lang ang umiiwas. At siguro ay nahalata niya ring iniiwasan ko siya kaya nag-lie low ng konti ang pangungulit niya sa akin.

"Why not go for him?" tanong naman ni Emma. I just shrugged.

"Anyway, I need to borrow some books in the library," sabi ko sa kanila habang inaayos ang mga gamit kong nakakalat sa lamesa. "See you later, lovebirds." Paalam ko sa kanila at tuluyan na nga akong umalis don.

Nagpunta pa muna ako sa parking lot para ilagay ang mga gamit ko don. Ang dami ko na rin kasing dala at hassle yon sa pagpunta sa lib because sa kabilang building pa naka-locate yon. Eto lang ang hirap dito sa University of Birmingham eh. Sobrang laki, nalula nga ako nung unang tapak ko dito. Sobrang laki na may sarili kamo silang train station. Seryoso.

Pagtapos kong ilagay ang mga gamit ko sa sasakyan ay nagpunta na akong library para humiram ng kakailanganin kong libro. Hindi na rin naman ako nagtagal don dahil mag-aalas siete na at buti nga 8pm pa ang close ng lib dito.

Tumunog ang cellphone ko at kinuha ko naman iyon sa bulsa ko para tingnan kung sino ang nagtext.

Baraha
Hoy, Lirie! Anong oras ka na! Wala ka bang balak umuwi ha?

Napailing na lang ako nang mabasa ko ang text niya. Binulsa ko na ulit ang cellphone ko at di siya nireply-an. Daig niya pa si daddy. Akala mo naman sobrang gabi na eh almost seven palang naman. Masabunutan nga to mamaya pag-uwi ko.

Nagdire-diretso na lang ako sa paglalakad pabalik ng parking lot. Pagdating ko don ay kinuha ko agad ang susi ng kotse sa bag ko para sana buksan ang pintuan. Hindi ko iyon nagawa dahil may kung sinong nilalang ang humablot ng susi sa akin.

Sisigawan ko na sana ang kung sino mang tao yon ngunit natigilan ako nang paglingon ko ay ang mukha ni King ang nakita ko na may sobrang cute na ngiti. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nginitian siya pabalik.

"Hi," he greeted me sheepishly. "Have you eaten dinner yet?" dagdag na tanong niya.

I wonder how many girls will swoon to this man. Sa accent palang, panalo na.

Umiling ako bilang sagot don sa tanong niya.

"So, do you wanna grab something to eat before you go home?" He politely asked me.

"Sure," payag ko dahil gutom na rin naman ako.

"Let's eat at Selly Oak so you won't have any difficulties in getting home. Let me drive?"

Always the gentleman, King.

Ibinigay ko na lang ang susi ng kotse at hindi na rin ako nagulat nang pumunta pa siya sa kabilang side para lang ipagbukas ako ng pinto. I muttered my thanks to him and get in.

The drive to Selly Oak is a very comfortable silence. Kung si Nalu ang kasama ko ay maririndi lang ang tenga ko sa kadaldalan niya.

Ang pinili namang kakainan ni King ay malapit na sa bahay. Pag pasok namin don ay dumiretso kami sa isang table for two at ipinaghila niya pa ako ng upuan. Again, I muttered my thanks to him.

Narinig kong nagbuntong hininga si King nang matapos akong kumain kaya naman ay tumingin ako sa kanya at tinanong kung anong problema.

"Can't you offer me more, Lirie?" He asked me seriously, his green eyes looking straightly at my ordinary eyes.

For the past months, I have been mesmerized by his eyes. And whenever he looks at me, it's as if his green eyes are penetrating my soul.

I told him before I can only offer him friendship and nothing more. I wanted to offer him more, I wanted to give him a chance, if only I could.

For there are things that is restraining me to give anyone a chance. Things that I don't have the power to defy. I tried so many times and I also failed so many times.

Fear. Cards. Thieve. Soul. Love.

Five things that symbolize Nalu and Ace for me.

"I'm so sorry, King."

"You never told me the reason. But I think a man has already your soul and heart."

You are not wrong, King.

Fear of having to know what Ace is capable of doing if I let any guy have a chance with me. Cards that he ruthlessly embedded in my whole being, I am his. Thieved my heart without me knowing it. Coveted my soul, and if not him, I'll be soulless. And I know very well that I have been in love with Nalu since he showed me who he really is, Ace Dennison Frazer.

After we ate dinner and after that serious talk, we parted ways with his promise not to ask me for more again.

Pagdating ko naman sa bahay ay nagtataka ako at lahat ng ilaw ay nakapatay. Pumasok naman ako agad at isinara ang pinto. Kinapa ko ang switch ng ilaw at binuksan iyon.

Napasigaw ako nang malakas dahil sa sobrang gulat nang makita kong may nguso ng baril ang nakatutok sa noo ko.

At ang may hawak noon ay walang iba kundi si Ace.

Napabuntong hininga na lang ako dahil sanay na ako sa ganitong eksena at hindi na ako natatakot sa kanya.

Nakayuko si Ace, hahawakan ko na sana siya sa kamay nang bigla siyang nag-angat ng ulo at binigyan ako ng nakakatakot na tingin.

"Did you have fun with him?" he asked in a very dangerous tone.

"What are you talking about?"

"Playing you don't know, lady eh?" He smirk. "I wonder if he is home by now."

Nanlaki ang mga mata ko nang sabihin niya yon. "WHAT DID YOU DO, ACE?!" sigaw ko sa kanya, hindi alintana na may nakatutok pa rin saking baril. I am so worried about King right now.

Lalo lang ngumisi si Ace nang makita niya ang reaction ko. "Very much worried about that lil piece of shit, lady?"

Magsasalita na sana ako nang ikasa niya ang baril na nakatutok sa noo ko at walang pag-aalinlangang kinalabit ang gatilyo nito.