Hoofdstuk 8 ~ Opblaas eenhoorn

897 50 0
                                    

Aardbeien en pannenkoeken het beste ontbijt wat er bestaat. Ik flop neer op een stoel die bij de eettafel staat. Mijn vader, Pepper en Peter zitten er al. "Zo zeg, hoe lang heb je nodig om je aan te kleden?" Vraagt mijn vader. "Lang." Antwoord ik kortaf terwijl ik een pannenkoek op mijn bord leg. Peter begint zacht te lachen. Mijn vader kijkt hem met gefronst gezicht aan en hij stopt gelijk met lachen. "Vandaag ga ik je pak afmaken. Je kan wel iets voor jezelf doen." Zegt mijn vader terwijl hij zijn pannenkoek in stukken snijd tegen Peter. "Dan kunnen we wel samen gaan zwemmen." Stel ik voor. Peter glimlacht naar me. 

"Is-is dat wel zo'n goed idee? Kijk naar buiten de zon schijnt niet eens." Ik draai me richting het raam. "Pap kijk naar buiten, het zonnetje schijnt. Maar als jij niet wilt dat we buiten zwemmen moeten we maar binnen zwemmen." Mijn vader rolt met zijn ogen. "Natasha komt vanmiddag." Vertelt Pepper. Enthousiast begin ik in mijn handen te klappen. "Niet voor jou, ze komt voor mij en Peter." Zegt mijn vader wanneer ik begin te klappen. Natasha en ik zijn net vriendinnen, ook al is ze en collega van mijn vader. Ze helpt me altijd met alles. Ze komt vast om dingen te bespreken. 

~~~

"Are you ready to swim?" Peter begint te lachen. "Dat is het slechte Engelse accent dat ik ooit heb gehoord. Het moet meer zo." Hij begint dom in het Engels te praten waardoor ik begin te lachen. "Ja zo is het wel genoeg." zeg ik. Ik plaatst mijn handen op zijn schouderbladen en geef hem een duw. Hij draait met zijn armen om zijn evenwicht te bewaren, wat hem uiteindelijk lukt. Hij grijnst naar me en ik zet hem op een sprintje. "Ga weg engerd!" Schreeuw ik terwijl ik weg ren. Peter rent veel sneller dan mij. Wat je niet zou verwachten van een jongen die niets aan sport doet. 

Na vijf rondjes rond het zwembad te hebben gerend stop ik met rennen om op adem te komen. Niet veel later voel ik twee handen op mijn schouders. Ik draai me om en mijn ogen ontmoeten de bruine ogen van Peter. Waar ik niet lang van kan genieten omdat hij me over zijn schouder tilt. Een gil ontsnapt uit mijn mond en hij begint te grinniken. "Heb je nog een paar laatste woorden?" Zegt hij lachend.

"Nee eigenlijk niet." "Oke." Zegt hij kortaf. Hij laat me in het water vallen. Door het koude water krijg ik gelijk kippenvel over mijn hele lichaam. Ik zet me af van de bodem. Wanneer ik boven water kom zie ik een lachende Peter aan de rand van het zwembad staan. "Nu moet jij ook het zwembad in." Peter begint te grijzen en springt met een bommetje het water in. Voordat hij het water raakt sla ik mijn handen voor mijn gezicht zodat ik geen chloor water in mijn ogen krijg.

"Was ie goed?" Ik knik naar hem. Midden op het water drijft een grote opblaas eenhoorn. Peter en ik kijken elkaar aan. "Hebben we hetzelfde idee?" Langzaam knikt hij. Met alle kracht die ik heb probeer ik zo snel mogelijk naar de eenhoorn te zwemmen. Expres begin ik meer te spetteren tijdens het zwemmen om hem dwars te zitten.

Wanneer ik bij de eenhoorn aankom klim ik er snel op. "Ha! Gewonnen." Ik steek mijn tong naar hem uit. "Je hebt gewoon geluk dat ik moe ben van het rennen." "Zou ik ook zeggen Parker."

Mijn aandacht gaat uit naar iets wat buiten gebeurd waardoor ik niet door heb dat Peter mijn enkel vastpakt. Hij trekt aan mijn enkel en ik val van de eenhoorn af. Een gil ontsnapt uit mijn mond voordat ik het water raak. Snel zwem ik weer naar boven.

"Je bent zo'n sukkel he."Zeg ik sarcastisch. Peter zijn wangen worden rood. Hij laat zijn hoofd zakken. Gelijk voel ik schuldgevoel. "Het was sarcastisch Pete, rustig ik meen het niet." Zeg ik met een glimlach. Zijn hoofd komt weer omhoog en mijn ogen ontmoeten zijn chocolade bruine ogen. Er is een speelse twinkeling in zijn ogen te zien. Die ik nog nooit eerder heb gezien. Aan Peter zijn gezicht te zien zie ik dat hij ook diep in zijn gedachtes is verzonken.

"Emily!" De stem van Natasha galmt door de ruimte heen en Peter en ik kijken tegelijk naar Natasha. "Heeeyy!" Roep ik terug. Rustig zwem ik terug naar de rand van het zwembad. Als ik uit het zwembad ben trekt Natasha me in een knuffel. Het maakt haar blijkbaar niks uit dat ik nog klets nat ben. "En jij moet Peter zijn." Zegt Natasha wanneer ze mij los laat. "Ja." Hij steekt zijn hand uit en ze schudden elkaars hand. "Tony wacht op ons dus als je je gaat omkleden dan kunnen we zaken gaan bespreken." Peter knikt naar haar en loopt het zwembad uit. Natasha draait zich gelijk naar me toe. "Hij is leuk Em!" Ik frons mijn wenkbrauwen. "Niet zo gek doen met je wenkbrauwen nu ben je net je vader." Ze slaat een arm om me heen en samen lopen we het zwembad uit. 


The road to friendship ~ [Dutch][IronMan/PeterParker]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu