The road to friendship ~ [Dutch][IronMan/PeterParker]

Hoofdstuk 10 ~ De dag

Vandaag is de dag. Mijn vader en Peter en de rest van het team die zich bij mijn vader hebben aangesloten gaan straks naar het vliegveld. Daar staat een vliegtuig voor ze klaar die ze naar Duitsland gaat brengen. 

"Iedereen blijf veilig!" Zeg ik tegen de groep. Natasha komt naar me toe en geeft me een knuffel. Als ze me los laat loop ik naar mijn vader. Hij trekt me in een knuffel. "Je gaat geen domme dingen doen he?" Vraag ik wanneer hij me los laat. "Dat ben ik niet van plan, we hopen dat Cap weer een beetje bij zijn verstand komt." Antwoord mijn vader, ook al klinkt hij niet heel erg zeker. "En we hebben spider-ling nog als geheim wapen." Zegt hij met een glimlach. We draaien allebei om richting Peter die indruk probeert te maken op Natasha en Vision. Ik begin te grinniken en kijk weer terug naar mijn vader.

"Ik snap niet hoe hij misdaad kan bestrijden terwijl hij niet eens normaal met andere superhelden kan praten." Mijn vader en ik beginnen te lachen. Hij slaat één arm om me heen. "Alles is een mysterie met die jongen. Maar het is tijd om te gaan, ik hou van je Em." 

"Ik hou ook van jou, raak alsjeblieft niet gewond." Zeg ik terwijl ik hem een laatste knuffel geef. Peter is het laatste persoon waar ik gedag tegen ga zeggen. Hij geeft me een stevige knuffel. "Raak alsjeblieft niet gewond Peter." Zeg ik met een ernstige toon. "Ik heb geen tijd om een begrafenis van mijn enige vriend te regelen." Hij laat me los en grinnikt. "Er komt geen begrafenis, geloof me." Ik nestel me weer tegen zijn borst aan en hij slaat zijn armen weer om me heen. "Ik wil je niet los laten, straks overkomt je iets." Mompel ik. Peter aait met zijn hand over mijn haar. "Het komt goed. Ik ga alles doen wat je vader me verteld dan kan er niks gebeuren." Ongeveer twintig seconden staan we met elkaar te knuffelen totdat Peter weer begint praten. "Je vader kijkt. En hij werpt me dodelijke blikken toe, soms ben ik echt bang voor hem." Fluister hij. 

Lachend laat ik hem los. "Tja, dat is het nadeel van bevriend worden met mij. Hou contact met me via WhatsApp en Snapchat oke?" Hij knikt naar me. Snel rent hij naar het vliegtuig waar iedereen al op hem aan het wachten is. Dan vertrekt het vliegtuig, op weg naar Duitsland om een oorlog uit te vechten. Een oorlog die er in de eerste plaats niet eens had moeten plaatsvinden. 

Twee dagen later

Twee dagen lang hebben Pepper en ik niks van Tony of Peter gehoord. Tot dat de telefoon gaat. Snel ren ik naar de telefoon en neem de telefoon op. "Met Emily." Zeg ik. "Hey Em, wat ben ik blij om je stem weer te horen. Peter en ik gaan vanavond weer terug naar huis we zijn morgen weer bij jullie." Tot mijn geluk hoor ik mijn vader aan de andere kant van de lijn. "Mooizo, zijn jullie gewond geraakt?" "Ik niet." Klinkt de stem aan de andere kant van de lijn. "Peter wel dan?" Vraag ik in paniek. Straks heeft hij een hersenschudding of nog erger hij is een ledemaat kwijt geraakt. Nare gedachtes schieten door mijn hoofd. "Ja, alleen we denken niks ergs. Zijn ribben zijn waarschijnlijk gekneusd het kon natuurlijk erger." "Ja klopt, tot morgen pap. Ik hou van je." "Ik hou ook van jou." Hoor ik nog voordat ik de telefoon uit druk. 

Snel plof ik weer naast Pepper op de bank. "Hoe is het met ze?" "Pap heeft niks Peter heeft waarschijnlijk gekneusde ribben." "Dat valt gelukkig wel mee." Zegt Pepper en ze glimlacht opgelucht naar me. "Kom hier." Ze slaat haar armen open en ik ga tegen haar aan zitten. Beschermend slaat ze haar armen om me heen.

De volgende ochtend

Wanneer ik wakker wordt neem ik niet de tijd om rustig wakker te worden. Snel pak ik mijn mobiel om te kijken of ik een bericht van mijn vader of van Peter heb. Als mijn telefoon aanspringt zie ik twee meldingen staan 1 van WhatsApp van mijn vader en van Snapchat. Eerst ga ik naar WhatsApp.

Pap❤️                                                                                                                                 We gaan straks het vliegtuig in tot snel Em 😘

Ik                                                                                                                                           Tot snel x

Nadat ik mijn vaders bericht heb geopend ga ik Peter zijn snapchat bekijken.

Gelukkig komen ze weer veilig terug huis. Ik kan niet wachten totdat ze terug zijn. Uiteindelijk besluit ik om weer verder te slapen het gaat namelijk nog wel een paar uur duren totdat ze thuis zijn.