The road to friendship ~ [Dutch][IronMan/PeterParker]

Hoofdstuk 14 ~ Stand up

Nog even en dan gaat hij echt vertrekken. Terug naar Queens. Terug naar zijn oude rustige leventje. Ik ben bij een raam gaan zitten zodat ik naar de taxi kan kijken. Pepper en Tony staan naast Peter die zijn koffer aan de taxi chauffeur geeft. Dit is mijn laatste kans om nog iets tegen hem te zeggen. Zonet was het zijn laatste kans om nog iets te zeggen en dit was mijn kans. Die ik niet ga grijpen. Ook al weet ik dat ik daar spijt van ga krijgen. Hij is mijn eerste echt beste vriend. Hij is het enige persoon dat mij begreep. Hij is het persoon waarmee ik zo hard kon lachen. Zijn bruine ogen ga ik misschien nooit meer zien. En die gedachtes verscheurde mij vanbinnen.

Gefocust kijk ik naar Peter. Zijn bruine haren staan alle kanten op. De taxi chauffeur stapt in de auto. Mijn vader praat nog steeds tegen Peter ook al lijkt het niet alsof hij erg geïnteresseerd is. Om de seconde schieten zijn ogen langs het huis, alsof hij opzoek is naar iets. Ondertussen heeft mijn vader zijn hand op Peter zijn schouder gelegd. Een hand op iemand schouder leggen was bij hem een teken van afscheid. En inderdaad er volgt nog een korte knuffel tussen Pepper en Peter en dan stapt hij in de taxi. De taxi rijdt rustig het erf af en ik leg mijn hand op het raam. Een kleine traan stroomt uit mijn ooghoek, die worden gevolgd door meerdere tranen. Niet veel later voel ik vier beschermende armen om me heen. Normaal zou ik nooit huilen waar mijn ouders bij zijn maar nu kan ik het niet inhouden. "Die jongen verdient jou tranen niet." Zegt mijn vader wanneer ik weer een beetje rustig ben geworden. Nogmaals vullen mijn ogen zich met tranen en stort ik me in mijn vaders veilige armen. Mijn vader strijkt voorzichtig en zorgzaam over mijn haren. Ondertussen probeert Pepper me kalmeren met lieve woorden maar niks helpt. Een gebroken hart wordt niet makkelijk gelijmd.

P.O.V Peter

"Je taxi is er!" Roept Tony. "Ik kom." Voorzichtig loop ik met mijn koffer de trap af. Buiten wachten Tony en Pepper al op me en ik ga bij ze staan. Mijn koffer geef ik aan de taxi chauffeur. "Dat was het dan." Zeg ik. Tony knikt. "Het was leuk je te ontmoeten Peter. Je hebt veel voor mij en het team overgehad en daar ben ik je erg dankbaar voor, ook al heeft-" Meneer Stark blijft door praten over de Avengers terwijl ik aan het kijken ben of ik Emily nog ergens zie. Tevergeefs zie ik haar nergens. Ik wordt uit mijn gedachtes gehaald wanneer ik een hand op mijn schouder voel. Pepper trekt me nog in een korte knuffel en daarna stap ik in de taxi.

De taxi rijd langzaam weg bij het gigantische huis. En weg bij Emily. Hoe kan ik ook zo dom zijn om te denken dat ze verliefd op me kan zijn? Gefrustreerd laat ik mijn hoofd in mijn handen zakken. Ik plug mijn oordopjes in mijn mobiel en ga naar mijn afspeellijst op spotify. Ik druk op shuffle en 'stand up' van The Cab komt op. Gefrustreerd haal ik mijn oortjes weer uit mijn oren en gooi mijn telefoon naar de andere kant van de achterbank. De taxi chauffeur moet nu ook wel denken wat voor idiote tiener heb ik in mijn taxi maar het boeit me allemaal niks. Hoe heb ik ook maar kunnen denken dat ze bevriend met me wou zijn. Alles was schijn. Anders was ze zonet niet zo tekeer gegaan tegen me in mijn kamer. Diep van binnen weet ik dat het mijn schuld is en dat ik gewoon had vertellen wat ik die avond nog wou zeggen. Als ik die kans had genomen dan was alles misschien wel anders gelopen. Maar hier zit ik nu op de achterbank van een taxi op weg naar huis.