Nakatitig lamang ako sa malayo, what happened between the two of us a while ago is really crazy. I am so stupid for saying yes to him, for giving in at ito ako ngayon nakatitig lang sa kawalan. I didn't feel any regret na may nangyari sa amin, naging masaya nga ulit ako dahil atleast naramdaman ko muli ang halaga ko. When I left him para ko na ring iniwan ang puso at kaluluwa ko. I already gave everything to him before pero sa ngayon? I dont know if I can still give him a chance. Para kasing nabuhay na naman iyong sakit na dulot niya.
"Baby? Kain na tayo" nagbuntong hininga na lamang ako at sumunod sa kanya. Maybe, just now, I could give him a chance. Para naman kung hindi ito magwork hindi niya ako susumbatan na hindi ko siya pinagbigyan. And besides, I know deep inside me that my body is longing for him and maybe, we could gain the benefits that we want from each other. Him, my forgiveness and me, my horniness.
"This is our first dinner baby... After years" ngumiti ako at piningot ang ilong niya.
"Oo na mokong, wag mo nalang balikan kung ayaw mong iwan kita dito. Lets forget our past if we want this work" ngumiti naman ito sa akin at hinagkan ako sa labi. Napapikita na lamang ako, im savoring all the things that happening between us. No inhibitions and no doubts. Just a change of mind.
"Oo na, let's treasure our hundred days" at agad na akong inalalayan nito paupo sa harap ng hapag.
"You cooked?" Manghang tanong ko na ikinatawa nito. Tumango siya at umupo sa tabi ko. Tinignan ko ang mga nakahanda. For a dinner he cooked, kare- kare, adobo, Nilagang baka and our favorite, Vegetable salad.
"Bakit ang dami? I mean, kare- kare or adobo is already enough for the both of us. Sayang lang kung may matitira" sabi ko pa. But he just hold my hand and kissed the back of it.
"Don't worry, pwede naman nating initin for tomorrow's and besides, this isnt a normal dinner Cath. This is our first dinner together and it means a celebration" napairap na lamang ako. Kaya pala may cake sa gitna ng mesa. Tinanguan ko na lamang ito at nagsimula ng kumain. Nagutom din naman kasi ako sa ginawa namin kanina.
"Nga pala Paul. I need to go home tomorrow para makipagkita kina mommy at daddy. I miss them you know" sabi ko sa kanya sa gitna nang pagkain namin. Tumango lamang ito at hindi na nagsalita pa kaya naman ay pinagpatuloy ko na lamang ang pagkain ko.
Hindi maiwasan ng mga mata ko na titigan si Paul. After ten years, he is still that handsome guy who banged me and trapped me to that stupid marraige. Though, he looks more mature now, he already have that perfect gentlemen body. Alam ko namang nag wowork out na siya even before but now? Mas naging perfect ang katawan- shit! Pinagnanasaan ko ba ang mokong na ito?
"Baby, I know you already want me but please, let's eat first. You need the strength dahil hindi kita titigilan" namula ang mukha ko sa sinabi niya at walang sabi- sabing nagsubo ng pagkain. Napahiyaw pa ako ng makagat ko ang dila ko.
"Ayan kasi, masyado ka kasing atat na matikman ako" sinamaan ko ito ng tingin na siyang nagpatawa sa kanya. Napapailing na lamang ako. His laughs is like a music to my ears.
"Seriously Paul? Ang lakas din talaga nga confidence mo no? Tss." Natawa lamang ito at hinayaan na ako. Inirapan ko na lamang siya at pinagpatuloy ko ang pagkain ko.
Hindi ko maiwasang isipin ang mga pinaplano ko upang maging maayos itong hundred days namin. Siguro nga ay kailangan naming dalawa ito pero I wont do something for him to fall inlove to me harder. I rather discourage him para maging maayos ang lahat ng paghihiwalayan namin. There's no need to have a closure, just a plain separation.
Siya na ang naghugas ng plato dahil iyon ang gusto niya. Kaya naman I took a shower bago matulog. Alam ko naman na sa pagsisimula naming ito, tatabi siya sa akin and it is find with me. Tomorrow, after my meeting with mom and dad siguro pwede kong puntahan ang kilala kong kaibigan. I could ask a pills to prevent pregnancy baka din kasi, sa gagawin naming ito hindi namin mapigilan ang isa't- isa at hahantong talaga kami sa ganoong intimasyon. Total, were already old enough to decide for our self and of course, as of now na wala pa naman akong balak mag settle down, why not embrace and enjoy this game right?
I just hope that I am doing it right...
HINDI ako mapakali habang kaharap sina mommy at daddy. When we wake up in the morning. Nag- away kaming dalawa dahil sa kagustuhan nitong sumama sa akin pero kahit na anong pilit ko. Kahit na anong sabi ko na ayaw kong magpasama ay wala akong nagawa. He let me choose either to stay or to let him go with me, kaya naman ngayon ay tahimik lamang kaming kumakain nina mommy and daddy. They are shocked when they saw Paul besides me. Hindi naman kasi secreto ang nangyari noon. His mom and dad asks for an apology of what he did but the damage had been done. Kaya galit na galit sina daddy when they found out that I lost my baby and then now, after ten years andito siya sa harapan nina daddy at kasama ako.
Nagtaas ako ng tingin ng tumikhim si daddy. Hindi ko alam kung ano ang emosyon na bumabalatay sa mukha ko ngayon pero kabado ako. Napalingon ako kay Paul ng hinawakan nito ang kamay ko.
"Everything will be fine" anito ng pabulong. Ngitian ko naman ito at tumango bago tinignan si daddy. Disappointment. Iyan ang nakikita ko sa kanyang mga mata.
"I dont know kung maging masaya ako sa nakikita ko. Paul, you know na ikaw ang pinakagusto ko para sa anak ko. But what you did to her isnt right. Nasaktan ang anak ko at nasaktan din ako sa tuwing naririnig ang mga iyak niya..." tinignan na muna niya ako bago muling tinignan si Paul.
"Seryoso ka ba sa anak ko? This time?" Humigpit ang hawak ni Paul sa akin kaya tinignan ko ito. Nakatitig lang ito kay daddy at nakangiti.
"Opo tito, I know that I gave her pain pero pangako po. Itatama ko na ang lahat. I'm sorry po, for what happened." Ngumiti lamang si daddy at tinanguan na ito bago kumain na naman habang si mommy ay kinausap naman si Paul kung ano- anong bagay.
"So does it mean that, the companies merging is still intact? Matutuloy pa ito?" Ani ni mommy sa gitna ng kwentuhan. Tinignan ko si daddy pero kay Paul siya nakatitig. Bali, hinihintay niya ang sasabihin ni Paul. Binalingan ko naman ito at nang magtama ang mga mata namin ay ngumiti ito at nilingon si mommy.
"Actually tita, ayaw ko pa po sana. Merging our company means responsibilities at baka hindi ako makabawi sa pinangako ko kay Cath. I'll just make this relationship stable before taking the merging" napatitig ako sa kanya. Wala sa plano namin ito. The first time we talked, gusto niyang mag invest and now, gusto naman niyang mag merge ang company namin? Baliw ba siya.
"That's good Paul. Family first" ani ni daddy at nagkwentuhan na naman sila. Nakikinig ako minsan sa pinag- uusapan.nila but most of the time ay nakatitig lamang ako sa kawalan. Hindi ko kasi alam kung tama pa ba itong ginagawa ko. Kung ano ang magiging outcome ko sa pangyayari na ito.
Tinignan ko si Paul. Malaki man ang pinagbago niya, hindi parin nawala sa kanya ang magpatawa. Na kahit kinaiinisan ko iyon ay parang wala lang sa kanya. Masaya ako at ito siya, sa dami ng aming nagpagdaanan. Nanatili parin siya sa kung ano siya noon... pero sana... Hays, never mind. Wala lang naman ang lahat ng ito.
"Dad, thank you for today ha? Sorry din sa abala. I really miss you" nakipag beso ako kay daddy at kay mommy na din. Matapos naming kumain at mag- usap ay nagpaalam na kami ni Paul. Marami- rami pa kaming gagawin ngayon. Paul promised me na magkakaroon kami bg outing dalawa. To mend the fire between us. Ceasefire na muna daw.
"Dont forget to call us ha? Mag- ingat kayo" nagwave na ako sa kanila bago sumakay sa sasakyan ni Paul. Naisip ko na ding, wag na munang magpaalam sa mga kaibigan ko. They dont know Paul and I know that they dont need to know his existence in my life anymore. Just 100 days then we will forget each other.
"We'll be there for our 100 days" aniya kaya tumango ako at tumingin sa labas. We were going to Hidden Paradise of San Fernando, Cebu. Malayo sa lahat, malayo sa ano mang gulo sa aming dalawa. We will stay there for a week then, sa ibang parti na nang Cebu. Wala na din akong pakialam kung bakit sa ibang lugar pa, basta para sa akin. E enjoy ko na lang bago ko asikasuhin ang mga dapat asikasuhin. Dad will turn over for a while as well as mom. Sa ibang business ko naman, alam kong hindi iyong pababayaan ng mga kaibigan ko. Especially na may dagdag na din naman sa amin.
I am just hoping that, this plan wont backfire.
_______
A/N: Hi everyone. Good day. For now ito na muna ang update ko. Hinay- hinay lang muna. Haha
BINABASA MO ANG
Sparry Night Club (Run Away Series #4)
General Fiction"Love until it hurts. Forgive until it healed. and Forget until it will last" Isa sa mga pinaniniwalaan ni Catherine na ang pag- ibig ay hindi nawawala. Na kahit anong sakit ang dulot nito ay nagagawa mo pa ding magpatawad ngunit sa gitna ng kayan...
