We took the 3 PM flight papuntang Cebu and after an hour, ay nakapagland na ang eroplanong sinasakyan namin.
"Before we will travel, daan na muna tayong SM Cebu, let's eat first before going. May tatlong oras pa ang byahe natin since hapon na at mas traffic daw ngayon sa Colon lalo na sa gawing Minganilla. Pero ayon sa kanila, pag nasa Naga na tayo ay tuloy- tuloy na ang byahe lalo nat gawing probinsya na iyon" tinanguan ko na lamang siya at sumunod sa kanya. Never pa akong nakapunta dito kaya wala akong alam sa lugar na 'to.
"Matanong kita Paul, why did you choose this place? Why Cebu? May malapit lang namang resort sa lugar natin ah. So why choose Cebu?" Tanong ko habang papasok kami sa sasakyan. Iginala ko na muna ang tingin ko sa lugar. Maganda ang lugar kahit na may konting something lang sa loob ng airport.
"I choose Cebu because I want us to start a new here. Not in our place kung saan puno nang masasakit na memorya. And if we already make this place full of our memory then, that's our time to go back and make the sad memory amazing" tumango na lamang ako. I will take a risk but not forever, just this time.
Ngumiti ako at inayos ang sarili. We're already heading to somewhere he knows. And so far na eenjoy ako sa nakikita ko sa paligid. Especially nang nasa lugar na kami kung saan maraming naka paint aa paligid. The place is so colorful. Lahat ng poste nila ay kinulayan at ginawang crayon. Tapos ang mga walls ay may mga guhit na iba't-ibang desinyo.
Iginaganyo ko na lamang ang sarili ko na makita ang lugar. At least, panibagong experience.
"Malapit na tayo" Aniya kaya agad akong napalingon sa kabilang window. Tinignan ko ulit ang paligid, it is just like in Manila though hindi siya matraffic kaya hindi ganoon katagal ang byahe namin.
"I was thinking na hindi na muna tayo pupunta sa San Fernando, I want us to enjoy Cebu and not just in one place" tinignan ko si Paul. It's a good idea, atleast by that we can create good memories para naman kapag naghiwalay na kami wala nang bitterfeels and aside from that, this vacation is just like a closure. Closure para tuluyan na kaming makapag move on and makapag move forward na din kami sa mga buhay naming dalawa.
"Well, it's okay for me as long as mag enjoy tayo pero may alam kabang place na pwede nating puntahan?" I don't like visiting malls, nakakasawa na kasi eh. I've been in Paris na lagi kaming nasa mall for some business purposes tapos ganoon din sa Manila then now, mag ma- mall na naman ba kami?
"Yes, may alam akong mga lugar. I've been here before and pwede tayong pumunta sa mga tourist spot nila dito. We can go to Sirao, there's a big garden there at maganda talaga ang lugar then there's this two temple in Lahug which is Taoist Temple, a temple for Chinese and Temple of Leah which is look a like sa Athens Greece aside from this, we can visit a lot of beach and resort here nearby, then if you want a province like, we can go to Cantipla or Balamban, it's like Bagiou there." Mukhang marami nga siyang alam sa lugar na ito. Bakit kaya?
"Well, that's good at may plan na sa mga lugar na pupuntahan natin. So is this mean that for one month mag ho-hotel tayo?"
"Yes, kapag nakarating na tayo sa SM we can go to Radisson first para maka kuha tayo ng room natin or pwede namang sa Crown Regency, I heard that their hotel is really nice, may mga activities din sila doon na we can consider to enjoy" tumango na lamang ako. Sa dikalayuan ay nakita ko na ang SM Cebu tapos sa tabi nito ay ang Radisson. Pero I guess mas gusto ko iyong sa Crown Regency.
"Andito na tayo" Bumaba na ako ng makapag park na kami ng maayos. Dinala ko lang ang bag ko at naglakad na nag-iisip pa ako kung saan kaya kami kakain. Nang makapasok na kami sa loob ng mall napapansin kong may mga teenager na nakatitig kay Paul. Napangiti na lamang ako, Paul is really a head turner, walang ni isang babae ang hindi napapatingin sa kanya. Si Paul kasi iyong tipo ng lalaki na girls ideal man talaga lalo na kapag naglalakad na ito. He walks like a model na nasa runaway.
BINABASA MO ANG
Sparry Night Club (Run Away Series #4)
General Fiction"Love until it hurts. Forgive until it healed. and Forget until it will last" Isa sa mga pinaniniwalaan ni Catherine na ang pag- ibig ay hindi nawawala. Na kahit anong sakit ang dulot nito ay nagagawa mo pa ding magpatawad ngunit sa gitna ng kayan...