Thank you so much seven readers! haha. Gagalingan ko for you...Love you 7! Pwede pa-comment and like? kapal ko. :) -twonemarz
---
Chapter 13
I made up my mind. Iiwasan ko nalang siya. Halatang babaero siya, hindi na ako magpapaloko sa kanya.
I made my way to the school. I'm a bit early, hindi ako makatulog ng maayos, ang aga ko ding nagising. I ate a lot sa breakfast, something I used to do when I'm stressed.
Pagdating sa room, wala pa ang clasmates ko kaya, sleep.
Then I saw Cliff in front of the class, he looks so handsome with his navy blue t-shirt. In his hands are beautiful flowers, ang lapad at sweet ng ngiti niya. Kinilig 'yong mga classmates ko. Then he said,
I'm here to apologize to my very much loved girl. I'm sorry for being such a fool, for making you cry. Forgive me Love.
At nagsimula na siyang kumanta.
Baby, now that I found you I won't let you go.
Nakatingin lang siya sa direksyon ko, na parang kaming dalawa lang sa mundo.
I built my world around you
I need you so
Naglakad siya papalapit sa akin.
Ang lapad na ng ngiti ko.
Baby even though, you don't need me
No, I still need you Cliff. Malapit na sya sa akin, tumayo ako para yakapin siya.
You don't need me, oh no.
Nagulat ako dahil lumuhod siya, lumuhod siya sa harap ko.
Pero mas nagulat ako dahil niyakap niya ang babaeng katabi ko.
"Cliff..." Sabi ko habang tumutulo ang luha ko. Ang higpit ng yakap nila at ang saya nila.
"Cliff..." Ang sarap ng ngiti niya kasama siya, Yong babae sa picture.
"Look at me Cliff. I'm here." Hagulhol ko, pero di pa din nila ko pinansin.
Instead, they kissed.
And the sight is killing me.
Ang sakit.
Ang sakit ng puso ko, i mean ulo ko. Bakit? Dahil binatukan ako. Letse!
"Araaay!! Lechon baboy anong...
O.O "
Shit, ba't mukha niya ang nasa harap ko? Part 2 siguro to ng panaginip ko. Pumikit ulit ako at natulog.
*batok*
"HAYOP ANG BUTIKI!!! " Napasigaw ako sa gulat ng batukan ulit ako.
"Yes, Ms. Roa? Can you explain to us the contribution of butiki on the derivation of Pythagorean Theorem?"
Patay. *Blink, Blink*
"I'm sorry Sir." Sabay tungo. Pinagtawanan lang ako ng classmates ko.
"Sa susunod Ms. Roa, matutulog ka na lang man, wag ka naman sanang mag-sleeptalk."
"Sir, chill, napanaginipan lang ako ng baby ko." Ang lapad ng ngiti niya.
Baby? Who? Is that me?
*tingin sa tabi*
Hindi siya pinansin ni sir, at nag-discuss na.
'Yong totoo? Siya ba talaga to?
*Tingin ulit sa tabi*
He's still there, smiling widely at me.
*pak!*
"Araaay!" Mahina niyang reklamo ng hinampas ko ng bag ko.
Siya nga! Tsanak!
'Wag kasing manggulo sa bagong gising at sa na-brokenhearted sa 'yo!
"Alam mo tama ka eh. Ikaw nga 'yong napanaginipan ko." Sabi ko.
"Ayy. Inamin din." Ngumiti pa siya ng todo.
At nagbiro pa talaga!
"Oo! Dahil mukha kang butiki! Bakit ka ba nandito? Ano na naman, ha? Layas!!!"
Naiinis na talaga ako. Kung makaasta, parang wala kaming nakaraan. Na parang hindi niya ko nasaktan. Na hindi niya sinira ang buhay ko.
"Aray. Sakit sa heart!" Hinahagod pa niya ang puso niya.
"Kung alam mo lang!!! Isinumpa ko yang sakit na 'yan!"
Binagsak ko yong books ko sa desk niya at lumabas ng room.
