Chapter 14
Inis na inis ako sa kanya.
Galit!
Walang hiya siya. Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya sa akin, bigla na lang siyang susulpot na parang wala lang nangyari.
Papunta ako sa field ngayon pagkatapos mag-cut sa math class ko. Hindi ko kayang umupo lng sa tabi ng lalaking 'yon. Ba't nga ba siya nandoon? Kainis!
Ba't ba ang gulo na ng buhay ko!!?
Kinalimutan ko na siya! Nakalimutan ko na sana! Ba't ba kailangan pa nyang bumalik?
.
"Ms. Roa..." Putik ng kalabaw sunod ng sunod! He's here. He's effin here!!! AGAIN!
Pero Mabuti na din siguro 'to para maipalabas ko na ang puot sa puso ko.
.
*harap sa kanya*
.
"Ba't ba sunod ka ng sunod? Pwede ba tantanan mo na 'ko? What else do you want? Why are you back? At talagang Jon pa ang pangalang ginamit mo? Are you trying to cover the mess you did? Hell no!!!"
Medyo malakas na ang boses ko. Wala naman masyadong tao, 'yaan na.
"Pagkatapos mo kong paasahin at pagmukhaing tanga, ngingiti-ngiti ka lang sa harap ko? Galing mo din no? Kapal ng mukha mo! Kapal ng mukha mo Cliff!!!"
.
Oo! Siya si Cliff! The least person I want to see in this world is standing in front of me na parang walang nangyari! 'Yan ang napapala ng mga tangang nagmamahal! Gaya ko. Noon.
Naguguluhan ang mukha niya.
Aalis na sana ako, pero hinawakan niya ang braso ko at hinarap sa kanya.
.
"Please, just forget about the past." Seryosong tugon niya.
.
*slap* Sinampal ko siya. Pangalawang sampal ko na sa kanya 'yon. Nahihilig na ata ako sa pananampal. Dahil galit ako!
.
"Wow! Okay ka din noh? Binago mo ang takbo ko! Kinunan mo ng kulay ang buhay ko, pagkatapos ngayon, kung basta-basta mo lang kung sabihin 'yan? Palibhasa hindi mo naaramdamanang sakit. Palibhasa'y nag-eenjoy ka sa pagpapasakit sa 'kin!"
.
.
Jon's POV
I'm aware how much she suffered. I can see it in her eyes. The pain and hatred are visible in her eyes. This can't be, she can't live that way. I will save her from that world.
Damang-dama ko rin ang sakit na 'yon sa sampal niya. Nakadami na rin siya ah? Pero ewan, iba na ang takbo ng utak ko hindi na nakikinig sa pride ko.
.
Lumuhod ako sa harap niya. Halatang nagulat siya.
"Please...move on. Forget about the past. They're long dead. There's so much out there. Give me a chance. Please...give me another chance."
Panira to ng image ko. Ako ang playboy sa tingin ng mga barkada ko. Papalicious sa tingin ng mga bakla. Dreamboy sa mga babae...dream na natutuloy sa bangungot.
I could say, I haven't been seriously in love. But here I am. Lumuluhod sa pinaka-unang babaeng sumampal sa akin sa 'di ko malamang dahilan. At sinampal ulit ako sa sakit ng kanyang nakaraan. Naging babae ko ba siya dati?
Hindi naman ata.
Sampal na nagpgising ng utak ko at siguro magpapatino ng puso ko.
Hindi pa rin niya 'ko nilingon pero halatang bibigay na to. C'mon, nagwawala na ang pride ko dito.
"Please... Do what you want to do with me. Just please, give yourself a chance to know me."
Finally, I catched her attention. But... This is so gay. Jon Reil Lopez, being a slave? What am I into?
Tumingin siya sa akin at ngumiti. If I'm not mistaken, ito na ang evil side niya.
"Are you sure?" Ngumiti siya.
I know this is the only way, I got no other choice. I want her.
"Yes, my princess. I'll be your slave." Maamo kong tugon.
Pagkasabi ko nun, nag-change na naman 'yong aura niya.
"Princess? haha. Tumayo ka na. Wanna play huh? I'll play along! You'll pay for it." At umalis siya.
You'll pay for it.
.
.
I'll pay for it.
.
I'll pay for the things I haven't done. Is this what they call karma?
Hindi sana. Minsan lang ako hahangad ng happy ending.
Your slave will soon be your prince, Princess. And we'll live happily ever after.
