Cadı Masalı ( Tamamlandı)

Final: Cadı Masalı

Havada ılık ılık rüzgar esiyordu. Yaprak hışırtıları ve böceklerin sesleri geceyi daha da melodik bir hale getirmişti. Dalgaların kıyıya vururken çıkardığı sesler huzur verici bir şekilde duyuluyordu. Kimse yoktu. Sadece ikisi... kendi karanlıklarında kaybolmuş şekilde bankta oturuyorlardı. Masal kafasını Aras'ın omuzlarına yerleştirmişti. Dört gün olmuştu İzmir'e geleli. Hissediyordu Masal. Zamanı gelmişti. Bu kez diğerlerinden en zor geçicekti. Hayır geçmeyecekti. Gerçekleşen ölüm onu alıp götürecekti kendi dünyasına. İkisi de gökyüzündeki sonsuz sayıdaki yıldızlara baktılar.

" Aaaa. Aras bak yıldız kayıyor. Yıldız kayınca tuttuğumuz dilekler gerçekleşiyormuş." Bir eliyle kayan yıldızı gösterirken diğer eliyle Aras' ın elinden tuttu.

" İyi o zaman dilek tutmalıyız." dedi Aras. İkisi de gözlerini kapatıp dilek tuttular.

' Ne olur bir mucize olsun da Masal yeniden benimle olabilsin.'

' Umarım benim yokluğuma hemen alışıp kendi hayatına dönebilir.'

" Ne diledin?"diye sordu Aras. Masal hemen dudak büzdü.
" Ne dilediğimi söylersem gerçekleşmez."

İkisi de birbirlerinin yüzüne baktı. Aras cebinden çıkardığı yüzüğü Masal a doğru uzattı. Masal şaşkınlıkla Aras'ın yüzüne bakınca Aras Masal' ın elinden tutarak yüzüğü parmağından geçirdi.

" Uzun zamandır birlikteyiz ama birbirimize ait olduğumuzu hiç bir şekilde göstermedik." Dedi gülerek. Masal da gülmüştü. Ama uzun sürmedi. Yine o tanıdık sancı.

" Aras." dedi çatallı çıkan ses tonuyla. "Zamanı geldi."

O an Aras iliklerine kadar korkuyu yaşıyordu. Dehşetle Masal' a baktı. Masal' ın rengi bembeyaz olmuştu. Ama var gücüyle dayanıyordu. Biraz zorlanarak diklendi.

" Masal hâlâ geç değil biliyorsun. Noolur bu acıyı bana yaşatma."

" Biliyor musun ikimiz de benciliz. Acı çekmekten korktuğumuz için en kısa yolu yani ölümü tercih ediyoruz. Özür dilerim bencil olduğum için." Aras Masal'ın avucunun içini öptü. İkisinin de gözünden yaşlar süzülüyordu.

"Hani bütün masallar mutlu sonla biterdi?"

" Bütün masallar mutlu sonla biter sevgilim. Ama cadılar he zaman kötü sona mahkumdur." dedi ve Aras' ın dudaklarından öptü. Daha ilk baştan kendisine aşık etmesi için verilen öpücüğü yeni vermişti Aras'a. Ve Masal Aras' ın kollarından yavaş yavaş kayboldu. Yok oldu. Aras' ın elinde sadece Masal' a verdiği yüzük kalmıştı. O sırada bir yıldız daha kaydı. Ama ne Aras görmüştü kayan yıldızı, ne de Masal...

.................................................

İki yıl sonra...

Aras masasında duran davetiyeye belki de onuncu kez baktı. Çok mutluydu. Onur'u tebrik ediyordu içten içe. Ne yapıp edip Öykü' yü nikah masasına oturmayı başarmıştı. Yaklaşık bir buçuk senedir birlikteydiler. Mutlu bir ilişkileri vardı ama Öykü' nün aldatılma korkusu yüzünden bir türlü evlilik hayalleri kuramıyorlardı. Ama sonunda Onur onu ikna etmeyi başarmıştı.

Aras onun gidişinden sonra ilk defa tam anlamıyla mutlu olmuştu. Bekliyordu. Eninde sonunda dönecekti Masal. Kendisini tanımayacak olsa bile onu ölene kadar bekleyecekti.

Onun gidişinden hemen hemen iki ay sonra Yiğit ve Kendra onu ziyaret etmeye gelmişti. Masal' ın geri dönebileceğini söyleyince Aras deli gibi mutlu olmuştu. Yarı insan olması nedeniyle hayata geri dönme şansı vardı. Ama bunun olabilmesi Masal' ın bünyesine bağlıydı. Belki bir gün sonra hayata dönecekti Masal belki de bir asır sonra. Geldikten sonra ise Aras'ı hatırlamayacaktı. İki yıl olmuştu. Gelsin diye her gün Allah'a dua ediyordu. Ama iki yıldır hiç bir şekilde izine rastlayamamıştı. Biraz sonra karnının acıktığını fark etti. Gece çok çalıştığı için şirkette sabahlamıştı. Henüz kahvaltı yapmamıştı. Yerinden kalkarak arabasının anahtarlarını aldı. Bir kaç dakika sonra otoparktaydı. Güçlü bir gaz sesiyle kendisine doğru yaklaşan arabayı görünce yerinde kalakaldı. Yaklaşan arabaya dikkatle bakarken şoförünün ne kadar tanıdık olduğunu farkketti. Yiğit.

....

Gözlerimi açtığında herşeyi bulanık görüyordu.

"İyi misiniz?"

Kendisine bakan genç kızın yüzü tamamen bulanıktı. Gözlerini dikkatlice ovuşturdu.
Gözleri belirli bir netliğe kavuşunca karşısındaki kişi Aras' ı şaşırtmıştı. Ama kız hâlâ ona boş gözlerle bakıyordu.

" İyi misiniz?"

Aras' ın bakışlarından geç kız ürpermişti.

Aras ise hızla yerinden kalktı.

"Masal"

" Siz.. beni ... tanıyor musunuz?"

Aras onun yüzüne gülümseyerek baktı. Şimdi Yiğit'in neden kendisinin üzerine araba sürdüğünü anlıyordu.

Masal ise karşısında duran adamın kendisini tanıdığına neredeyse emindi. Umuttu o adam onun için eksik parçalarını tamamlayacak bir umut. Garip bir şekilde adama ısınmıştı. Eksik parçalarını tamamlayamasa bile birbirlerinin eksik yanlarını tamamlayacaklardı.

Masal da Aras' a bakarak gülümsedi.

**********THE END*********

Ehem...

Arkadaşlar öncelikle umarım final bölümü beğenmişsinizdir. Biraz kısa olduğu için kusura bakmayın. Ama elimden ancak bu kadar geldi. İlk bölümden beri kitabımı okuyan herkese teşekkür ediyorum.

Özellikle de mmmm12347çok teşekkür ediyorum. En başından beri beni destekledi. Hiç yalnız bırakmadı.

Diğer yandan DenizKizi03 adlı arkadaşıma da çok teşekkür ederim.

Hoşçakalın. Ölsem de sever misin adlı hikayemde görüşmek dileğiyle...😘😘